بازی خطرناک سپاه پاسداران با کارت پ.ک.ک
سلیمان سویلو وزیر کشور ترکیه سوم خرداد ۱۴۰۲، در مصاحبه‌ای با شبکه‌ی سی‌ان‌ان تورک، آشکارا اعلام کرد؛ مقر اصلی گروه تروریستی پ‌ک‌ک از کوه‌های قارص ترکیه به ماکو در ایران، از شهرهای استان آذربایجان غربی انتقال یافته است. بنا به اظهارات سویلو، مختصات مقر پ‌ک‌ک در این منطقه در اختیار دولت ایران قرار داده شده اما در گفتگوهای دو‌جانبه‌ی دو کشور، ایران منکر این واقعیت می‌شود.
مقامات و مسئولان نظامی ترکیه بارها از حمایت ایران از پ‌ک‌ک در سال‌های گذشته صحبت کرده‌اند.
پ‌ک‌ک با کارنامه‌‌ای از کشتار، قاچاق مواد مخدر، قاچاق انسان و باجگیری در لیست تروریستی آمریکا، اتحادیه‌ی اروپا، ترکیه و حتی ایران است. اخیرا وزیر امور خارجه‌ی سوئد از فعالیت این باند جنایتکار در توزیع مواد مخدر و باجگیری در سوئد و ضرورت مقابله با آن گفته بود.
با این توضیح این سوال اساسی مطرح می‌شود که چرا نظام ج.ا و در رأس آن سپاه نه تنها با این گروه تروریستی برخورد قاطع نمی‌کند بلکه آن‌ها را در منطقه‌ای خارج از کردستان مستقر می‌کند؟
طبعا وجود یک گروه تروریستی در یک منطقه موجب رعب و وحشت مردم آنجا خواهد شد و امنیت روانی و جانی مردم را برهم خواهد زد. ادعای اراضی این گروه تروریستی بر شهرهای آذربایجان نیز زنگ خطر دیگری برای مردم است.
اهالی ماکو که از استقرار چنین گروهی در نزدیکی خود آگاه شده و احساس خطر کرده‌اند، در اواسط اردیبهشت سال جاری، در یک بازی فوتسال شروع به سر دادن شعارهایی علیه پ‌ک‌ک و حضور آن در منطقه کرده‌اند. چند ساعت بعد دو نفر از شعاردهندگان اصلی که برادرند از طرف افراد پ‌ک‌ک با اسلحه مورد حمله قرار می‌گیرند. سپاه وارد جزئیات پرونده شده و نتیجتاً اعلام کرده که آن سه نفر مسلح متواری شده‌اند و ما دسترسی به آن‌ها نداریم!
موارد مشابه دیگری نیز سابقا در شهرهای مختلف آذربایجان غربی از جمله ماکو اتفاق افتاده است که با یک جستجوی ساده می‌توان به کمیت و کیفیت ماجرا پی‌برد.
حال با وجود این اتفاقات و همچنین اطلاعاتی که وزیر کشور ترکیه علنی کرده است مردم آذربایجان برای دفاع از جان و مال و خاک خود از کدام دولت یا ارگان انتظار همکاری و همراهی داشته باشند؟
با نظر به اینکه تغییر ترکیب جمعیتی آذربایجان غربی از سیاست‌های اصلی جمعیتی رژیم در منطقه بوده، آیا فعالین آذربایجان می‌توانند در این راستا به یاری و همکاری سپاه چشم امید بدوزند؟ برای مقابله با این سیاست، روی چند فرد سپاهی از افراد بومی، که هیچ قدرتی در سیستم اصلی سپاه و سیاست و تصمیم‌گیری آن ندارند و اصطلاحاً «مأمورند و معذور» چقدر می‌توان حساب کرد؟
سجاد رادمهر