رئیس جمهور ایلهام علیئو در مصاحبه اخیر خود در تلویزیون ملی با اشاره به سفر غیرقانونی والری پکرس نامزد جمهوری خواه ریاست جمهوری فرانسه به قاراباغ از رفتار نیروهای حافظ صلح انتقاد کرد. رئیس جمهور حق داشت که هم از سفر غیرقانونی والری پکرس به قاراباغ و هم از اینکه نیروهای حافظ صلح روسی چشم خود را بر این سفر بسته بودند انتقاد کند.
توران رضایئو، کارشناس علوم سیاسی در گفتگو با خبرگزاری ها بیان کرد؛ موضع رسمی زاخارووا نماینده رسمی وزارت امور خارجه روسیه به سفر غیرقانونی والری پکرس به قاراباغ گفت: «کریدور لاچین تحت کنترل نیروهای حافظ صلح روسی است و آذربایجان این را می داند. بر اساس بیانیه امضا شده توسط رهبران آذربایجان، روسیه و ارمنستان در ۹ نوامبر ۲۰۲۰، نیروهای حافظ صلح روسیه در امتداد خط تماس و کریدور لاچین مستقر هستند و طبق بند ۶ این سند، کریدور لاچین تحت کنترل نیروهای حافظ صلح روسیه است. اما خانم زاخارووا دقت نکرده است که در بند ۶ توافق نامه به “اتباع خارجی” اشاره نشده است. از سوی دیگر، رئیس جمهور ایلهام علیئو در سخنرانی خود بارها اعلام کرده است که هیچ سازمان بین المللی به جز صلیب سرخ نمی تواند بدون اجازه باکو از قاراباغ بازدید کند.
اگر همانطور که زاخارووا گفت؛ کریدور لاچین تحت کنترل نیروهای حافظ صلح روسیه است، پس آذربایجان این را می داند، پس چرا کرملین نمی تواند پاسخ روشنی در مورد چگونگی و راه های ورود پکرس به قاراباغ بدهد؟ در واقع زاخارووا در آخرین سخنرانی خود اذعان کرد که روسها با سفر مخفیانه والری پکرس به قاراباغ موافقت کردهاند.
کارشناس مسائل سیاسی با در نظر گرفتن بیانات زاخارووا، از تمایل روسیه برای کنترل این کریدور ابراز نگرانی کرد و گفت: این امر تنها بر اساس قطعنامه ویژه شورای امنیت سازمان ملل متحد قابل انجام است و این بدان معناست که نمی توان وظایفی مانند اجرای قوانین کشور حاکم بر رژیم مرزهای دولتی و حفاظت از فضای اقتصادی را به نیروهای حافظ صلح محول کرد. وظایف آنها محدود به اجرای قانون و عملکردهای امنیتی در منطقه به صورت موقت است.
آیا نیرو های حافظ صلح روسی در صدد حفظ و افزایش جمعیت ارامنه در قاراباغ هستند؟
ایلهام علیئو از فعالیت نیروهای حافظ صلح روسیه در قاراباغ به دلیل کنترل نکردن خودرو های ورودی به خانکندی و سایر مکان های تحت کنترل نیروهای حافظ صلح روسیه انتقاد کرد
او گفت: “افراد زیادی به خانکندی می روند و ما مطلع هستیم، همچنین ۹۱ درصد از خودروهایی که در حال حرکت هستند را زیر نظر داریم.
“نیرو های روسی کار را برای ورود افراد و هر گونه تجهیزات از کریدور لاچین راحت کردهاند. ۴۹ درصد خودرو های در حال خروج از قاراباغ بازرسی میشوند اما ۹۰ درصد خودرو های ورودی به منطقه نیرو های روسی بدون کنترل وارد این منطقه میشوند و این نمیتواند تصادفی باشد ما از آمار دقیق ورود وخروج ها و تعداد خودروی کنترل شده خبر داریم.
