دکتر فریدون باباییاقدم، عضو شورای اسلامی شهر تبریز در دو دوره متوالی است. وی عضو هیئتعلمی گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری دانشگاه تبریز است و در ادوار فعالیت شورا، رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری بودهاست. باباییاقدم، بیش از هر موضوع دیگری، با مباحث مربوط به بافتهای ناکارآمد شهری شناخته میشود. زمینلرزه اخیر و نگرانیهای عمومی در مورد گسل شمالی تبریز، بهانهای شد تا در مورد پیگیریها و مطالعات حاشیهنشینی ، با این عضو شورا گفتگو کنیم.
تبریز ۲ هزار هکتار بافت حاشیهنشین دارد و گسل شمالی شهر، یکی از خطرناکترین گسلهای کشور است.
چه توصیفی از این وضعیت دارید؟۴۰ درصد شهروندان ما در مناطق حاشیهنشین و بافتفرسوده سکونت دارند. افکار عمومی، در مواقعی مثل زلزله نگران این ۴۰ درصد است. اما این موضوع، نگرانی دایمی من بوده و مهمترین دلیل حضورم در شورا نیز همین دغدغه بودهاست. بارها شده که شهروند عزیزی، از من خواسته تا مثلاً از وضعیت آبهای سطحی محلهاش بازدید کنم. وقتی در محل حضور یافتهام، معضل ریشهای را در بحث بدمسکنی محله دیدهام. معضلی که میتواند محله را تبدیل به یک قتلگاه کند. پیش از دوره چهارم، جهتگیری عمرانی شهر بیشتر در بحث مسیرگشایی و افزایش نفوذپذیری بود. در دوره چهارم شورا نیز شاهد پروژههای مهم عمرانی و رفع گرههای ترافیکی بودیم. امیدوارم در دوره پنجم شاهد گامهای محسوس در حوزه بافتهای ناکارآمد شهری باشیم. خوشبختانه برنامه شورا و شهردار محترم، از اراده مدیریت شهری برای ورود جدی به حوزه نوسازی بافتهای مسئلهدار شهری و به ویژه بحث بدمسکنی حکایت دارد.
