واژه پان ترکیسم و تجزیه طلب حربهای برای خاموش ساختن فریاد عدالت خواهی و حق طلبی ملل تحت ستم
زین پس میطلبد که بجای قرار گرفتن در موضع و لاک دفاعی در برابر حربه انگ زنی و چماق قرار دادن واژه پان برای ملل تحت ستم توسط قوم سلطه گر، ملل تحت ستم از این لاک دفاعی اعمال شده توسط به کار گیری چنین واژههایی از طرف شوونیسم فارس خارج شوند. و تنها جریان پانیسم موجود در کشور، یعنی جریان #پان_فارسیزم را در ادبیات و نوشتههای خود برجسته سازند. تا اینچنین بتوانند از موضع دفاعی به موضعی هجومی و محکوم کردن طرف مقابل گام بردارند.
سالهای سال است که سیستم فکری و حکومتی در ایران یعنی تشکیل (دولت ملت) که به اشتباه مبنا و نحلهی فکریش بر اساس تفکرات پان فارسیسمی بنا شده است، هر چند که در ظاهر با نام پان ایرانیسم و ایرانگرایی خود را تبلیغ مینماید کل نظام سیاسی، حکومتی، اجتماعی، انسجام، اتحاد ملی، همدلی، وحدت و صلح پایدار را در کشور بر هم زده و مختل کرده است. این تفکر عقب مانده و ضد انسانی ثروتهای ملل را به نفع ایدههای قرون وسطایی خود غارت مینماید و اگر کوچکترین اعتراضی هم از طرف ملل تحت ستم بلند شود با نام #پان_تورکیسم، #پان_عربیسم، و عناصر تجزیه طلب آنان را مرعوب خویش نموده و با توانایی بکارگیری قوه قهریه(پلیس، زندان، دادگاه،) و قدرت سرکوبگری، سر جایشان مینشاند.
دیگر زمان آن رسیده که نویسندگان و قلم به دستان ملل تحت ستم در جهت زدودن این فضای انگ زنی و استفاده از واژههای پانیسم به فعالین ائتنیکی و حق طلب، به تنها جریان پانیسم موجود در کشور یعنی جریان پان فارسیسم، تمامیت خواه و دیگرستیز، حملهی قلمی و فکری نمایند. و این واژه پان فارسیزم را که دارای مفهومی حقیقی، سیاسی و عینی در کشور میباشد برجسته ساخته و در نوشتههایشان به کار ببندند. تا این سیاست و حربه انگ زنی شئونیسم فارس رفته رفته رنگ باخته و با شکست مواجه شود.
سعید مینایی