چند دهه اخیر اقوام و ملتهای غیرفارس در ایران بویژه تورکها و عربها، علی رغم تمامی سیاست های آسیمله سازی رژیم رضاخانی به خودآگاهی ملی دست یافته اند. اقوام و ملتهای غیرفارس در دست یابی به خودآگاهی ملی به این آگاهی نیز دست یافته اند که دستگاه کشورداری رضاخانی دشمن شماره تک به تک اقوام و ملتهای ساکن در ایران است.
خوشبختانه این خودآگاهی ملی صرفا در سطوح جمعیتی برون قدرتی خلاصه نشده بلکه بسرعت در سطوح درون قدرتی نیز در حال بروز و ظهور است. همکاری و همیاری خودآگاهی ملی در این دو سطح سرنوشت ایران را بگونه ای نوین رقم خواهد زد. همیاری آنها با کمترین هزینه ممکن خواهد توانست، سرزمین ایران را که در طول هزاران سال تحت حکومت عدالت پرور تورکها بوده است به مسیر اصلی و تاریخی خود برگرداند و این کشور را از سلطه سیستم کشورداری رضاخانی انگلیس ساخته نجات دهد. تماشا کنید این سیستم کشورداری در این صد سال اقلیم و جغرافیای سرزمین ایران را به چه حال و روز فلاکت باری گرفتار ساخته است. به عقل شیطان نیز نمیرسید که دریاچه اورمیه در آزربایجان و هورالعظیم در خوزستان را خشک کند. با سرقت آبهای استانهای دیگر در دل کویر دریاچه بسازد و شالی بکارد. صنایع پیشرفته آب بر را در شهرهای کویری متمرکز کند و سپس از هزار کیلومتر دورتر آب دریا را شیرین کند تا به این صنایع آبرسانی کند.
تفکر پان آریایی در حال احتضار است و از خودآگاهی ملی تورکها بشدت نگران و سراسیمه شده است. او به هر دسیسه شیطانی دست میزند تا خودآگاهی ملی تورکهای ایران را ضد دینی و وابسته به خارج معرفی کند. از این رو او تلاش میکند با کشورهای تورک زبان بخصوص تورکیه و جمهوری آزربایجان تنش و درگیری ایجاد کند، تا بدین وسیله تمسکی برای سرکوب داخلی و ایجاد فاصله با این دو کشور بدست آورد. این در حالی است که حرکت ملی آزربایجان و خود آگاهی ملی تورکهای ایران بی توجه به این دسیسه ها هر روز بیشتر از دیروز در حال توسعه و نیرومند سازی خویش است.
سخنرانی‌های ضدتورکی افرادی به مانند رائفی پور را در این بستر باید تحلیل کرد. او درد دین ندارد، درد او قدرت یابی و توسعه خودآگاهی ملی تورکها در ایران است که در حال بریدن نفس تفکر پان آریایی در ایران است. رائفی پور اگر درد دین داشت به طویله سازی مساجد آزربایجان توسط ارامنه اشغالگر در سی سال گذشته اعتراض میکرد. او اگر درد دین داشت به جنایات حکومت چین در اویغورستان اعتراض میکرد که حتی نماز خواندن برای مسلمانان تورک آنجا را امنیتی کرده است. درد او درد خودآگاهی ملی تورکها در ایران است.