هنر و قالب های مختلف آن، از عناصر ارزشمند فرهنگی جامعه‌ی ماست که نقشی مهم و موثر، در تعالی و سقوط آن دارد. هنرمند در برابر هنر، ملت و جامعه خویش مسئول است، زیرا این مسئولیت شناسی است که به هنر و هنرمند، ارزش، معنا و روح می بخشد و آن را از ابتذال مصون می‌دارد. گاهی یک شعر و یا یک موسیقی و یا یک فیلم می‌تواند جامعه ای ساکت را به حرکت درآورده و وجدان های خفته را بیدار سازد و عاملی تاثیرگذار برای آغاز تحولی بزرگ در جامعه گردد و این چنین در حافظه‌ی تاریخی ملت خویش ماندگار شود و یا برعکس می‌تواند ابزاری مسموم در اختیار استبداد، استعمار، استثمار، استکبار و استحمار برای مسخ نمودن هنر، تهی کردن توده از شور و شعور ملی و به انحراف کشاندن انرژی‌های انباشته شده گردد.
آنچه در این میان تاثیرگذار است، #مسئولیت_شناسی هنرمند، مخاطب و جامعه است! هنرمند و مخاطب باید حرمت #اصالت_هنر، به عنوان میراث معنوی یک ملت را پاس بدارد و آن را در خدمت توسعه، تعالی و بیداری توده‌ها و به چالش کشیدن مسائل و مشکلات اجتماعی بکار گیرد و از افتادن در ورطه‌ی ابتذال دوری گزیند؛ چرا که ابتذال آفت هنر است و عامل سقوط هنرمند.! جامعه هنری ما باید ضرورت‌های زمان خویش را بشناسد و راهبردهای خود را متناسب با آن تعریف نماید و با کیمیای هنر جسم و روح جامعه و ملت ما را سم زدایی نموده و آن را از اعتیاد #بی‌تفاوتی_اجتماعی، بی خیالی سیاسی و سرخوردگی معنوی نجات دهد. زیرا هنرمند ما مسئول است تا هنرش، بازتاب اشک ها و لبخندها، بیم ها و امیدها و شکست ها و موفقیت های ملت و جامعه اش باشد. هنر مسئولیت پذیر ماندگار است و هنرمند ما مسئول است تا در کنار ملتش برای رفاه و آزادی نیز مبارزه کند تا نشان ملت بر سینه اش نقش بسته! و در تاریخ نیز ماندگار گردد.
هنرمند مسئول باید ضرورت های زمان، جامعه و ملت خویش را بشناسد و هنر خویش را ابزاری در جهت رفع نیازها، عبور از چالش ها و گفتن آنچه که به زبان سرد، خشک و خشن سیاست نمی‌‌توان گفت، قرار دهد. هنر باید خالق امید، مسئولیت و انرژی در جامعه باشد و این رسالت تاریخی هنرمند ما است. هنر ما باید بیدارگر شعور، هویت و مسئولیت ملی ما باشد و ملت ما مسئول است تا پاسدار ارزش های اصیل فرهنگی جامعه‌ی خود بوده و سرمایه، انرژی و اراده‌ی خود را در جهت توسعه و ترویج هنرِ مسئول به خدمت بگیرد. زینت بخش مجالس ابتذال بودن، شایسته ملت ما نیست و هنرمند ما باید بداند که تنها در کنار ملت خویش، حیات و معنا خواهد داشت.