نیرو های روسی کار را برای ورود به قاراباغ راحتتر میکنند ولی در خروج ارامنه از قاراباغ مشکلات زیادی برای آنان ایجاد میکنند و این قابل قبول نیست.
طبق اطلاعات ما ۳۸۰۰۰ نفر بعد از جنگ قاراباغ به ارمنستان بازگشتند در جنگ قره باغ ۱۱۰۰۰ نفر برای همیشه در ارمنستان باقی ماندند و کلا تخمین زده می شود که اکنون ۲۷۰۰۰ نفر در منطقه تحت کنترل نیروهای حافظ صلح روسی زندگی می کنند.”
- سخنان مهم پرزیدنت علیئو در آغاز سال ۲۰۲۲
- سخنان تاریخی “ایلهام علیئو” در روز تولدش در شوشا
- علیئو؛ هرگز اجازه نمیدهیم تمامیت ارضی ما تهدید شود
خلوصی آکار وزیر دفاع ترکیه گفت: ما معتقدیم که بحث در مورد کریدور زنگهزور و لاچین حل خواهد شد. در مورد روند مباحث صحبت می کنیم؟ باکو و آنکارا علاقه مند به افتتاح کریدور زنگهزور هستند، اما روند امتناع ایروان از این کار به میز بروکسل رسیده است. توافقی که در اروپا به دست آمد، اصل «کریدور» را در زنگهزور به عقب راند و طرفین بر سر ساخت راه آهن و بزرگراه به توافق رسیدند. اگرچه این توافق هنوز در عمل جواب می دهد یا خیر، اما شرایط فعلی ما را وادار می کند تا در مورد کریدورها تجدید نظر کنیم:
– علیئو در بروکسل منطق کریدور به کریدور را مطرح کرد و با بیان اینکه اگر در زنگهزور کریدوری نباشد در لاچین هم نخواهد بود، تصریح کرد: این حرکت مسکو را در دوراهی قرار می دهد که نمی خواهد کنترل لاچین را از دست بدهد.
– آندری رودنکو معاون وزیر امور خارجه روسیه اعلام کرد که بسته واحدی از اسناد در مورد گشایش ارتباطات بازنگری شده است: این بدان معنی است که بند ۹ بیانیه ۱۰ نوامبر و توافقنامه ۱۱ ژانویه در حال تجدید نظر هستند و احتمالاً با توافق بروکسل هماهنگ می شوند.
– مسکو تلاش خواهد کرد تا با در نظر گرفتن خواسته های موجود طرفین، حضور خود را در هر دو کریدور به نوعی حفظ کند. با این حال، رد منطق «کریدور» در زنگهزور توسط ایروان، باکو را مجبور میکند تا در مورد کریدور لاچین امتیازاتی به طرفین بدهد: گزینههایی برای هر دو طرف وجود دارد که باید بر آن پافشاری کنند.
-اظهارات رودنکو دستیار وزیر امور خارجه روسیه نشان می دهد که مسکو با حفظ نفوذ خود در تلاش برای یافتن مخرج مشترک است و اظهارات آکار نشان می دهد که ترکیه نیز در این روند مشارکت فعال دارد. اول اینکه باکو و آنکارا می خواهند جاده زنگهزور با منطق «کریدور» باز شود، اکنون توپ در مسکو است و اگر روس ها نتوانند ایروان را متقاعد کنند، شرط اصلی ایجاد پستی در کریدور لاچین است. ثانیاً، اگر روسیه با ایجاد این پست مخالفت کند، حضور نظامیان تورک در کریدور لاچین، حداقل با افسران، مشروط به میز است: تمایل آنکارا برای فعال کردن مرکز نظارت، به ویژه افسران تورک، نیز این احتمال را افزایش می دهد. ممکن است این دو جهت در بحث ها مبنای باکو و مسکو باشد. و چشم انداز اشتراک کنترل کریدور لاچین، حداقل بین روسیه و ترکیه وجود دارد.
