جهانی که در آن زندگی می کنیم بر خلاف شعارهای خوش ظاهر، متاسفانه به جنگلی شبیه است که قوی ضعیف تر را می بلعد.
تنها تفاوت در این است که انسان استاد توجیه است و جنایات و استثمارگری هایش را به اَشکال مختلف توجیه می کند.
بریتانیا که برای توسعه قدرت سیاسی _اقتصادی و افزایش ثروت خود نیازمند منابع معدنی، کارگر ارزان و بازار فروش بود به بهانه استعمار و آبادانی، ملل دیگر را غارت می کرد.
این چپاول و غارت گری صدها سال تداوم یافت و عموما از طرف دیگر قدرت های جهان مورد اعتراض واقع نشد. قدرت های بزرگ نه برای حق ملت ها که برای منافع خود رقابت می کنند.
این استثمار و چپاول فقط زمانی متوقف شد که ملت ها بیدار شدند و برای نجات خود بسیج شده به حرکت در آمدند..
در کشور ما نیز حاکمیت فارسگرا به بهانه ایرانگرایی و با ادعای ملک مشاع و ایران برای همه، آب گاز و نفت اعراب را غارت می کند.
طلا مس و معادن آذربایجان را به نفع مناطق فارس نشین و کویر چپاول می کند.
زمین های ارزشمند طبرستان را تملک و جنگل هایشان را نابود می کند حتی آب مازندران و گیلان نیز با صرف میلیاردها هزینه به سمت مرکز منحرف میشود.
حکومت فارس گرا با ایجاد ده ها سد و کانال انحرافی آب لرستان و دیگر ملل غیر فارس غرب کشور را به سمت کویر جاری کرده مردم لر، عرب، قشقایی و … را گرفتار فقر و بدبختی می نماید تا آنان راهی جز مهاجرت و حاشیه نشینی در شهرهای مرکزیِ عموما فارس نداشته باشند و تبدیل به کارگران ارزان و مظلوم ملت غالب شوند.
استثمار فارس گرا بلوچستان را می خشکاند تا سیاست سرزمین سوخته را اعمال کرده جمعیت بلوچ را یک بار برای همیشه بدون جنگ نابود نماید.
تقریبا تمام پروژه های انتقال آب در کشور از مناطق حاشیه ای و غیر فارس به سمت کویر مرکزی و مناطق فارس نشین اجرا شده اند.
همین غارت در مورد منابع چوب ، سنگ،جنگل ها معادن و … نیز رخ میدهد.
کاخ های لواسان شمران و نیاوران با غارت نان و آب کودکان پابرهنه عرب،لر، بلوچ و … سر به فلک کشیده اند…
مطالعه جنبش های استثمار ستیزانه و آزادی خواهانه ملل دیگر، توام با درک شدت و کیفیت استثمار در ایران، موجب بیداری عمومی مردم شده فشار بر فاشیسم فارس و حکومت مرکزگرا را افزایش خواهد داد.
اگر #گاندی توانست ملتی ضعیف و نا امید را به رهایی رساند و از استثمار نجات دهد ما چرا نتوانیم ؟؟؟
راه رهایی از آگاهی می گذرد و جنبشی که برای احقاق حق ملی مبارزه می کند بدون آگاهی عمومی عقیم می ماند.
جنبش ملی با اتحاد ملی موفق میشود و اتحاد با بسترسازی گسترده اجتماعی ممکن است نه هیجانات زودگذر.
رسول معینی راد