پیروزی در قاراباغ و نگرانی های پیشرو
پیروزی قاراباغ بینهایت شیرین بود. برای من شخصاً یک رؤیا بود. اما در این چند مطلب نمیخواهم از شیرینی آن بگویم، اتفاقاً میخواهم از جنبههای نگرانکنندهای بگویم که در پی این پیروزی مشاهده کردیم.
قاراباغ به وضوح نشان داد ما تُرکهای مسلمان منطقه، از استانبول تا ساحل خزر، از شمال تا جنوب آزربایجان، ظالم باشیم یا مظلوم باشیم، جنایتکار باشیم یا قربانی، مدرن باشیم یا عقبمانده، مذهبی باشیم یا لائیک، کشوری دمکراتیک داشته باشیم یا غیردمکراتیک، همچنان در معرض اتهامات بسیار سنگین و قرون وسطائی جهان مسیحی قرار داریم.
به جغرافیای فعلی جمهوری آزربایجان نگاه کنید. ترکیب و تنوع جمعیتی که در این جغرافیا زندگی میکنند از صدها سال پیش کمابیش همین بوده که هست. جمهوری آزربایجان کشوری با اکثریت تُرک مسلمان و شیعهمذهب است. یک اقلیت سُنیمذهب مسلمان دارد که همچنان سر جای خود هستند. آزربایجان ارمنی، تالش، یهودی، لزگی و کُرد و چندین قوم دیگر در ترکیب خود دارد که همه آنها سرجای خویش هستند. آزربایجان از قدیمالایام تنوع قومی و مذهبی داشت. به طرز زیبائی هم همین تنوع را حفظ کرده است. بسیاری از ارمنیهای شرق ترکیه هم بعد از آن حوادث به همین جمهوری آزربایجان فعلی پناه آوردند.
به جغرافیای فعلی جمهوری ارمنستان نگاه کنید. صد سال پیش جمهوری ارمنستان هم دقیقاً جایی نظیر آذربایجان و گرجستان فعلی بود. شاید متنوعترهم بود. به نوشته محققین نامدار ارمنی، صد سال پیش در ایروان حتی ارمنیها در اکثریت هم نبودند. بزرگترین شهر ارمنینشین منطقه ایروان نبود، تفلیس بود. نوشتههای آقای علیرضا اردبیلی در سایت تریبون به همه مستندات این محققین ارمنی ارجاع داده است و علاقهمندان میتوانند ملاحظه کنند. بدون این ارجاعات هم جملگی محققان و صاحبنظران اتفاق نظر دارند که هر سه کشور فعلی قفقار، یعنی آزربایجان، ارمنستان و گرجستان تنوع شگفتانگيز قومی و مذهبی داشتند.
اما جمهوری ارمنستان فعلی یکی از تکاتنیکیترین کشورهای جهان است! شاید هم تکاتنیکیترین کشور جهان است. آخر 98 درصد جمعیت کدام کشور دیگر این جهان از یک قوم و از یک دین و مذهب است؟ ارمنستان همین الان چنین یکدست است. نزدیک به صدرصد جمعیت آن ارمنی است.
جمهوری فعلی ارمنستان کاملاً با ساز و کار پاکسازی قومی شکل گرفته است. تمام این پاکسازیها هم همراه با جنایت و خشونت و توحش بوده است. همین سی سال پیش 250 هزار تورک مسلمان را از قاپان، زنگهزور، گؤیچه و… با جنایت و خشونت بیرون کردند. همه زمینها و دارائیهای آنها را تصاحب کردند. در ایروان که ارمنیها حتی در اکثریت نبودند، اکنون غیرارمنی باقی نمانده است.
در خاک اشغالی آزربایجان هم این کار را در روز روشن کردند. ارمنیها فقط در شهر خانکندی و معدودی روستای دیگر قاراباغ اکثریت داشتند. کلبجر و لاچین و فضولی و زنگیلان ، خانات ایروان و تمام مناطق اشغالی دیگر عموماً تُرک و مسلمان بودند. همه یک میلیون جمعیت مسلمان این مناطق را با جنایت و خشونت از خانه و کاشانه آبا و اجدادی راندند. احدی را باقی نگذاشتند. در خوجالی مرتکب وحشیانهترین نوع جنایت علیهبشریت شدند. به مساجد و خانههای مسلمانان تورک رحم نکردند.
اما اروپا و شمال آمریکای مدرن و دمکراتیک یکدل و یک صدا نگران پاکسازی قومی ارامنه توسط آزربایجان هستند! طوری از ارمنستان دفاع میکنند که گوئی حواریون معصوم عیسی مسیح در محاصره مشتی قاتل بالفطره قرار دارند. از هنرپیشه هالیوود گرفته تا رئیسجمهور فرانسه هم مدام این سخنان را تکرار میکنند.
اما همین آمریکا و فرانسه این همه جنایات و پاکسازیهای قومی ارمنستان و ارمنیها علیه مسلمانان و تورکها را نمیبینند!. این همه تنوع قومی شگفتانگیز آزربایجان را مطلقاً نمیبینند. این همه پاکسازی قومی ارمنیها را ابداً نمیبینند.
آمریکا که مسلمانان بوسنی را از دست آدمکشان صرب نجات داد، گوئی مطلقاً متوجه نیست که عملکرد ارمنیها طی همین سی سال گذشته به مراتب جنایتکارانهتر از صربها بوده است.
بدنه جامعه جمهوری آزربایجان مطابق آمارهای بینالمللی در حد بلژیک و هلند سکولار است. مطابق اظهارات یهودیان غیرآزربایجانی، جمهوری آزربایجان بعد از اسرائیل یکی از راحتترین کشورهای جهان برای زندگی یهودیان است. ارمنستان مطابق گزارش همین نهادهای بینالمللی یکی از مذهبیترین کشورهای جهان است. رتبه ارمسنتان با شناختهشدهترین کشورهای مذهبی جهان قابل مقایسه است. جز ارمنی هم کس دیگری در این کشور قادر به ادامه زندگی نیست. جامعه یهودی که از آلمان نازی هم صدرصد ریشهکن نشد، در ارمنستان دوام نیاورده است.
آنوقت! آن آمریکا و آن فرانسه با آن همه دستاوردهای درخشان برای بشریت، صبح تا شب نگران چنین آزربايجانی هستند که ارمنستان آنچنانی را پاکسازی قومی نکند.
پیروزی قاراباغ نباید فقط ما را خوشحال کند. باید هوشیارتر هم بکند. این شتری است که عنقریب دم خانه ما هم در این سوی آراز خواهد خوابید.
نویسنده: رضا بَیلَر