دریاچه اورمیه در آخرین دقایق نفسهای خود است. بی توجهی مسئولین نسبت به وضع بحرانی دریاچه چنان آشکار و هویداست که گویی قصد تحقیر مردم و جغرافیای آزربایجان را دارند. گوئی فجایعی که از خشکانده شدن دریاچه بر مردم و طبیعت منطقه آوار خواهد شد، بر وجدان هیچ مسئولی موثر نیست.
معدن مس سونگون یکی از ثروتهای خدادادی آزربایجان هست که تحت امر مس کرمان اداره می شود. سالانه هزاران میلیارد ثروت از آزربایجان خارج میشود و به خزانه مس کرمان سرازیر میشود. این در حالی است که ستاد احیای دریاچه بودجه کافی برای اجرای طرحهایش ندارد. طرحهائی که اگر اجرا نشوند و دریاچه احیا نشود، عنقریب جان میلیونها انسان با خطر سلامتی و حتی مرگ مواجه خواهد شد.
برخی از مقامات آزربایجان در تلاشند، مس سونگون را از مس کرمان مستقل نمایند. استاندار آزربایجان شرقی و برخی نمایندگان نیز از طرح استقلال مس سونگون حمایت می کنند. مطمئن هستیم که مردم آزربایجان نیز حامی رهائی مس سونگون از استعمار مس کرمان هستند. اگر این طرح به سرانجام برسد و مس سونگون بتواند، از سیطره استعمارگرانه مس کرمان رهائی یابد و مدیریتی مردمی و بومی بر مس سونگون حاکم شود، سالانه هزاران میلیارد تومان ثروت در سرزمین آزربایجان باقی میماند، هزاران موسسه صنعتی و تجاری زیر دستی راه اندازی میگردد و برای ده ها هزار از مردم منطقه شغل ایجاد میشود. از محل ثروت مس سونگون، ستاد احیای دریاچه نیز کمکهای لازم را دریافت میکند. حتی بسیاری از طرحهای توسعه در زمینه های دیگر نیز از این ثروت ملی و خدادادی بهرمند می شوند.
در شرایط فعلی تحت هژمونی عنادی که تفکر پان آریایی با آزربایجان و ملت تورک آن دارد، نوشتن این سطور، شاید رویا پردازی به نظر بیاید.
در این شرایط که صدای اعتراض مردم و فعالین بیرون از قدرت حکومتی، توان غلبه بر آزربایجان ستیزی تفکر پان آریایی را ندارد، باید بخشی از بار وطنمان آزربایجان را بستر درون حکومتی تورکهای آزربایجان بر دوش بگیرند. بدون کمک و یاری مسئولین تورک درون حکومتی، امکان احیای دریاچه اورمیه و استقلال مس سونگون وجود ندارد. باید یکبار دیگر وجدان مسئولین درون حکومتی تورک زبان را به یاری وطن طلبید و خطاب به بخش بیدار وجدانها، این واقعیت را متذکر شد که اگر به یاری وطنمان آزربایجان برنخیزید، این اقلیم زیبا نابود خواهد شد.