نبود فشار از سوی جامعه اقتصادی و تجاری آمریکا و نیز عدم تمایل مردم این کشور برای آشتی با پیونگ یانگ باعث خواهد شد تا شرایط در دوره «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور جدید آمریکا همانند دوران اوباما باقی بماند و رئیس جمهور جدید آمریکا موضوع آشتی دوباره با پیونگ یانگ را نادیده گرفته و از دستور کار خود خارج کند.
در طول سال های ریاست جمهوری «جورج دبلیو بوش»، گمانه زنی بسیاری از صاحب نظران و روزنامه نگاران همواره حول این محور می چرخید که آیا کره شمالی گزینه بعدی آمریکا برای تغییر حکومت خواهد بود یا خیر. گذشته از این موضوع، بوش در سخنرانی سال 2002 خود، کره شمالی را نیز جزء کشورهایی دانست که از دیدگاه وی به عنوان “محور شررارت” محسوب می شدند. یک سال پس از این اظهارنظر، پنتاگون به عراق حمله کرد و حکومت دیکتاتوری «صدام حسین» را سرنگون کرد. شاید پس از عراق، اکنون نوبت به سرنگونی حکومت غیردموکراتیک کره شمالی رسیده باشد. اما دولت بوش در آن زمان به کره شمالی حمله نکرد، شاید به این دلیل که در آن دوران، نو محافظه کاران واشنگتن تمام حواس و توجه خود را معطوف منطقه خاورمیانه کرده بودند. کره شمالی قادر بود تا هر گونه حمله ای را تلافی کرده و با استفاده از توپخانه های متعدد خود، پایتخت پرجمعیت کره جنوبی را هدف قرار دهد و بخش های عظیمی از این شهر را به طور کامل نابود کند. حتی اگر سربازان ارتش آمریکا نیز می توانستند به دوران حکمرانی خاندان «کیم» پایان دهند، باز هم هیچ دولت در تبعیدی وجود نداشت که قدرت را در «پیونگ یانگ» در دست بگیرد. این بار یک دهه به جلو می رویم و شرایط کره شمالی را در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما را بررسی می کنیم. سوالی که در آن دوران ذهن بسیاری از اصحاب رسانه و صاحب نظران را به خود مشغول کرده بود، این بود که آیا کره شمالی در میان کشورهای “محور آشتی” اوباما قرار می گیرد یا خیر. ایالات متحده آمریکا و کوبا با تبادل سفیر به دهه ها خصومت و دشمنی خود پایان دادند. آمریکا و ایران با حمایت از سوی جامعه بین المللی توانستند به توافق هسته ای دست پیدا کنند؛ توافقی که در ازای محدود ساختن برنامه هسته ای ایران، تحریم های اقتصادی اعمال شده علیه آن را لغو کرد و موجب شد که همکاری های تجاری با ایران دوباره از سر گرفته شود. بیشتر بخوانید