میرحسین موسوی، آخرین نخستوزیر ایران که دوازده سال است در حبس خانگی بهسر میبرد در بیانیهای شدیداللحن از سیاستهای داخلی و منطقهای ایران انتقاد کرد.
موسوی با اشاره به دخالتهای جنایتکارانه ایران در جنگ داخلی سوریه و پس از آن، که منجر به آوارگی میلیونها نفر و کشته شدن صدها هزار نفر از شهروندان سوری شد، از آن به عنوان «غمنامهای» یاد کرد که همچنان در سوریه ادامه دارد.
او حمایت ایران از رژیم بشار اسد را به «ریختن خونها در سرزمینهای بیگانه برای تحکیم پایههای رژیمی کودککش» تعبیر کرد.
موسوی در بیانیه خود حزبالله لبنان را «بدنام» توصیف کرد و همچنین پیدایش «داعش» و جنگهاى قومى و قبیلهاى در یمن را «خطای بزرگ» سیاستهای جمهوری اسلامی در تحریف مفاهیمی چون «مدافع حرم» و دست بردن در مضمون حقیقی خواست ملتها دانست که به گفته او شاهدی بر «شوم بودن نیات این کجروى» است.
او همچنین در اشاره به کشته شدن قاسم سلیمانی، فرمانده پیشین نیروی قدس سپاه پاسداران ایران به فرمان آمریکا، او را «سردار بیافتخاری» معرفی کرد که به جنایتهای رژیم جمهوری اسلامی در منطقه «اعتراف و مباهات» میکرد و نوشت که تلف شدن او «سزایی» بود که باید «عبرتی برای بازماندگان» باشد.
موسوی در بخش دیگری از بیانیه خود درباره شایعات مربوط به جانشینی موروثی رهبری در ایران هشدار داد و از علی خامنهای، رهبر ایران پرسید: «سیزده سال است که اخبار این توطئه شنیده میشود. اگر به راستی در پی آن نیستند چرا یک بار چنین نیتی را تکذیب نمیکنند؟»
رهبر در حصر جنبش سبز در پایان نوشتار خود حاکمیت ایران را «ستمگر» توصیف کرد و خواستار روزی شد که به گفته او قنداقهپوشها دیگر زیر قنداقه تفنگ بزرگ نشوند.
میر حسین موسوی در پایان متن بیانیه خود اینگونه آرزو کرد: «باشد که این شب سر آید و این زادبوم از نو بامداد را تجربه کند.»