مرحوم پاشینیان، از پریگوژین عبرت نگرفت
ریگان، رئیس جمهور آمریکا در اواخر دوره جنگ سرد گفته بود: روسها متفاوت تر از بقیه هستند آنها فراموش نمیکنند و دشمنی با آنان کار آسانی نیست چون در فرصتی مناسب تلافی میکنند اگر اول تو شکستشان ندهی، به سراغت می آیند و شکستت میدهند.
ما خودمان مثلی داریم: تورکون کینی قوردون کینی ( کینه تورک همچون کینه گرگ است).
ولی روسها را باید با کینه شتر مقایسه کرد چون آنها هیچگاه خطاها را نمیبخشند و تا تلافی نکنند دست بردار نخواهند بود.
این همیشه قانون نانوشته حکومتداری روسی بوده، در روابط با این قدرت شرقی باید محتاط و هوشیارانه عمل کرد و پوتین، خودش اِند این قانون نانوشته است.
به سبب شخصیت فردی_تربیت یافته در سازمانهای اطلاعاتی_ و تاثیر از فرهنگ حکومتداری روسی؛ پوتین بیشتر هم در این موضوع مصمم است.
نمیتوان با او شوخی کرد، او هیچگاه لبخند نمیزند، هیچکس دندان های پوتین را تا بحال مشاهده نکرده همیشه خشک، مقتدر و مغرور است و این یعنی پوتین اهل شوخی و آزمایش نیست.
اگر انسان با موجودات خطرناکی مثل پلنگ یا مار افعی روبرو شود، شکارچیان و طبیعتگردان ماهر کاری که میکنند همان صحنه اول برخورد با آن موجود را حفظ میکنند، به چشمان موجود مقابل زل میزنند
و هیچ حرکتی اضافی انجام نمیدهند. چون در آن لحظه اگر یک آن به جایی دیگر نگاه کنی پلنگ بهت حمله میکند یا افعی نیشت میزند.
وقتی چشم در چشم با او هستی این قدرت ادراک و ذهنی توست که با آن موجود خطرناک وارد رابطه میشود و خطای کوچک با خطای بزرگ در آن حین فرقی ندارد.
پوتین، شرق آسیا را با وجود کره شمالی برای آمریکا به برزخ تبدیل کرد؛ در خاورمیانه با استراتژی جنگ نامنظم و ایجاد جریانهای موازی آمریکا را به کرده هایش پشیمان نمود؛ در آفریقا و بقیه نقاط نه خودش موفق شد و نه اجازه داد دشمنانش موفق شوند.
روحیات او مبتنی بر این است: دشمن به هیچ وجه نباید پیروز شود حتی اگر من هم پیروز نشوم، شکست باید برای هر دویمان باشد.
در داخل روسیه، هیچ احدی نتوانسته برای او مانع و تبدیل به آلترناتیو شود. قویترینش پریگوژین بود، دچار تخیل و احساسات شد و در بازی خطا انجام داد.
پس از 2 ماه که از حادثه گذشت، پوتین یک اطمینان خاطر تصنعی برای پریگوژین و رفقایش ایجاد نمود
حتی چنان وانمود کرد که اقدامات واگنر دیگر یک حادثه بود و تمام شد و پریگوژین هم به فعالیتهای عادی خود بازگشت ،انتظار هم نمیرفت پوتین اقدامی انجام دهد.
ولی برخلاف تصور عموم؛ پوتین حتی یک لحظه هم از آن حادثه غافل نشده بود و هر آن به خیانت پریگوژین فکر میکرد. نهایتاً او حذف و تمام شد همه هم میدانند که چطور.
پاشینیان که نه از وضعیت اوکراین و نه سرنوشت پریگوژین عبرت نگرفت، با خامی و حماقت تمام؛ بجای تمام کردن مسائل مورد مناقشه با آزربایجان و شروع توافق و عادی سازی روابط، دست به کارهای بچگانه زد تا مثلا پوتین را مجبور به دفاع از دولت مفلوک خود بکند یا اگر پوتین حمایت نکرد غرب از ارمنستان حمایت بکند!
ولی پاشینیان انگار فراموش کرده که با چه کسی طرف حساب است و آنهم در چه موقعیتی.
البته که پوتین گفته:ما مشکلی با پاشینیان نداریم و روابطمان با ارمنستان خوب است و در چنین شرایطی باید حرفهای پوتین را برعکس بخوانیم.
به احتمال زیاد که، شاید هم بیشتر طول نکشد پاشینیان قربانی بعدی باشد.
او حتما تاوان خیانت و حماقتی را که انجام داده و با آوردن بزرگترین دشمن پوتین و اهتزاز پرچم آن(آمریکا) بیخ گوش روسیه؛ به شکل بدی خواهد پرداخت.
پوتین فراموش نمیکند و نمیبخشد، پاشینیان را باید مرحوم پاشینیان صدا بزنیم.
نویسنده: رحمان اوکتای
