آذری بازها ادعا می کنند؛ منظور “ابن خلدون” در عبارت مشهور:
( سرزمین ایران، همان سرزمین ترکان است) فردی به نام “ایران” بوده است…
من همیشه با همان منطق خودشان صحبت می کنم.معتقدم برای حل مساله نمی توانید از سطحی که آن را بوجود آورده، فراتر بروید.
تمام این گونه کتب مملو از افسانه و خرافات هستند ولی اجازه دهید مثل آذری بازان تصور کنیم منظور ابن خلدون این بوده که سرزمین آقای “ایران” نامعلوم است.
منطق اول:
اگر شما “ابن خلدون” و نظریاتش را قبول دارید باید بپذیرید که “یافث” سرزمینهایش را سه قسمت کرد و ایران را به آقای ایران داد پس جستجوی سرزمین آقای ایران آنهم در ارض ترک بی معنی است.
منطق دوم:
در اسلاید دوم می بینید که ابن خلدون” ارض ایران” نوشته و منظور از ارض ( سرزمین) مشخص است. وقتی از نسب و اولاد صحبت می کند منظورش کاملا واضح است وقتی از سرزمین و حدود و مرزها صحبت می کند مجددا معنی کاملا مشخص است.
منطق سوم:
اگر ایران را بعنوان انسان (ایران بن افریدون بن آشور بن یافث) در نظر بگیریم و کل متن را به آش شله قلم کار تبدیل کنیم اشکالی ندارد… در این صورت باید مفهوم فارس را هم ( فارس بن باسور بن سام بن نوح) و ترک را ( ترک ابن یافث بن نوح) بعنوان یک انسان در نظر بگیریم که در این صورت کتاب به معجون وحشتناکی تبدیل می شود که هر کسی مطلوب خویش را در معنی عرضه خواهد کرد.
ابن خلدون صراحتا می گوید :
برخی قدما ( از زمان های باستان) معتقدند سرزمین ایران همان سرزمین ترکان است اما علمای فارس این را نمی پذیدند و …
نتیجه گیری:
در مورد اتنیک باستانی ایران از قرنها قبل اختلاف نظر وجود داشته است
لیکن این سند نیز نشان می دهد ترکان ایرانی از قدیمی ترین اتنیکهای این سرزمین می باشند.
منابع:
– اخبار الزمان، ص۱۰۰
-مروج الذهب، ج۱، ص.۱۸.۲۴۴.۲۴۵.۱۶
-معجم البلدان، ج۱، ص۲۸۹
-نخبة الدهر، ص۳۳۷
-تاریخ ابن خلدون ج ۲ص ۱۵۴چاپ موسسه الاعلمی و ص ۱۸۱ انتشارات دارالفکر