فرهنگستان زبان فارسی یا شعبهی انگلیسی جعل هویت و تحریف تاریخِ ایران
زمان مطالعه: 3دقیقه 23 ثانیه
متاسفانه! تحریف و دگرگونسازی نامهای جغرافیایی که به یک بیماری نفرتزایی تبدیل شده است، واکنشهای گوناگونی را از سوی کسانی که مایل به تسلیم به این بیماری نیستند برانگیخته است.
در کشور ما تغییر و تحریف نامهای جغرافیایی و دگرگون سازی آنها پس از انقراض قاجاریه و برآمدن حکومت مزدور پهلوی آغاز گردید. شرکت نفت انگلیس در ایران، انجمن لغتسازی وزارت جنگ، هیئت وزیران و دفتر مخصوص دربار شاهنشاهی در این حرکت پیشقدم و هماهنگ بودند. بعدها، یعنی از سال 1314 شمسی نهادی با نام «فرهنگستان زبان فارسی» تأسیس کردند و این وظیفه را به عهدهی آن نهادند.
این نهاد توانست مصوّبههای موازی نهادهای گوناگون فوق را در یک کانال به ظاهر علمی و ملی در هم ادغام کند و سیاست انگلیسی یکسانسازی قومی را در ایران پیش ببرد. در حالی که بحث نامهای جغرافیایی در کشورهای دیگر در جدول وظایف فرهنگستان (آکادمی) نمیگنجد.
این نهاد، دگرگونسازی نامهای جغرافیایی را به قصد رواج «فارسی سره» و دور کردن فارسی از زبان قرآن از یکسو و پنهان ساختن و گم کردن هویت تاریخی ایران و موجّه جلوه دادن مظاهر طاغوت از سوی دیگر انجام میداد. نظر کوتاهی به نمونههایی از تغییر بیرحمانهی رژیم گذشته در نامهای زیبای ایرانی مؤید این ادعاست:
سلماس ← شاهپور
انزلی ← بندر پهلوی
اورمیه ← رضائیه
توفارقان ← آذر شهر
قشلاق ← گرمسار
سایین قالا ← شاهیندژ
سلطان آباد ← اراک
قاراچمن ← سیاه چمن
قیزیل اؤزن ← سفید رود
بیزووی ← ابوزید آباد
این کار را «قتل عام فرهنگی» می نامند که به جعل و تحریف صدها نام اصیل جغرافیایی ایران مبادرت نموده است. آقای «رضا مرادی غیاثآبادی» پژوهشگر مطالعات ایرانی در جایی میگوید:«بررسی نقشههای جغرافیایی ایران در عصر قاجاری و مقایسه آنها با نقشههای جدیدتر، نشان از یک فاجعهی بزرگ دارد. آسیمیلاسیون گستردهی فرهنگی با نگاه نژادپرستانه و آریاگرایانه و حذف بسیاری از نامهای عربی، تورکی، کوردی، لُری، بلوچی، گیلکی و تاتی. این هویتزدایی و یکدستسازی فرهنگی که به دست اکثریت حاکم عصر رضاشاهی انجام شده، دارای چنان شمول گسترده و سراسری بوده که تقریباً میتوان گفت چنانچه کسی به یکی از نقشههای ایران در عصر قاجاری نگاه کند، به اندازهای با نامهای غریب اما کهن و اصیل که قربانی نامهای جدید و جعلی فارسی شدهاند، روبرو میشود که تصور میکند در حال تماشای نقشهای از یک سرزمین رمزآلود و ناشناخته و دور دست است».
اغلب اسامی جغرافیایی اکنون در میان مردم در اشکال کهن خود رایج هستند و امروزه در بسیاری از استانها در دفاتر رسمی، صورتهای اصیل و کهن آنها احیاء و نگاشته میشود و نهضت بازگشت به اصالت تاریخی رخ داده است.
