آندریا :
سرزمین فلاکت بار سرزمینی است
که در آن قهرمانی نپرورد.
گالیله :نه آندریا
سرزمین فلاکت بار سرزمینی است
که در آنجا نیاز به ناجی و قهرمان باشد…!
ما قبل از ایجاد قهرمانهای ساختگی و تخیلی، که توسط فرهنگ انقلابی و با توسل به اسطوره سازیها و شهید سازی ها، یا توسط تاریخ نگاری پان ایرانیستی و کمونیستی در طول این یک قرن بارها تکرار گردیده و ملکهی ذهن افراد گشته است به #متخصصین، #اندیشمدان، و #نخبگانی نیاز داریم که تئوری و نقشهی راه ایجاد نموده و بحث های تئوریک به پیش ببرند، اشتباهات نسل های گذشته را جهت ایجادِ خط فکری سالم و درست به تیغ بُرانِ نقد بسپارند.
برای برون رفت از این وضعیت فلاکت بار موجود ملت ما چارهای جز تربیت افراد متخصص برای آینده ندارد. ولی در جهت چگونگی شناخت شخصیتهای ملی گذرا به اوصاف و ویژگی آنان میپردازیم.
تمام قهرمانان و شخصیتهای ملی، شخصیتی مهم و اثرگذار در تاریخ هستند، ولی هر شخصیت مهم تاریخی، نمیتواند یک قهرمان یا شخصیت ملی باشد! کلید فهم این پارادوکس فلسفی، در بازشکافی بخش ملی عنوان، چگونگی رابطه فرد با عنصر ملیت خود و عمق نفوذ اجتماعی فرد در میان ملت خویش نهفته است. ملت ها همواره از حاکمیت های خود در چالش های اجتماعی یک قدم جلوتر حرکت میکند و قهرمانان ملی، با بصیرت دهی و سلحشوریهای خود پرچمداران واقعی آن جامعه میشوند و افراد ملت با انتخاب قهرمانان خود استمرار حیات معنوی آنان را تضمین مینمایند و حضور نام و نشان قهرمانان ملی در آثار مادی و معنوی هنرمندان و ادیبان جامعه مشهود است.
در عرصههای سیاسی و اجتماعی، شخصیتهای ملی انرژی بی پایان موتور جنبش های اجتماعی و حرکت های ملی هستند! در واقع نوعِ رابطه ملت و قهرمان ملی، رابطه ای دو طرفه است، قهرمان نام خود را فدای اعتلای نام ملت خویش میکند و ملت، نام و نشان قهرمان خود را جادوانه و ماندگار می سازد؛ و از دل این ارتباط متقابل، اولین ویژگی قهرمان خود را نشان میدهد و آن زنده بودن نام آن #قهرمانان_واقعی در میان تودههای ملت میباشد. چنین خصوصیت ارزشمندی راز ماندگاری حیات معنوی قهرمانان و شخصیتهای ملی است و آنان را از محدود شدن در باتلاق زمان و مکان مصون میدارد.
ویژگی دوم قهرمان ملی، تلاش موثر برای اعتلای عزت و شکوه ملت خویش است. و ملاک داوری این ویژگی، عملکرد و نیت این اشخاص میباشد که کارنامهی عمر سیاسی و اجتماعیشان از نقطه نظر عملکرد و نیت در جهت اعتلا و نفع رساندن به ملتشان باشد،کارنامهی عمر سیاسی و اجتماعیشان از نقطه نظر عملکرد و نیت در جهت اعتلا و نفع رساندن به ملتشان باشد نه زدن ضرر و زیان به حیات مادی و معنوی ملت خود.
ویژگی سوم یک قهرمان، ایثارگری در راه ملت خود میباشد، ممکن است در مقطعی و در اثر شیطنت ها و پروپاگانداهای دشمنان و بدخواهان، آن قهرمان، تلخی ها، زخم زبان ها و بی مهری های ملتاش را بر جان بخرد، اما این جهل مردمی را در برابر بزرگی ملتاش به چشم نیاورد و از راه و مسیرِ انتخابی خویش هرگز برنگردد.
اگر یک شخصیت و قهرمان ملی چراغ راه ملتاش است، اعتلای نام و شکوه ملتاش نیز، چراغ راه اوست. قهرمان ملی واقعی همواره منافع و مصالح کلان و حقیقی ملتاش را در انتخاب ها و پیچ های مهم تاریخی، در نظر میگیرد و در تصمیم گیری ها، اسیر حب و بغض و یا شیفته زرق و برق دشمنان ملتاش نمیگردد.
یک قهرمان ملی، افق نگاه اش همواره رو به آینده است و عزت و شکوه ملتاش را فدای امیال و خواستههای محدود خود نمیسازد. به عبارتی بزرگی نام ما، در بزرگی نام ملت ماست و حیات ما در حیات ملت ماست و موفقیت ما در گرو موفقیت ملتمان. همهی بخشهای حیات دنیوی و معنوی یک قهرمان ملی واقعی نشانه ای از ملتش را دارد و بازتاب دهنده حقیقت ملتاش است و به عبارتی با خیره شدن در نگاه و چهرهاش، می توان ملتاش را شناخت زیرا همهی وجود یک شخصیت و قهرمان ملی در وجود ملتاش ذوب میشود و انرژی بی پایانش در جان ملتاش جاری میگردد و فریادهای حنجره اش بازتابی از اشک ها و لبخند های ملتاش است. قهرمان واقعی ملت خود باشیم نه بیگانگان.!
سعید مینایی
