عکس العمل ها در برابر جنگ اوکراین و روسیه

احساسات جریحه دار مردم دنیا، وملت ما، مرا بر آن وا داشت تا اندیشه های خود و حرفها و سوال هایی که در این مدت ذهنم را مشغول کرده است را بر روی کاغد بیاورم.
ابتدا من هم مثل هر انسان عدالتخواه از کشته شدن انسانهای بیگناه بسیار متاسف بوده و نفرت عمیق خود را از ظالمان خونخوار و سیاستهای نفرت برانگیزشان ابراز می دارم، و برای مردم ا.کراین توانمندی، ایستادگی و در نهایت آرامش آرزو می کنم،
همانطور که همه شاهد هستیم، روسیه به امید تسخیر اوکراین در عرض دو روز، طبق بیان مقامات خودشان، قدح ها را سر کشیده و دستور حمله را صادر نمود، و به همین خاطر مرکز کشور اوکراین “کی یف” را مورد هدف قرار داد، البته که خود حمله از اول کاملا اشتباه و به ضرر روسیه بود، حالا با هر نتیجه ای، دوما محاسباتشان آن گونه که چیده شده بود درست از آب در نیامد، زلنسکی کشور را ترک نکرد و مردم مقاومت کردند، از طرفی مردم دنیا بیش از پیش نفرت به روسیه و پوتین را به نمایش گذاشتند، حتی تظاهرات داخل روسیه کار را بسی دشوارتر و پوتین را مضطرب تر کرد.

اتحادیه اورپا و آمریکا، در روزهای اول نه می توانستند پا پیش ببرند، نه پس، آشفته و ناباور از اقدام پوتین، منافع خودشان بسیار از اوکراین بالاتر بود، در کل اتحادیه اروپا روسیه وارد کشورهای اروپایی خواهد شد و حتی در مدارس از جنگ روسیه و اورپا و وقوع جنگ جهانی سوم سخن به میان می آید. تا اینکه اوکراین مقاومت کرد، و آبروی اتحادیه اورپا روز به روز روبه نقصان رفت ،و تهدیدها و تحقیرهای پوتین از یک سو و بیان دلشکستگیهای اوکراین از طرفی دیگر، اتحادیه اورپا را خواهی نخواهی به اقدام و جسارت وا داشت ، زیرا جنگ این بار در خاک اورپا اتفاق می افتاد.

