نامگذاری مغرضانه کوچه ها در تهران بر علیه آذربایجان توسط ایران/ابراهیم رشیدی
لغات زیادی وجود دارد که در فارسی بصورت باجه، آلوچه، پاچه، پارچه، طاقچه، پاره، تازه، ساوه، ماسه و ماشه و در ترکی بصورت باجا، آلچا، پاچا، پارچا، تاقچا، پارا، تازا، ساوا، ماسا و ماشا نوشته میشوند. حال اگر برخیها با این استدلال میخواستند نام شهر شوشای آذربایجان را فارسیزه کنند باید بصورت شوشه مینوشتند تا حداقل برای خودشان قابل توجیه میشد در حالیکه آنها نام این شهر را بصورت شوشی مینویسند که فرم مورد تاکید ارمنستان است تا همسایهای را آزرده و روز به روز از میلیونها هموطن خودشان دورتر شوند.
شورای شهر تهران اسامی برخی کوچهها و خیابانهای منتهی به خیابان نظامی گنجوی را تغییر داده که در این مصوبه اسامی خیابانهای برادران، دوستان و پیوند به ترتیب به خیابانهای بادکوبه، تفلیس و گنجه و اسامی کوچههای گلستان، یاس، مریم، پناه، احتشام و چمن نیز به ترتیب به کوچههای آبخاز، سالیان، شوشی، ناردان، لنکران و آران تغییر یافتهاند. نکته مثبت این مصوبه نامگذاری کوچهای به نام آران است که بحث آن را به زمان دیگری موکول میکنیم ولی استفاده از لغات بادکوبه و شوشی به جای باکو و شوشا بسیار مغرضانه و از نقطه نظر سیاسی ابلهانه است.
جمهوری آذربایجان به حسن همجواری، معتقد و از نظر رفتار سیاسی خوددارتر از آن است که بخواهد به چنین کارهایی واکنش نشان دهد وگرنه در ازای استفاده از اسامی گنجه، سالیان، لنکران و آران برای نامگذاری کوچههای تهران و تحریف اسامی باکو و شوشا میتوانست از اسامی تبریز، ارومیه، اردبیل و زنجان برای نامگذاری خیابانهای باکو استفاده کرده و از مرز بیلهسوار تا خود باکو، اسامی همه مراکز را به نامهای بزرگانی مانند پیشهوری، شریعتمداری، خیابانی، ستارخان و… تغییر دهد تا شورای شهر تهران یاد بگیرد که
انگشت مکن رنجه به در کوفتن کس
تا کس نکند رنجه به در کوفتنت مشت.
میدانیم که دولت آذربایجان این رفتارهای ایران را نه میبخشد و نه فراموش میکند و واکنش آنها موضوع ما نیست. موضوع ما یادآوری این درد کهنه است که سالهاست، نامه نوشته درخواست میکنیم تا معابر شهری ما به اسامی بزرگان فرهنگ و هنر آذربایجان مزیین شوند که هربار بهانههای تازهای تراشیده سر باز زدهاند ولی برای چنین کارهای شیطنتآمیزی با سر میدوند.
