تهدید جزئی از ادبیات اردوغان است. گاهی اروپا را تهدید میکند که پناهندگان بیشتری سراغتان خواهم فرستاد و گاهی دیپلماتهای فضول اروپایی را تهدید میکند که اخراجتان خواهم کرد. گاهی از این تهدیدها پشیمان میشود ولی نه عقبنشینی میکند نه عذرخواهی. فقط بیسروصدا و نامحسوس روال خود را تغییر میدهد. ولی اینبار در اقدامی شاهانه از تهدیدی که نسبت به سزن آکسو روا داشته بود عقبنشینی کرد.
اردوغان در نشست حزب آکپارتی گفت که «در مورد سزن آکسو، نباید چنین موضعی میگرفتیم» و در مصاحبه تلویزیونی گفت که «مخاطب من سزن آکسو نبود. سزن آکسو چهره مهم موسیقی ترکیه است. او هنرمندی است که ترانههایش، ترجمان عواطف ملت ماست».
دلایل زیادی برای این عقبنشینی میتوان تراشید ولی بیشک اصلیترین دلیل آن واکنش فوری، سریع و انقلابی روشنفکران، فعالان فرهنگی و حتی چهرههای نزدیک به اردوغان بود. همه آنهایی که دغدغه آزادی بیان و دموکراسی ترکیه را دارند مانند روزی که در برابر کودتاچیهای گولنیست ایستاده بودند در کنار سزن و آزادی بیان ایستادند. جوابیه سزن آکسو، در کمتر از یک شبانهروز به بیش از پنجاه زبان دنیا ترجمه شد. افکار عمومی و فضای مجازی آن کشور فشار غیرقابل تحملی به رئیسجمهور وارد کرده برایش تفهیم کردند که در جنگ با هر کشور دیگری در کنارت هستیم ولی در جنگ با آزادی بیان و جنگ با یک هموطن، هرگز. خصوصا هموطنی که معادل وطن است.
احمد هاکان سردبیر روزنامه حریت در مورد عذرخواهی اردوغان نوشت: «اگر اسم این کار عقبنشینی است، عقبنشینی شاهانهای است. اگر اسم این کار، توضیح وضعیت است روشنگری زیبایی است. اگر اسم این کار، پشیمانی است، پشیمانی فوقالعادهای است. اگر اسم این کار نوعی عذرخواهی است، عذرخواهی محتشمی است».
برعکس همه آنهایی که در بیست سال گذشته، زنگ خطر ظهور حکومت اسلامی ترکیه را مینوازند، دلم قرص است که مردم آن کشور دستاوردهایشان را به این راحتی از دست نمیدهند و از آوردههای تنظیمات و سنت صد ساله لائیسم و جمهوریت محافظت میکنند. آنجا مردمی زندگی میکند که زندهاند و تجربه گرانبهای دیگری به تجربیات جامعه مدنی و دولتشان افزودند.
