شعری از آقای دکتر غلامعلی حداد عادل (رییس فرهنگستان زبان فارسی و پدر زن مجتبی خامنه ای) برای زبان فارسی سروده شده و بر دیوار بنیاد سعدی نقش بسته است.
این شعر که غنای ادبی بالایی ندارد، در سال ۱۳۹۱ در کتاب‌های درسی کلاس ششم دبستان با شمارگان یک میلیون نسخه منتشر شده بود. پیش از این، همان شعر، به همین شکل بر دیوار مرکز اسلامی نیویورک و مدرسه رازی نیز حک شداست!
این شعر اولا مملو از تکبر زبانی است و براساس روحیه پان ایرانیستی که ادامه پندارهای شعوبیه است نوشته شده،
ثانیا شعر مذکور بی توجه به اصالت قومی و تنوع قومی در شهرهای کابل و تهران و تبریز و بخارا و خُجند، این شهرها را به غلط مهد زبان فارسی دانسته که این خود مایه اعتراضات بسیاری به خصوص در آذربایجان و افغانستان گردیده و حتی اشرف غنی رییس جمهوری افغانستان تلویحا ایران را متهم به دزدی زبان دری تحت عنوان زبان فارسی کرده است.
ثالثا بر سردر بنیاد سعدی نه نوشته ای از سعدی، بلکه شعری سست و خست، از آقای حداد کاشیکاری شده است!
البته پدرزن اقای مجتبی خامنه ای در مورد آخر حق دارد، چراکه اشعار و نوشته های سعدی عمدتا حکیمانه است و این شاعر دری زبان، هیچ بیت شعری در وصف زبان دری که به غلط فارسی گفته می شود ندارد!
برگرفته از صفحه فیسبوک آقای فرزاد صمدلی