یک رقابت نفسگیر. یک انتخابات حساس. برای خیلیها چیزی شبیه به مرگ و زندگی… کم نبودند کسانی که شب انتخابات ریاستجمهوری و پیش از زمان اعلام نتایج خوابشان نبرد، در دل غوغا داشتند از ترس نماندن و رفتن روحانی. و کم نبودند کسانی که اگر روحانی بر قدرت نمیماند آنها نیز در ایران نمیماندند. با همه این التهابها و هیجانها حسن روحانی پیروز انتخابات ریاستجمهوری شد. آن هم با بیش از 23میلیون رای. تا دیگر اولین رئیسجمهور تکدورهای لقب نگیرد(!) و به رسم یک سنت در تاریخ انقلاب اسلامی، رئیس دولت یازدهم و از حالا به بعد رئیس دولت دوازدهم پس از پیروزی در مقابل دوربینهای تلویزیون قرار گرفت و از خیلیها تشکر کرد. خیلیهایی که او برای پیروزیاش مدیون آنها بود. از مردم تا پرچمدار اصلاحات، از رسانهها تا شبکههای مجازی و خیلی از شخصیتهای سیاسی. اما در بین همه این اسامی، او یک نام و یک شورا را از قلم انداخت، آن هم تاثیرگذارترینها را. «محمدرضا عارف! و شورای سیاستگذاری اصلاحطلبان و فراکسیون امید مجلس.» عارف همان کسی است که در سال 92 برای همراهی و پیروزی ائتلاف اصلاحات و اعتدال کنار کشید تا حسن روحانی پیروز شود. کسی که در سال 96 نیز تحت عنوان رئیس فراکسیون امید و رئیس شورایعالی سیاستگذاری اصلاحطلبان به آب و آتش زد تا همه، پشتیبان حسن روحانی شوند و کسی غیر از روحانی را حمایت نکنند. اما با همه این احوال هنگام تشکر حسن روحانی، اسمی از عارف برده نشد. در کنار عارف اما حسن روحانی هیچ اشارهای به شورای سیاستگذاری اصلاحطلبان و ساختار آن و حمایت همهجانبه اصلاحطلبان نیز نکرد… راستی چرا؟! در جستوجوی پاسخ به این پرسش دکتر محمدرضا تاجیک را بهترین دانستیم. گفتگو با تاجیک این فرصت را به ما داد تا به تحلیل انتخابات 29 اردیبهشت، نوع رویکردها و آرای دو جناح نیز بپردازیم و البته حال و روز شوراهای شهر بهویژه شورای شهر تهران در آیندهای نهچندان دور را بدانیم و مهمتر از همه دلیل فراموشکاری حسن روحانی و عدم اشاره وی به نقش شورایعالی سیاستگذاری اصلاحطلبان در پیروزیاش را هم بدانیم.
جناب دکتر! علیرغم اینکه نقش کلیدی آقای عارف در سال 92 باعث پیروزی حسن روحانی به عنوان رئیسجمهور شد و در سال 96 نیز عارف بهعنوان رئیس شورای سیاستگذاری اصلاحطلبان و رئیس فراکسیون امید حمایت همهجانبهاش را از حسن روحانی اعلام کرد، اما شاهد بودیم که حسن روحانی در نطق پس از انتخاباتی خود از همه افراد حتی آقای لاریجانی تشکر کرد، به جزمحمدرضا عارف! آیا باید نام نبردن از عارف از سوی حسن روحانی را اشتباهی سهوی بدانیم؟ یا این موضوع دلیل دیگری بر اختلافاتی است که حسن روحانی و تیم او و حزب اعتدال با عارف بهویژه پس از جریان ریاست مجلس پیدا کرده است؟
ظاهرا روحانی و تیم او همچنان لاریجانی را به عارف ترجیح میدهند.مردم ما، آقای عارف را به اخلاق، تواضع، فروتنی، به بزرگی و بزرگواری میشناسند، آقای عارف به تجربه نشان داده که در آنجایی که باید از خودش برای یک حرکت جمعی و منافع جمعی عبور کند، تردید و درنگ نخواهد کرد. تنها زمان و تنها کنشی هم که نیازمند تقدیر و تشکر نیست، زبان و کنش اخلاقی و متواضعانه است. این زبان اعتبارش را از خودش میگیرد و اعتبارش را هرگز از تقدیر و پاسخ و تشکر دیگران نمیگیرد. چنین کنش و زبانی تاریخساز و سیاستساز است. ما نیازمند چنین کنشهایی هستیم کنشهایی که درونمایه و سویه اخلاقی داشته باشند.دوستان و اطرافیان ایشان، از جمله شما چنین سوالی برایتان پیش آمده که چرا روحانی نامی از عارف نبرده است؟ وگرنه شخص عارف اساسا چنین ذهنیت و سوالی برایش پیش نیامده و نخواهد آمد.همه شاهد بودیم آقای عارف چه به لحاظ یک شخصیت حقیقی و چه به لحاظ یک شخصیت حقوقی، چه به لحاظ اینکه رئیس شورای سیاستگذاری اصلاحطلبان است، چه به لحاظ اینکه رئیس بنیاد ایرانیان شناخته میشود و چه به لحاظ اینکه ریاست فراکسیون امید مجلس را برعهده دارد، تمامی استعدادها و امکانهای فردی و جمعی خود را مصروف و معطوف انتخاب عقلایی، یعنی آقای روحانی کردند تا ایشان رای بیاورد. ایشان از تمامی امکانات و شرایطش استفاده کرد تا بتواند نوعی تهییج و تحریک و ورود به افکارعمومی را ممکن کند و جامعه را از خمودگی خارج کند. ایشان همچنین تلاش وافری کردند برای بسیج اصلاحطلبانی که ترجیح داده بودند از متن به حاشیه بروند تا انتخاب عقلایی او که حسن روحانی بود رای بیاورد. از همین روی بسیاری که شاهد این تلاشها بودند انتظار داشتند یک نوع پاسخ اخلاقی از طرف مقابل داده شود، ولی به هر علتی این پاسخ داده نشد و طبیعی است این عدم پاسخ موجب نوعی ذهنیت خاص در فضای دوستان و اطرافیان آقای عارف شود.اما توصیه من این است؛ همان طور که جناب عارف به هیچوجه نیازمند چنین تقدیر و تشکری نیستند دوستانی از جمله شما هم مدارا کنید.
