ارمنی تر از ارمنی ها
امروز در صدد مراجعه به سفارت جمهوری آذربایجان بودم تا ضمن عرض تسلیت به سفیر محترم و خانواده دیپلمات مرحوم مراتب همدردی آذربایجان جنوبی و فعالان حرکت ملی را خدمت سفیر محترم برسانم. عده‌ای از دوستان هم قرار بود به همراه اینجانب به سفارت بروند. بیانیه منتشر شده در فضای سایبری برای حضور جمعی در ساعت خاص تا حدودی مراجعه ما را نیز تحت‌الشعاع دیدگاه امنیتی قرار داد.
با این وجود مصمم بودیم در طول روز به سفارت برویم و اگر توانستیم و شرایط قانع کننده بود خواهش کنیم سفارت را فعلا تعطیل نکنند.
لکن خبردار شدیم سفارت در حال تعطیلی و کوچ است. حقیقتا تصاویر بسیار غم‌انگیز بود.
نیک می‌دانیم هیچ کشوری به خاطر یک مسئله شخصی سفارت خود را تعطیل نمی‌کند.
بلکه مسئولین کشور آذربایجان با این حادثه دریافتند که این سفارت باید زودتر از این بسته می‌شد.
این سفارت زمانی باید بسته می‌شد که ماموران امنیتی با یونیفرم نظامی از یقه سفیر اسبق آذربایجان گرفته و به او فشار آوردند تا مراسم سالگرد شهدای قره‌باغ در مسجد نور را کنسل کند. فردای آن حادثه مراسم در سفارت برگزار شد و اینجانب به همراه جمعی از فعالان شهر قم به سفارت رفتم. دقایقی سفیر محترم کنار صندلی من نشست و غم‌انگیزترین جملات را در مورد رفتار دیروز به کار برد. بنده هم به شوخی گفتم ” فکر کنم اگر این مراسم را در خود ایروان هم برپا می‌کردید ماموران حکومت ارمنستان اینگونه با یک سفیر و مراسم برخورد نمی‌کردند”.
هر چه آذربایجان مسامحه کرد جریان‌ها و مطبوعات ایران جری‌تر شدند. و در جنگ دوم قره‌باغ نیز به همان اندازه که رئیس‌جمهور آذربایجان ایران را کشوری برادر می‌خواند در مقابل مقامات ایران به روسیه القا می‌کردند به بهانه کذب مبارزه با حضور تروریست‌ها! در قره‌باغ وارد منطقه شود و مانع آزادی قره‌باغ از اشغال ارمنستان شدند.
و دقیقا به همان اندازه که جناب حکمت حاجی‌یف شهدای آذربایجان را به شهدای جنگ تحمیلی ایران تشبیه می‌کرد مطبوعات و برخی مقامات ایران به فکر تخریب آذربایجان و حمایت از اشغالگران ارمنی بودند.
تا جایی که صبر آذربایجان لبریز شد و رئیس جمهور آذربایجان گفتند ” چرا بعضی از همسایگان ما ارمنی‌تر از ارمنی‌ها شده‌اند؟.”.
قصد ما از این جملات جانبداری نیست بلکه به وضوح می‌بینیم حق با آذربایجان است و ایران به جز صدور عقاید خود به آذربایجان نفعی برای آذربایجان در سر نداشته است. ایران به جز مانع تراشی در راستای کریدور توافقی بین آذربایجان و ارمنستان پیشنهاد مثبتی برای صلح و ثبات در منطقه ارائه نداد.
حال سفارت آذربایجان مورد حمله مسلحانه‌ای قرار گرفته که باز از سوی مقامات ایران مواضع نادرستی اتخاذ می‌شود. حمله مسلحانه به یک سفارتخانه به هر نیتی که باشد حمله تروریستی است اما مقامات ایران می‌گویند حمله شخصی بوده نه تروریستی!. همین تعبیر خود توهین به آذربایجان و توجیه حمله تروریستی اخیر می‌باشد. سوال این است آیا یک مهاجم مسلح می‌توانست بیست دقیقه تمام به سفارت چین، روسیه و یا بیت رهبری حمله کند و در طول این بیست دقیقه نگهبانان ترک پست کنند و مهاجم همچنان به در و دیوار و اموال حمله‌ور شود؟.
حال با همه این تفاسیر اگر چنانچه قبول کنیم سیستم امنیتی ایران در مورد حادثه غافیلگیر شده و یا کوتاهی کرده است موضع‌گیری‌های بعدی مطبوعات و جریانهای سیاسی حکومتی را چگونه توجیه کنیم؟ اگر در ساعات اولیه حمله، مسئولین وزارت امور خارجه ایران با حضور در سفارت آذربایجان با محکوم کردن این حمله تروریستی از غم و اندوه خانواده متوفی می‌کاستند و نسبت به عدم تکرار اینگونه حوادث اطمینان می‌دادند ای بسا روابط دو کشور مسلمان همسایه بدین راحتی تیره‌تر نمی‌شد هر چند که باز تکرار می‌کنم احتمالا حکومت آذربایجان به این نتیجه رسیده است که این سفارتخانه سال‌ها پیش باید بسته می‌شد چرا که رفتار ایران با آذربایجان از موضع بالا بوده است.
اکنون آذربایجان به درستی احساس اقتدار در موجودیت خود و احساس انزوا برای همسایه مغرور و مداخله گر خود می‌کند و ای بسا زین پس حکومت آذربایجان در پی تلافی رفتارهای گذشته ایران برآید. ظاهرا بهبود روابط بین ایران و آذربایجان به تاریخ پیوست. ( ارمنی بازان ایران)
عبدالعزیز عظیمی قدیم
