پوتین به وضوح در حال برداشتن گام جدیدی برای تقویت نفوذ روسیه در فضای پس از شوروی است. به عنوان بخشی از آخرین تنش ها، مسکو خواستار تضمین های کتبی، مبنی بر به تعلیق در آمدن عملیات های نظامی ناتو در اروپای مرکزی و شرقی و بستن در های ناتو به روی اعضای جدید از جمله اوکراین است. کرملین عضویت اوکراین در ناتو را موضوع «امنیت ملی» می داند.
مسکو که خواسته های اروپای شرقی و اوکراین را نپذیرفت، واشنگتن را تهدید کرد و درباره اعزام نیرو به کوبا و ونزوئلا صحبت می کند. اگرچه مذاکرات دیپلماتیک در ژنو، بروکسل و وین شکست خورده است، اما همه نگاه ها به پوتین رهبر روسیه است.
اما نباید از یاد برد هنوز برگ برنده اصلی یعنی اعمال تحریم های اقتصادی علیه پوتین و اطرافیانش در دست ائتلاف غربی است. پوتین توانسته محدودیت‌های گذشته را پشت سر بگذارد و از تحریم‌ها هراسی ندارد، بنابراین انتظار نمی‌رود در مقابل تهدید تحریم‌هایی که هنوز ندیده است، عقب‌نشینی کند. اگرچه رسانه های غربی از اقدام پوتین به عنوان تلاشی برای بازسازی یک امپراتوری بزرگ خبردادند، روس ها می گویند غرب و ایالات متحده به وعده های خود در زمان فروپاشی شوروی عمل نکرده‌اند.
ذهن سیاسی آمریکا سخت روی تنش با پوتین کار می کند ولی پوتین ادعا میکند خواهان یک جنگ بزرگ نیست و ذاتا مشخص است که ائتلاف غربی هم خواهان یک جنگ سرد جدید نیست، علاوه بر این درگیری که توجه را از هند و اقیانوس آرام و چین منحرف کند آخرین رویدادی است که ایالات متحده می خواهد. به طور خلاصه، بحران در اوکراین ادامه دارد و هیچ کسی از عاقبت این ماجرا مطلع نیست.