فراموش نکنیم دولت کنونی در 4 سال آینده همواره در زمانها و هنگامههای متعددی به آقای عارف و عقبه اجتماعی و سیاسی ایشان احتیاج پیدا میکند و خوب است که این تعامل و فضای دوطرفه به وجود بیاید، تصور من نیز این نیست که یک فاصله جدی میان آقای روحانی و عارف وجود دارد و جناب عارف تلاش میکند که با تمامی فاصله نظری، مدیریتی، گفتمانی و جریانی که ممکن است با جریان اعتدال و آقای روحانی داشته باشد، این فاصله را به حداقل برساند و پلی برای از میان بردن این فاصله به وجود بیاورد ما هم باید تلاش کنیم تا با همین سیاق دولت کنونی را تقویت کنیم تا انشاءالله در کارش موفق باشد.
آیا میتوان پذیرفت که آقای روحانی در آن نطق خود عارف را از یاد بردند؟ و آیا میتوان پذیرفت تیم روحانی نیز همان تلاش عارف برای نزدیکی روحانی و عارف به یکدیگر را انجام میدهد؟ آقای عارف بزرگتر از آن است که کسی او را نبیند یا او را نشنود یا او را از یاد ببرد. به هر حال تلاشهایی است که ایشان را به حاشیه بکشانند یا کاری کنند که او دیده نشود. محرز است که برخی جناب آقای عارف را زیر سایه پاککن خود قرار دادهاند و نه زیر سایه قلم خود. اما نقش و نقاشی بزرگ ایشان را هر قدر بیشتر پاک کنند و در حاشیه قرار دهند و بیرون از حوض نقاشی بگذارند، او باقی میماند. او نقشی است که هیچ نقاشی نمیتواند او را بیرون از قاب خود بگذارد، البته این بدان معنا نیست که برخی شیطنت نمیکنند تا هم درجریان فضای اصلاحطلبی و هم در سطح جامعه عارفزدایی داشته باشند و کاری کنند تا با فربهکردن برخی از مسائل حاشیهای، ایشان را از متن خارج کنند. اما ایشان حرکت اخلاقی، متواضعانه خودشان را انجام میدهند این حرکت به شکلی کارآمد عمل میکند که هیچ حربهای امکان مصاف با آن را ندارد، آینده جامعه ما از آن کسانی است که به سیاست، به دیده اخلاق نگاه میکنند.
بیشتر بخوانید
فراموش نکنیم دولت کنونی در 4 سال آینده همواره در زمانها و هنگامههای متعددی به آقای عارف و عقبه اجتماعی و سیاسی ایشان احتیاج پیدا میکند و خوب است که این تعامل و فضای دوطرفه به وجود بیاید، تصور من نیز این نیست که یک فاصله جدی میان آقای روحانی و عارف وجود دارد و جناب عارف تلاش میکند که با تمامی فاصله نظری، مدیریتی، گفتمانی و جریانی که ممکن است با جریان اعتدال و آقای روحانی داشته باشد، این فاصله را به حداقل برساند و پلی برای از میان بردن این فاصله به وجود بیاورد ما هم باید تلاش کنیم تا با همین سیاق دولت کنونی را تقویت کنیم تا انشاءالله در کارش موفق باشد.
آیا میتوان پذیرفت که آقای روحانی در آن نطق خود عارف را از یاد بردند؟ و آیا میتوان پذیرفت تیم روحانی نیز همان تلاش عارف برای نزدیکی روحانی و عارف به یکدیگر را انجام میدهد؟ آقای عارف بزرگتر از آن است که کسی او را نبیند یا او را نشنود یا او را از یاد ببرد. به هر حال تلاشهایی است که ایشان را به حاشیه بکشانند یا کاری کنند که او دیده نشود. محرز است که برخی جناب آقای عارف را زیر سایه پاککن خود قرار دادهاند و نه زیر سایه قلم خود. اما نقش و نقاشی بزرگ ایشان را هر قدر بیشتر پاک کنند و در حاشیه قرار دهند و بیرون از حوض نقاشی بگذارند، او باقی میماند. او نقشی است که هیچ نقاشی نمیتواند او را بیرون از قاب خود بگذارد، البته این بدان معنا نیست که برخی شیطنت نمیکنند تا هم درجریان فضای اصلاحطلبی و هم در سطح جامعه عارفزدایی داشته باشند و کاری کنند تا با فربهکردن برخی از مسائل حاشیهای، ایشان را از متن خارج کنند. اما ایشان حرکت اخلاقی، متواضعانه خودشان را انجام میدهند این حرکت به شکلی کارآمد عمل میکند که هیچ حربهای امکان مصاف با آن را ندارد، آینده جامعه ما از آن کسانی است که به سیاست، به دیده اخلاق نگاه میکنند.
بیشتر بخوانید