خبرهایی که از سولدوز میرسد بسیار ناگوار و تلخ است/حسن ارک
خبرهایی که از سولدوز میرسد بسیار ناگوار و تلخ است. تصاویری که در تلفن همراه مردم عادی به مانند رعدوبرق در حال ردوبدل شدن هست، گویاتر از آن است که مورد شک و تردید واقع شود.
یکبار دیگر ما بین دو نفر کرد و تورک از ساکنان یک آبادی نزاعی معمولی و روزمره پیش آمده است. به گفته شاهدان و مصدومین بعد از اتمام درگیری و رفتن هر کس به خانه خود، عده ای کردزبان به طرفداری از همزبان خودشان به خانه ترک زبان شبیخون زده و با ایجاد ترس و وحشت هتک حرمت کرده، خانواده او را وادار به ترک محل زندگی خود کرده اند. آری خانواده ای ترک را از سرزمین تاریخی شان فراری داده اند. آنها به شهر سولدوز پناه آورده اند.
در چند ماه اخیر شبیه به این اتفاق چند بار تکرار شده است.
در طول تاریخ در مخالفت با حاکمان، کردها معمولا تشکیل گروه های مسلح داده و به کوه زده اند. این مسئله تبدیل به فرهنگی ماندگار در زندگی جمعی کردها شده است. بگونه ای که داشتن سلاح گرم و مهارت در استفاده از آن یک امتیاز و ارزش شخصیتی محسوب میشود. همین نهادینه شدن فرهنگ تفنگداری در فرهنگ کردی، در اکثریتی از آنها حس اعتماد به نفس کاذبی را ایجاد کرده که بسیار خطرناک و ویرانگر است. این اعتماد به نفس کاذب فکر میکند، چون در پستوی خانه اش تفنگ و مسلسل پنهان کرده است، پس می تواند در هر نزاع معمولی و روزمره، با تشکیل گروه فشار، طرف نزاع خود را تهدید به مرگ کند و از خانه و کاشانه اش فراری بدهد.
متاسفانه در ایران فعلی هم که اندیشه های پان آریایی، دشمنی با تورک و عرب و بلوچ را در اولویت خود میداند از در دوستی با کردزبانها بر آمده است. از برکت سهل گیری مسئولان، برخی از گروه های مسلح کرد زبان با فراغ خاطر در شهرها و آبادی های آزربایجان غربی خودنمایی می کنند. همچنین قدرتهای میلیتاریستی نیز برای گسترش جنگ و ناامنی در منطقه، گروه های مسلح کردی را به نائب منطقه ای تجاوزگریهای خود تبدیل کرده و تجهیزات جنگی فراوانی را در اختیار آنها گذاشته اند. این گروه ها با پمپاژ اعتماد به نفس کاذب، سرنوشت ملت کرد را به بازی گرفته اند. این گروه ها با تکیه به امپریالیستهای جهانخوار، خلق کرد را در درون آتشی می اندازند که رهایی از شعله های آن ناممکن خواهد بود.
اتفاقات چند ماه اخیر در آزربایجان غربی بویژه در سولدوز نشان میدهد که منطقه ما، آبستن حوادث بسیار تلخی است که در اولین مجال و فرصت، چون آتشفشانی خونبار فوران خواهد کرد.
حسن ارک