داریوش قنبری: جمهوریت؛ بزرگ‌‌ترین دستاورد انقلاب اسلامی ایران

بزرگ‌‌ترین دستاورد انقلاب اسلامی ایران مفهوم جمهوری اسلامی است. جمهوریت بر حضور مردم در عرصه و نقش‌آفرینی آن‌ها در کشور و اسلام نیز محتوای تشکیل‌دهنده نظام است که در حقیقت این مفهوم نتیجه بیش از یک صد سال مبازره مردم ایران از زمان مشروطه تا امروز است و ما بعد از سال‌ها مبارزه دریافتیم که جمهوریت و اسلامیت می‌توانند مکمل یکدیگر در اداره کشور و امور مربوط به آن باشند.جمهوری اسلامی طرحی نو در عرصه مدل‌های حکومت‌داری بود که در جریان انقلاب به این مهم دست یافتیم.  اگر اسلامیت را منهای جمهوریت بخواهیم در واقع نوعی نگاهی متحجرانه به آن داشته‌ایم که نتیجه نهایی آن ایجاد نوعی بدبینی به دین اسلام در میان آحاد مردم است.ترکیب اسلامیت و جمهوریت با یکدیگر بسیار با اهمیت است. عده‌ای دیگر به نام روشنفکری قصد نادیده گرفتن واقعیات جامعه ایران داشته و تلاش می‌کنند جمهوریت نظام را منهای اسلامیت آن ترویج کنند اما بهترین راه ترکیب مفاهیم اسلامیت و جمهوریت نظام با یکدیگر است که این دستاورد بزرگ انقلاب اسلامی مورد هجمه قرار گرفته و نیازمند پاسداری و حراست است.توجه به همه اصول قانون اساسی به ویژه اصولی که ناظر بر حقوق اساسی مردم است می‌تواند راهکاری برای پاسداشت جمهوری اسلامی باشد. توجه به آزادی‌های اساسی مردم، اعتقاد به برابری همه آحاد ملت چه انتخاب کنندگان و چه انتخاب شوندگان و توجه به اصول حفظ استقلال و آزادی کشور می‌تواند به پاسداری از مفهوم جمهوری اسلامی به عنوان بزرگ‌ترین دستاورد انقلاب اسلامی کمک کند.
با این‌که ۱۴۰۰ سال از حضور اندیشه‌های اسلامی در کشورمان می‌گذرد اما تا پیش از انقلاب اسلامی ساختار هیچ حکومتی اسلامی و مذهبی نبوده است و این حکومت‌ها به نحوی قصد داشتند جایگاه مردم را نفی کنند و مستبدین نیز از این رویه حمایت می‌کردند.  در جریان انقلاب اسلامی مردم به این نتیجه رسیدند که نمی‌توانیم جمهوریت را منهای اسلامیت در کشور پیاده کنیم و ساختار سیاسی لازم برای تحقق این شرایط جمهوری اسلامی بود که تا پیش از این در هیچ کجای دنیا پی‌ریزی نشده بود. یادمان باشد که در شرایط کنونی جامعه رعایت اخلاق در جامعه سیاسی کاملاً ضروری و البته مورد نیاز است. وقتی ما می‌گوییم یک جامعه اسلامی هستیم و از طرف دیگر یک حکومت اسلامی را بر مبنا و محتوای اسلامی شکل دادیم در کل این انتظار می‌رود که شاکله حاکم بر اخلاق سیاسیون ما توجه بر مسائل مذهبی باشد.
منبع: نوآوران