دو روز قبل ویدئویی در فضای مجازی منتشر شد که دل هر انسان شرافتمندی را به درد می آورد. فردی که گفته میشد مامور رفع سدمعبر شهرداری است، به مرد معلولی که گویا در تقاطع ارتش دستفروشی میکرد، توهین میکند و با لگد بر پشت او میکوبد. البته این اتفاقات تلخ مکرر در جامعه ما رخ میدهد، اما شکار دوربین نمیگردد. این بار از برکت فضای مجازی که نعمتی برای مردم مظلوم سرزمین ماست، این برخورد زشت مامور شهرداری، صید دوربین یکی از شهروندان شد و وجدان جامعه را تکان داد.
مطمئنن همه انسانهای شرافتمند برخورد مامور شهرداری را شایسته مجازات میدانند. اما چگونه؟
یک روز بعد فیلم دیگری در فضای مجازی پخش شد که نشان میدهد، برخی از مردم که از برخورد مامور رنجیده اند به انتقام برخاسته و مامور شهرداری خاطی را به اتهام کتک زدن به معلول گرفته و در صدد مجازات او هستند. از محتوای فیلم استنباط میشود که مامور شهرداری خود یکی از افراد پایین دست جامعه است و از ترس مردم در حال قالب تهی کردن است. آیا میتوان این شیوه دادخواهی را تایید کرد؟
چرا جامعه به اینجا رسیده است؟ جواب این سوال را هر کس به فراخور سویه فهم و سواد خود میداند و در اینجا نیاز به توضیح نیست.
اما این اتفاق و هزاران اتفاق مشابه آن در اقصی نقاط ایران نشانگر چیزی است که قلم از نوشتن آن بر خود میلرزد. در طول چند دهه گذشته حوادث در کشور به گونه ای رخ داده که جامعه را به نقطه انفجار رسانده است. انفجار نه به قصد انقلاب بر علیه حاکمیت و یا مدیریت سیاسی، بلکه انفجار برای انتقام کور از هر کس. انتقام همه از همه.
متاسفانه شرایط بن بست و باتلاقی عرصه های مختلف کشور در همه عرصه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی جامعه ما را به مرحله ای از عصبیت و خوددرگیری رسانده است که نه راهی برای گشودن باقی گذاشته و نه تابی برای تحمل بیشتر. مسئولان کشور نیز گویا متوجه شرایط بحران روحی روانی جامعه نیستند، یا اگر متوجه هستند، راهی و اراده ای برای رفع آن در خود ندارند. (برخی هنوز به فکر بستن سایر راههای تنفس جامعه از جمله فضای مجازی هستند).
البته میدانم که نوشتن این سطور دردی را دوا نخواهد کرد. شاید هم به مذاق خیلی ها خوش نیاید. ولی به عنوان شهروندی که احساس مسئولیت میکنم و دلم به حال وطنم میسوزد، واقعا نمیدانم در چنین شرایطی به جز نوشتن چه کاری باید کرد؟ هر کس باید به طریقی کمک کند تا طغیان روح انتقام جویی کور در جامعه آرام شود. چرا که اگر طغیان کند تر و خشک را باهم خواهد سوزاند.
حسن ارک