اتحادیه اروپا: آذربایجان و ارمنستان بر سر خطوط راه آهن به توافق رسیدند
رئیس شورای اتحادیه اروپا از توافق آذربایجان و ارمنستان بر سر ایجاد خط راه آهنی که برای برقراری ارتباط دو کشور پیش بینی شده، خبر داد.
به گزارش خبرگزاری آناتولی، چارلز میشل، رئیس شورای اتحادیه اروپا در جمع خبرنگاران در بروکسل اعلام کرد که الهام علی اف رئیس جمهور آذربایجان و نیکول پاشینیان نخست وزیر ارمنستان بر سر ایجاد خط راه آهنی که انتظار می رود دو کشور را به هم متصل کند، به توافق رسیدهاند.
وی ضمن ارزیابی دیدار سه جانبهاش با علی اف و پاشینیان تاکید کرد که برقراری گفتوگو بین آذربایجان و ارمنستان برای حل مشکلات مهم است.
وی گفت: خطوط ارتباطی بین دو کشور یک اولویت است. این از نظر سطح قابل اعتماد بودن و شناسایی موقعیتهای مختلف مهم است. درکی مشترک از آنچه برای بازگشایی خطوط اتصال لازم است اهمیت ویژهای دارد.
میشل همچنین در این باره تصریح کرد که بر اساس تعامل متقابل توافق شد تا با ایجاد تمهیدات مناسب برای کنترل مرزی و گمرکی و احیای خطوط ریلی پیش بروند. اتحادیه اروپا آماده حمایت از خطوط اتصال در چارچوب طرح سرمایه گذاری اقتصادی است.
میشل ابراز داشت که علی اف و پاشینیان موضوعاتی را که باید در مورد برخی از مسائل از جمله اتصال این خط مورد بحث قرار گیرد تعیین کردند و امیدوار است در آینده این موضوعات مورد مذاکره قرار گیرد.
– ارمنستان بند زنگزور در توافق را اعمال نمیکند
در بیانیه مشترکی که آذربایجان و ارمنستان امضا کردند، مادهای که شامل مسائل مربوط به کریدور زنگزور است که استان های غربی آذربایجان و نخجوان را از طریق زمینی و ریلی به هم متصل میکند، به دلیل برخورد ناسازگارانه ارمنستان تاکنون اجرایی نشد.
علیاف در بیانیه خود قبل از دیدار با پاشینیان در بروکسل تاکید کرد که کریدور زنگزور باید تابع همان رژیم حقوقی کریدور لاچین باشد و گفت: در کریدور لاچین گمرکی وجود ندارد، بنابراین نباید در کریدور زنگزور وجود داشته باشد.
علیاف گفت که اگر ارمنستان بر ایجاد گمرک و کنترل کالاها و افراد اصرار داشته باشد، در کریدور لاچین نیز بر همین امر پافشاری خواهیم کرد. ارمنستان در این مورد تصمیم خواهد گرفت. ما موافق هر دو گزینه هستیم. یا در هر دو گمرک وجود نخواهد داشت، یا در هر دو وجود خواهد داشت.
– میشل علی اف و پاشینیان را برای مدتی تنها گذاشت
میشل با بیان اینکه در بخشی از نشست سه جانبه، علیاف و پاشینیان را برای مدتی تنها گذاشت، گفت: برای من حمایت و تشویق دو رهبر مهم بود. همچنین برای هر دوی آنها گفتگوی مستقیم با یکدیگر بسیار مهم بود.
– نیاز به اقدامات مشخص برای کاهش تنش
همچنین در بیانیه شورای اروپا در خصوص نشست سه جانبه، آمده است که علیاف و پاشینیان تایید کردند که به بیانیههای مشترک سه جانبهای که در 9 نوامبر 2020 و 11 ژانویه 2021 امضا کردند، پایبند خواهند بود.
