چینی ها، زنان اویغور را در بازداشتگاههای اجباری مورد تجاوز سیستماتیک قرار می دهند
بر اساس گزارشات مفصل که بخش انگلیسی بی بی سی منتشر کرده، زنان تورک اویغور در اردوگاه های “آموزش اجباری” چین به طور سیستماتیک مورد تجاوز، آزار جنسی و شکنجه قرار می گیرند.
تورسونای ضیاالدین که ۹ماه را در اردوگاه های اجباری چینها در منطقه ترکستان شرقی(سین کیانگ) زندان بوده، گفت: زنان زندانی هر شب از سلول ها برداشته می شوند و توسط یک یا چند مرد چینی نقاب دار مورد تجاوز قرار می گیرند. وی گفت که سه بار مورد شکنجه قرار گرفت و بعداً مورد تجاوز گروهی قرار گرفت، هر بار توسط دو یا سه مرد.
او گفت: این مردان همیشه ماسک داشتند، حتی اگر در آن زمان بیماری همه گیری وجود نداشت. آنها کت و شلوار می پوشیدند، نه لباس پلیس.
تورسونای افزود: مدتی بعد از نیمه شب، آنها برای انتخاب زنان مورد نظر خود به سلولها می آمدند و آنها را از راهرو به “اتاق تاریک” می بردند، جایی که هیچ دوربین نظارتی وجود نداشت.
بی بی سی همچنین با «گلزیرا آوئلخان» زن قزاق اهل سین کیانگ مصاحبه کرد که ۱۸ ماه در اردوگاه اجباری بازداشت بود. وی گفت او مجبور بود زنان تورک اویغور را برهنه کرده و به آنها دستبند بزند و سپس در اختیار مردان چینی قرار دهد.
به گفته تورسونای در “اتاق تاریک” یک چوب برق قرار داشت که مردان چینی زنان معترض اویغور را به آن می بستند و با وارد کردن شوک الکتریکی به داخل دستگاه تناسلی شان، آنان را شکنجه می کردند و این زنان برای همیشه ساکت می شدند.
قلبینور سدیک، یک زن ازبکستانی از سین کیانگ، نیز از جمله معلمان زبان چینی بود که به اردوگاه آورده شده و مجبور بود به زندانیان درس بدهد. او بعدها از چین فرار کرده و مشاهدات خود را بازگو می کند.
سدیک گفت: در اردوگاههای اجباری چنینیها از شوکهای الکتریکی صندلی، دستکش، کلاه ایمنی و تجاوز مقعدی با چوب استفاده می کردند. فریادها در سراسر ساختمان طنین انداز می شد.
تورسونای گفت: زنان تحت آزمایشات پزشکی غیرقابل توجیهی قرار می گرفتند، قرص هایی به آنها می دادند و هر ۱۵ روز یک بار به زور یک «واکسن» به آنها تزریق می کردند که باعث تهوع و بی حسی می شد. و با به کارگذاری آی یو دی، زنان اویغور را به زور عقیم می کردند.
این جنایات هولناک بر علیه مسلمانان اویغور در حالی صورت می گیرد که ایران و کشورهای مسلمان و عربی در قبال آن سکوت اختیار کرده اند.