مدت زمان مطالعه: 3 دقیقه
خرداد امسال جمعی از اهالی دهستان یکانات شهرستان مرند مقابل ساختمان فرمانداری آن شهر تجمع کرده و نسبت به اشغال زمین‌هایشان توسط چند شرکت اصفهانی (به احتمال زیاد حاکمیتی) اعتراض کردند. ولی ماموران بعد از ضرب و شتم آنها، ۲۶ نفر را همانجا دستگیر و روانه زندان کردند که با احتساب بازداشتی‌های بعدی، شمار آنها به بیش از چهل نفر رسید.
سرزمین اشغالی دقیقا جایی است که ابتدا سازمان منابع طبیعی شهرها، زمین‌ها و مراتع دشت میل یکانات (میل دوزو)را تصاحب و ملی اعلام کرده و بعد آنها را به چند شرکت اصفهانی واگذار می‌کند. آن شرکت‌ها نیز ابتدا دامهای مردم را از آنجا اخراج کرده و اقدام با فنس‌کشی و احداث تاسیسات می‌کنند تا در مرحله بعد، به قول تلویزیون ایران در آنجا شهرک‌سازی بکنند.
مردم معترض به آن اشغالگری، پهپادی در اختیار نداشتند و تنها زورشان به تجمع مقابل فرمانداری می‌رسید. آنها چند ساعتی نیز جاده خوی- جلفا را مسدود کردند و برخی از معترضان نیز تاسیسات احداث شده را آتش زدند، ولی تا اینجا حریف اشغالگر نشده‌اند.
سرزمین‌های اشغالی تنها به میل دوزو محدود نمی‌شود و حدود شش سال پیش، منابع طبیعی اهر نزدیک به 250 هکتار زمین زراعی و 150 هکتار مرتع روستای گورادره (15 کیلومتری اهر، منطقه گؤیجه‌بئل) را اشغال و به شرکت مس سونگون فروخت و ریالی نیز به هشتاد خانوار آن روستا نداده و از آنها خواست تا دست زن و فرزند را گرفته و با گذر از گؤیجه‌بئل یا همان گذرگاه رفح، فکری به حال خود بکنند.
این افراد نیز پهپادی در اختیار نداشتند و گاهی با ذبح گوسفند و دعوت از نماینده و فرماندار اهر در صدد التماس برآمدند، گاهی راه را بر ماشین‌آلات معدنی بستند و گاه شکایت خود را به دادگاه بردند. بازپرسی اهر شکایت آنها را بلاوجه خواند ولی کمسیون رفع تداخلات استان، از ایده تشکیل دو دولت در مناطق مورد مناقشه اقتباس کرده و صدوهشتاد هکتار از زمین‌های مسلمانان را به آنها پس داد و دویست هکتار دیگر را به شرکت ملی مس ایران داد.
آنهایی که در یک ماه گذشته، در برابر دو گزینه مرگ یا ترک سرزمین قرار گرفته‌اند تا حالا علاقه‌ای به ترک سرزمین نشان نداده‌اند ولی بخش بزرگی از ساکنان سرزمین ما آرزویی جز فرار از این سرزمین ندارند و همین نشان می‌دهد که زندگی در این سرزمین‌های اشغالی، سختتر از زندگی در آن سرزمین اشغالی شده است.
نویسنده: ابراهیم رشیدی (ساوالان)