اتحادیه اروپا از تلاش های مین زدایی در منطقه و اقدامات اعتمادسازی بین آذربایجان و ارمنستان حمایت خواهد کرد.
در این بیانیه خاطرنشان شد که طرفین بر لزوم برداشتن گام های ملموس تر برای کاهش تنش در میدان با هدف ایجاد بستر لازم برای آغاز مذاکرات تحدید حدود مرزها بین دو کشور توافق کردند.
اهداف گروه خبری آذتورک خبرلری:
سرزمین آذربایجان همواره مورد چپاول رژیم جمهوری اسلامی و رژیم پهلوی قرار گرفته و منابع آن توسط هر دو رژیم به یغما برده شده است. با اینکه تورک ها خدمات بی پایانی به ایران کرده اند اما هم جمهوری اسلامی و هم رژیم پهلوی ملت تورک را به دلیل خواسته های مشروعشان بارها سرکوب کرده اند و این سرکوب ها همچنان ادامه دارد.
سایت آذتورک خبرلری به این تبعیض ها و سرکوب ها می پردازد و اخبار فعالین مدنی و حقوق بشری و مدافعان آزادی و دموکراسی ملت تورک که در رسانه ها و سایتهای دیگر کمتر به آنها اهمیت داده می شود را پوشش می دهد.
سرزمین آذربایجان متعلق به ملت آذربایجان است و سرنوشت آذربایجان را ملت آذربایجان تعیین خواهد کرد. حق تعیین سرنوشت از ارکان اساسی ملت هاست و آذربایجان هم از این قاعده مستثنی نیست.
این سایت و گردانندگانش به هیچ سازمان سیاسی و غیرسیاسی وابسته نیستند. از شما خواهشمندیم که در معرفی این سایت خبری ما را یاری نمایید و در ارسال فیلم و اخبار به ما کمک نمایید.
پان ایرانیستها در آرزوی سوختن بازار و رسیدن به تکه پارچه!/ مهندس حسن راشدی
مثلی در بین ترکهای آذربایجان معروف است که مردم هر شهری آنرا مناسب با نام بازار شهر خود بازگو میکند و ترجمه مفهومی آن به فارسی چنین است: « بازار پارچه فروشی شهر آتش گرفته و تماما بسوزد برایم مهم نیست، مهم، رسیدن تکه پارچه ای از بازار سوخته برای من است!»
حال حکایت پان ایرانیستها حکایت همین مثل معروف مردم آذربایجان است.
امروزها موضوعی به غایت ساده و قانونی و گرفتن عوارض از تریلی و تانکرهای ورودی به حوضه جغرافیایی کشور جمهوری آذربایجان از طرف دولت آذربایجان مطرح است، که باعث شده ایران از این مسئله بر آشفته و اقدام به مانور نظامی در مرزهای آذربایجان کند.
حال چرا حل معادله به این سادگی منجر به قدرت نمایی نظامی ایران در کنار رود ارس میشود و پان ایرانیستها هم بر آتش این مسئله می دمند، مثل همان «سوختن بازار پارچه فروشها» و بدست آوردن تکه پارچه برای پان ایرانیستهاست!
برای پان ایرانیستها مهم نیست که به چه بهانه و دلیلی جنگی در منطقه صورت گیرد و عده کثیری از مردم بیگناه ایران و طرف مقابل در این جنگ کشته شوند و کشور ایران به روز فلاکت بار بیفتد؛ بلکه منطق آنها این است در صورت بروز جنگ بین ایران و کشور و یا کشورهای دیگر، جمهوری اسلامی دچار تزلزل و سقوط شده و نظام سلطنتی در ایران حاکم حواهد شد که در آرزوی آن هستند!