قضاوت، حمایت و عدالت ، آمریکا، اتحادیه اورپا و انگلیس و…
و به طبع آن و تبلیغات وسیع آن،ترشح احساسات ضد روسیه، پوتین و نفرت از کشته شدن بی گناهان در میان عموم مردم دنیا و مردم ایران.
با خود فکر می کردم ، مردم چه قدر نا آگاهند وچقدر بازیچه، مردم قضاوتشان در حد احساساتشان است که با صدای ناقوسی بر می انگیزند و با قطع صدا خاموش می شوند، امروز همه مردم و بخصوص مردم ما فریاد مرگ بر روسیه و کجایی ای آمریکای غول پیکر، و کشورهای غربی دمکرات پیشه و عدالت آور را سر می دهند، در ذهنشان از اورپا مدینه فاضله ای ساخته اند که به داد مظلومان می رسد و انسانیت را و دموکراسی را سرمشق برنامه هایشان قرار داده اند، (امید وارم دوستان و خوانندگان طوری متوجه نشوند که بنده حمایت از اوکراین ونفرت از روسیه را در این روزها درست نمی بینم نه، برعکس کاملا موافقم و از روسیه دیکتاتور که بیشترین ضربه ها را به ملت و تاریخ ملت آذربایجان زده است را متفنرم). ولی مسئله به بازیچه گرفته شدن ملت هاست، اوکراین یک کشور اورپایی و البته دوست ترکیه و بی تردید دوستدار ترک هاست و این را به وفور به اثبات رسانده است، مثال:
دوستی که در اکراین صاحب کارخانه می باشد تعریف می کرد که ((: روسای کشورها به اوکراین آمده بودند استقبال نرمالی در حد چند پرچم آن کشور و مراسمات لازمه انجام می شد اما استقبال از اردوغان با عزمت و حس دوستی سراسری انجام شده بود از پنجره بسیاری از خانه ها، محل کارها و خیابانها پرچم ترکیه آویخته بودند و شور و حال خاصی در کشور و شهر حاکم بود))،
سوال من این است، آیا مردم سوریه انسان نیستند، آیا مردم افغانستان انسان نیستند، جان ندارند آیا درد نداشت وقتی انسانی از ترس جلادان طالبان به بال هواپیما می چسبید و از آسمان سقوط می کرد ، انسان نبود؟ ناقوسهای کر کننده ی آمریکا ، اتحادیه اورپا کجا بودند، اینترنت ماهواره ای، درهای باز شده کشورهای همسایه با احترام و مهربانی کجا بودند، البته به انتقادهای عده ای کاری ندارم که آنها مقاومت نکردند و یا ترسو بودند و فرار کردند، زیرا الحق والانصاف باید شرایط همه آنها را در نظر بگیریم، حالا درست است که روحیات ملتی با ملت دیگر متفاوت است و مظمئنا ترکها در تاریخ از برابر دشمن فرار نکرده اند ولی باز مطمئنا افغانستان نه ا.کراین بود که حداقل حس پشتوانه اورپا را داشته باشد و سالها نیز بتواند با احتمال تجاوز روسیه حس مقاومت را تقویت کند، جدای از همه اینها در برابر جنگهای اتفاق افتاده در آسیا و کشورهای عرب، تبعیض و بی انصافی کاملا مشهود است.
مثال در سوریه همین کشور روسیه به بهانه سرکوب داعش وارد سوریه شد، ولی افرادی که با داعش می جنگیدند را مورد حمله قرار داد، کسی صدایش در نمی آمد، در 8 ژوئن پوتین اعلام کرد که تسهیلات جدید روسیه در سوریه مورد آزمایش قرار گرفت و موفقیت شان را در به دست آوردن سلاحهای جدید اعتراف کرد. در نزدیک لاذقیه پایگاههای هوایی و نظامی ایجاد نمود، نیروهای هوایی روسیه چندین مدارس، مراکز درمانی و بیمارستانها را در ادلب ، حلب ، لاذقیه با خاک یکسان کرد، هزاران آواره سوری در دریای مدیترانه مدفون شدند،بیش از 500 هزار از مردم سوریه آواره شدند، مگر آنها جان نداشتند یا اینکه در اصل داشتن پایگاههای نظامی روسیه در سوریه که همسایه ترکیه بود، به نفع اتحادیه اورپا تمام می گردید که همیشه خار ترکیه چشمانشان را می آزارد و نگران پیشرفتش هستند. آمریکا رل بازی کرد و مردم بیچاره، بازیچه ایران، درد کوبانی گرفته بودند، اما بدون اینکه از حقیقت ماجرا ذره ای آگاهی داشته باشند،
اما باز هم داشتم فکر می کرم که این ملت فارس، کی عقلشان سر جایش خواهد آمد (البته منظورم فارس گمشده در دالانهای تاریک نژادپرستان ایران شهری وفارسهای شوونیست پیشه است).
چرا نمی اندیشند، که آیا ترکها چه بدی در حقمان کرده اند، از کجا این حس کینه و دشمنی را با ترکها پیدا کرده ایم، فردا اگر اتفاقی بیفتد به کجا پناه خواهیم برد؟ کدام کشور همسایه به دادمان خواهد رسید، اصلا آیا عاقلانه است با ملتی که اکثریت است و هم تژادان قوی در آن سوی مرزها را دارند با آنها دشمنی کنیم؟ نمی اندیشند چون در رگهایشان زهر کینه و خودخواهی تزریق شده است و خواهی نخواهی خود را به تباهی می کشند، فقط سر تکان می دهند، بردگی سیاست ضد ترکی دشمنان ترکها در آن سوی دنیا را به گردن آویخته اند ولی آرامشی که در کنار ترکها دارند هرگز در کنار ارمنی ها نخواهند داشت  و قطعا اگر ترک ها در ایران نبودند تا الان آنها هم نبودند و یا سرنوشتی بدتر از ملت افغانستان را داشتند.
دشمن زبان مادری دیگر ملتها شده اند، بدون اینکه بیاندیشند ، مگر سالهای سال در تاریخ حکومت ایران ترکها با زبان فارسی چه بدی کردند، جز وسعت دادن و احترام گذاشتن به زبان آنها،
مگر ترکیه با یک پناهنده و یا مسافر فارس چه رفتار بدی دارد که شبانه روز بر علیه ترکها و برای نابودی شان در دل دعا می کنند و کینه می پرورانند، سریع از یاد می برند حقیقت ها را و یا همان حس تزریقی چشمانشان را کور می کند، وقتی ترکیه مرزها را باز کرد ، کشور یونان چه رفتارهای ضد انسانی با پناهندگان کرد، جالب اینجاست که حتی آن زمانها نیز ترکیه را متهم می کردند.
در آخر یک اشاره : همانطور که در چند سال اخیر دیده شد و گاهی دوربین های مغرضانه دنیا به ناچار به تصویر می کشید، رفتار نیروهای ترکیه با انسانهای بی دفاع در سوریه ، لیبی چقدر انسانی و عادلانه بود و این حقیقت ماجراست که تنها ترکیه و ملت ترک می تواند عدالت، آرامش و انسانیت را در دنیا به اجرا بگذارد ، زیرا هیچ ترکی جانی نیست، ترورسیت نیست، روحیه مظلوم کشی ندارد، قلب مهربان و روحیه مردانگی دارد. ولو در میدان جنگ گرگی است که هرگز تسلیم نمی شود. به امید داشتن دنیایی عادل وآرام.

شریفه جعفری