چرایی اهمیت منطقه ی تاریخی سولدوز(نقده) در مواجه با تروریسم کُردی :
برای درک بهتر این موضوع باید ابتدا نگاهی کوتاه به وقایع 1357 در سولدوز و قتل عام بی رحمانه ی مردم تورک سولدوز به دست تروریست های حزب دموکرات کُردستان بیاندازیم : در بحبوحه ی انقلاب 1357 با شروع قدرت گیری احزاب مختلف از جمله احزاب چپی و احزاب کُردی بار دیگر دست های بیگانه به سمت خاک های آزربایجان دراز شد.احزاب چپی و احزاب کُردی با همکاری همدیگر قدرت نظامی و سیاسی جدی در منطقه ی ایران به هنگام انقلاب 57 بدست آورده بودند و از طرفی با کُردهای ساکن تورکیه و عراق هم پیمان شده و یک لشکر 20هزار نفری کاملا مسلح تشکیل داده بودند همان لشکری که قتل عام سولدوز را رقم زد. در سال ۵۷ دولت موقت بازرگان با همکاری گروه های چپی و مجاهدین خلق با میدان دادن به گروهک های تروریستی کُردی برای متینگ بیست هزار نفری کاملا مسلحانه در شهرهای همچون ساریْ داش(سردشت)
،سوْیوق بولاق(مهاباد)،خانا(پیرانشهر)،بوکان و کشتار برخی از تورکان منطقه موفق به ساکن شدن در این مناطق شدند.
گروهک های کُردی تروریستی در آخرین حرکت خود میخواستند، سولدوز(نقده)را هم با
اجرای میتینگ مسلحانه و شلیک تیر هوایی سپس ترساندن و فراری دادن اهالی تورک سولدوز اشغال کنند و سپس به راحتی از سولدوز به سوی اورمیه حرکت کنند. لشکر بیست هزار نفری کاملا مسلح تروریست ها پس از ورود به شهر سولدوز میخواستند با تجمع در استادیوم ورزشی سولدوز واقع در مرکز شهر قدرت نمایی کنند.برای همین هم تروریست ها از ضلع جنوبی استادیوم شروع به شلیک تیر هوایی کردند سپس تروریست هایی که بر دیوارهای استادیوم مستقر شده بودند به سمت مردم بی دفاع شروع به شلیک کردند که دو شهروند تورک سولدوز بهنام های عباسعلی آبیاری و عوض آبیاری در دم به شهادت رسیدند.سپس تروریست ها از استادیوم خارج شده و به خانه های مردم یورش برده و بیش از صد نفر زن،کودک و مردم بدون سلاح را گروگان گرفتند.زمانی که ریش سفیدان سولدوز با واسطه قرار دادن افرادی با مولا صلاح رهبر مذهبی تروریست های کُردی صحبت کرده و از آن درخواست لغو میتینگ مسلحانه در سولدوز را کردند این پاسخ را از مولا صلاح شنیدند : مگر سولدوز میدان شماست؟کردها میخواهند قدرتشان را در منطقه به نمایش بگذارند!!
اما نقشه های تروریست ها آنگونه که میپنداشتند اجرا نشد چرا که
ملت قهرمان،وطن پرور،هوشیار و دلیر سولدوز تمام نقشه ها را نیمه تمام ساخت حتی یک وجب هم از خاک خود را به تروریست ها ندادند.
در فروردین سال 1358جمیت سولدوز 19هزار نفر برآورد میشد که16هزار نفر آن تورک و 3هزار نفر آن کُرد مهاجر بود که اغلب برای کار در کارخانه ی چغندر آماده بودند اما آن سه هزار نفری که زیر سایه ی تورک ها به نان و نوا رسیده بودند با خیانتِ خود به همسایگان تورکشان ، در قتل عام تورک ها نقش فعالی داشتند، بطوریکه با خیانت همسایه ی کُرد به یکی از ساکنان تورک سولدوز به نام خانواده ی بَدَلی به دست دموکرات های کُرد در خانه ی خودشان سر بریده شدند،تروریست ها طفل شش ماهه این خانواده را با سیخ به سینه ی مادرش چسباندند و شکم زن حامله را با چاقو دریدند، کودک خانه را سر بریدند سپس گوشتش را کباب کرده و جلوی مادربزرگش مزه ی شرابشان کردند این فجایع را خانواده ی کُردی که در همسایگی خانوده ی بَدَلی میزیستند رقم زدند آنان با نشان دادن خانه ی خانواده ی بَدَلی به تروریست ها سبب کشته شدن این خانواده ی بی دفاع شدند.
