اطلاعاتی در مورد کارخانه کاوه سودای مراغه قاتل خاموش محیطِ زیست منطقه.
شرکت کاوه سودا در استان آذربایجان شرقی واقع شده و بزرگترین تولیدکننده کربنات سدیم کشور میباشد که بیش از دو هزار نفر به صورت مستقیم در این کارخانه فعالیت میکنند. مجتمع کاوه سودا شامل ۵ واحد تولیدی و ۲۰ واحد معدنی است که مواد اولیه مورد نیاز خود را از معادن مراغه، ملکان، مهاباد، آذرشهر، بناب، عجب شیر، اسکو و نمکهای بستر دریاچه اورمیه تامین میکند.
صنایع کاوه سودا یکی از زیر مجموعههای شرکت گروه صنعتی شیشه کاوه است که در سال ۱۳۷۵ در مراغه احداث شد. مکان اولیهی پیشنهادی برای احداث این کارخانه در کنار دریاچه اورمیه(!) بود که گویا برای فعالیّت مناسب بوده؛ اما به دلیل شرایطی این کارخانه بدون در نظر گرفتن ملاحظات زیست محیطی در شهرستات مراغه ساخته شد.
در سال ۱۳۸۹ فعالیت این واحد تولیدی به دلیل تخلفات زیست محیطی و آسیب رسانی به اراضی کشاورزی جنوب آذربایجان شرقی برای مدتی متوقف شد و سپس به گفته مسئولان وقت، با اصلاح مسائل مربوط به محیط زیست فعالیت خود را مجددا از سر گرفت؛ اما باز هم شبهات فراوان در خصوص مسائل زیست محیطی مربوط به این کارخانه مطرح بوده است.
شنیدهها حاکی از این است که بر اساس اعلام کارشناسان روزانه دست کم ۸ هزار متر مکعب فاضلاب صنعتی با مقدار «ای سی» بالای ۲۰۰ هزار میکروزیمنس در لاگونهای خاکی و غیر استاندارد به وسعت حدود ۳۰۰ هکتار در محوطه اطراف این کارخانه رهاسازی میشود و منابع زیرزمینی آب و خاک منطقهی #مراغه و #بناب را با تهدیدات جدی مواجه میکند.
حجم پسماند صنعتی کاوه سودا حدود ۱۳۰۰ تن در روز بوده که معادل ۶۰ درصد پسماند ویژه استان آذربایجانشرقی است. اما تاکنون هیچ روش استانداردی برای مدیریت پساب و پسماند بسیار خطرناک این کارخانه به کار نرفته و نمیرود. و جالب تر اینکه مجوزی که به کاوه سودا برای #انتقال_پساب به #دریاچه_اورمیه داده شده، توسط همین سازمان حفاظت محیط زیست کشور اتفاق افتاده است.!! مجوز داده شده که پساب این واحد در اراضی شوره زار اطراف دریاچه اورمیه تخلیه شود و در دولتهای قبلی این مجوز به این واحد تولیدی ارائه گردیده است.!!
گویا کارخانه کاوه سودا مواد اولیه کارخانجات تولیدی شیشه و مواد شوینده را تولید میکند. لاگونهای غیر استاندار این کارخانه قرار بود پسابها را نگه دارند، تا زمانی که آنها تبخیر شوند و مازاد آن را رها کنند؛ اما متاسفانه این لاگونها شکسته شد و نزدیک به ۸۰۰ هکتار
از زمینهای اطراف کارخانه دچار آسیب شدند و چندین سال کشاورزان نمیتوانستند از این زمینها استفاده نمایند. و اکنون هم پساب این کارخانه که حدود پنج میلیون و دویست هزار متر مکعب در سال میباشد به صورت غیراستاندارد در استخرهای خاکی ذخیره میگردد.!!