در جنگ دوم «قره باغ»در سال گذشته که بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان اتفاق افتاد و آذربایجان برای بازگرداندن شهرها و 20% از سرزمین خود که سی سال در اشغال ارمنستان بود بپا خاست، پان ایرانیستها بدون پایبندی به قوانین بین المللی و بدون داشتن اندک دلیلی که بتواند حتی عده قلیلی را قانع کند،به حمایت از اشغالگری ارمنستان و دشمنی با آذربایجان پرداختند!
شکست سخت ارمنستان در این جنگ باعث سرخوردگی و تخقیر پان ایرانیستها شد که انتظار آنرا نداشتند.
حالا با موضوع تعیین عوارض به تانکرها و تریلیهای ورودی به کشور آذربایجان از طرف دولت این کشور که حق قانونی هر کشوری است چرا ایران بجای حل مسئله از طریق مذاکره و یا در نهایت تعیین عوارضی مشابه و یا حتی بیشتر به تانکرها و تریلیهای ورودی جمهوری آذربایجان به ایران، اقدام به رزمایش در کنار رود ارس و حتی تهدید جمهوری آذربایجان و ادعاهای الحاق گرایانه و خلاف قوانین بین المللی که در دنیای امروز جایی از اِعراب ندارد می کند، جایی بسی سئوال است!
آذربایجان در طول 44 روز توانست ارتش ارمنستان را شکست دهد و در نهایت با میانجیگری روسیه صلحی در نهم نوامبر 2020 میان آذربایجان و ارمنستان برقرار گردید که یکی از مفاد این صلح، ایجاد کریدور ارتباطی بین «خان کندی» و ارمنستان از طریق دالان «لاچین» از خاک آذربایجان و در مقابل برقراری راه زمینی و ریلی از طریق « زنگهزور» بین نخجوان و آذربایجان از خاک ارمنستان با مسئولیت و نظارت روسیه است،یعنی اجرا و نظارت بر این دالانها را روسیه بر عهده دارد.
حالا ایران از اینکه ارمنستان در جنگ چهل و چهار روزه شکست خورده و راه نخجوان- آذربایجان هم از طریق دالان « زنگه زور» برای نقلیات آذربایجان فراهم شده که قبلا مجبور بودند از ایران بگذرند و وسائل نقلیه ترکیه هم برای رسیدن به کشورهای آسیای میانه از این راه گذر خواهند کرد راضی نیست و میگوید من نمی گذارم دالان « زنگه زور» که از داخل خاک ارمنستان و نزدیک رود ارس میگذرد برقرار شود، چون ارتباط من با ارمنستان و در ادامه با اروپا قطع میشود، در حالی که با برقراری این دالان راه ارتباط ایران با ارمنستان قطع نمی شود، بلکه ایران مثل گذشته ولی بصورت روگذر و یا زیرگذر از جاده اسفالته و ریل راه آهن این دالان، می تواند ارتباط مسافری و نقلیاتی خودرا مثل سابق با ارمنستان برقرار کند بدون اینکه این جادهها همدیگر را قطع کنند و یا می تواند از ساده ترین راه یعنی با ایجاد چهار راه و چراغ قرمز مسئله را حل کند.
از طرف دیگر، بر عکس ادعا، ایران از طریق ارمنستان نمی تواند به اروپا دسترسی داشته باشد، چرا که وسائل نقلیه ایران بعد از ارمنستان باید از کشور گرجستان که این کشور هم با ارمنستان اختلاف ارضی دارد عبور کند و عوارض بپردازد تا به دریای «سیاه» که دریای آزاد است برسد.
به هر حال در صلح نهم نوامبر 2020 با میانجیگری روسیه ، ارمنستان ایجاد دلان زنگه زور را در مقابل دالان لاچین آذربایجان قبول کرده و روسیه هم اجرا و نظارت بر آنرا تضمین کرده است در حالی که ایران میگوید من این قرارداد را قبول نمی کنم؛ یعنی ایران دست به عملی می زند که در عرف و در قوانین بین المللی دخالت در امور داخلی کشور دیگر بحساب می آید و پذیرفتنی نیست.