اما دلایل انتخاب سولدوز برای انجام میتینگ مسلحانه چه بود؟این سوال همیشه ذهن بسیاری را به خود معطوف ساخته است که دلیل انتخاب و اصرار بیش از حد انجام میتینگ مسلحانه از سوی سران تروریست کُردی در سولدوز چه بود ؟
پاسخ :کُردها بارها مسلحانه به پادگان های جلدیان و پسوه جهت تصرف هجوم برده بودند اما در تصرف آن ناکام مانده بودند.آنان یکی از عوامل عدم توفیق خود را وجود تورک های سولدوز و پشتیبانی انسانی و نظامی قاراپاپاق ها و تورکان سولدوز از این پادگان ها عنوان میکردند و بدین ترتیب بدنبال انتقام جویی از ملت تورک منطقه بودند.
اما دلایل مهم دیگر بدین ترتیب بود :
1.از نظر استراتژیکی ،سولدوز دارای موقعیت نظامی و جغرافیایی خاصی میباشد.
2.سولدوز محل تدارکات و پشیتبانی پرسنل ارتش مستقر در پادگان های جلدیان،پسوه و حتی خانا(پیرانشهر)
محسوب میشد،باید این مانع به نوعی از سر راه برداشته میشد.
3.سولدوز با اقلیت تورک، پل ارتباطی و استراتژیکی مهمی میان شهرهای اوشنویه در غرب خانا(پیرانشهر) و در جنوب غرب سوْیوق بولاق(مهاباد) بود از طرفی سولدوز دروازه ی ورودی به اورمیه که مرکز استان است محسوب میشود.
4.از نظر تاریخی نیز در دوره ی تحرکات آزادی خواهانه ی فرقه ی دموکرات آزربایجان در سال های 1324_1325
کُردها به رهبری قاضی محمد ،خواهانِ الحاق سولدوز به منطقه ی کُردی بودند که در آن موقع این مناقشه با مذاکره طرفین حل و فصل شد و سولدوز جزو منطقه ی دولت پیشه وری اعلام شد.
اما اگر سولدوز به تصرف تروریست ها در می آمد چه اتفاقی می افتاد؟در این صورت تروریست ها امکان و قدرت مانور سیاسی و نظامی بیشتری در مقابل دولت ایران مییافتند و هدف بعدی شان هم تصرف اورمیه بود که در صورت موفق شدن، در صحنه ی سیاسی داخلی و بین المللی ،برخی امتیازات را در آن شرایط بحرانی ایران کسب میکرند.
حال بازهم حاکمیت ایران همسو با حرکات موذیانه ی ایرانشهری های اروپا نشین و گاه تهران نشین در این شرایط با حمایت از اکراد سعی در نا امن کردن منطقه بر علیه تورکان را دارد.
جمیع تروریست ها با از دست دادن کوریدور قاراباغ به کل نفوذ خود را از دست دادند و با حمایت بی دریغ از ارمنستان باز هم کاری پیش نبردند و حق به حق دار رسید.
اما حال میخواهند تحت حاکمیت و زیر پرچم خود این کوریدور را ایجاد کنند تا ارتباط مرزی بین تورک های آزربایجان جنوبی و تورکیه را قطع کنند و مانع از حق خواهی تورکان آزربایجان جنوبی شوند.
در این میان هم چندین تیر نمایشی به مراکز نظامی پ ک ک شلیک میکنند که مثلا بگویند مخالف آنان اند.اما اگر واقعا مخالفشان هستند چرا هر هفته سیمیتگو و دار و دسته ی تروریست های اربیل در اورمیه کلانشینکف به دست نمایش مسلحانه میدهند؟چه کسی این اجازه را به آنان داده؟
چرا در سولدوز یک بحث مالی میان دو شهروند در عرض چند ساعت تبدیل به جنگ ائتنیکی شده و دسته دسته تروریست مسلح کُردی از اشنویه به سولدوز سرازیر میشوند؟
چرا بر سر یک بحث زمین، عده ای به خانه ی اهالی تورک در ساخسی تپه-سولدوز حمله ور شده
و زن و کودک را بصورت وحشیانه کتک زده و اقدام به آدم ربایی،راندن و منفجر کردن خانه های شهروندان تورک از ساخسی تپه میکنند و علی رغم شناسایی عاملان هیچ فردی دستگیر و مجازات نمیشود؟
چرا بجای دستگیری عوامل تروریستی خبرنگار پایگاه سولدوز خبر که این فاجعه را منعکس کرده بود دستگیر شده و کانال تلگرامی اش مسدود میشود؟
چرا علیرغم تحرکات تروریستیِ گروهک حدکا(حزب دموکرات کردستان) و هه لوکانی زاگروس(عقاب های زاگرس) در دو هفته ی اخیر در خانا(پیرانشهر) و به گلوله بستن دو شهروند تورک هیچ یک از عاملان علیرغم شناسایی دستگیر و مجازات نشدند؟
ملت آزربایجان باید بداند اگر هوشیار و آگاه نباشد و عکس العمل به موقع را نشان ندهد بازنده ی این میدان خواهند بود چرا که همه ی حرکات داخلی و خارجی فارسی بر علیه ازربایجان متحد شده اند.
نسیم عبداللهی