در مدت زمانی که تبریز به عنوان پایتخت گردشگری کشورهای اسلامی معرفی شد فرصت سوزیهای زیادی در اجرای تبریز 2018 انجام گرفت، به طوری که آنچه برای تبریز باقی ماند المان تبریز 2018 در پارک شاه گؤلوی تبریز است که تنها محل خوبی برای گرفتن عکس یادگاری است.مطلب زیر درباره بخشی از این فرصت سوزیها است.
سئله پایتختی تبریز برای کشور های جهان اسلام اولین بار در اواخر سال ۹۵ در سازمان همکاری اسلامی مطرح شد که با شهرداری صادق نجفی در تبریز همزمان بود. به همین دلیل پروژههای عمرانی و فرهنگی زیادی در تبریز به مرحله طراحی و اجرا رسید که میتوان به پروژه معروف میدان آذربایجان و مقبره الشعرا اشاره کرد.
در دوران شهردار سابق روگذرهای متعددی در عرض ۱۰۰ روز به مرحله بهره برداری رسید و مردم خشنود از سرعت در انجام پروژههای شهری و بعضی وعدهها از شورا نشینان و شهردار سابق بودند که توانسته بود در مردم انتظاراتی را ایجاد کند، انتظاراتی که نتیجهاش تغییرات اساسی در شهر بودند و شورای شهر وشهرداری موظف بر اجرای آن وعده هابودند اما حیف که عملی نشد.
وعده هایی که به سرانجام نرسید
اما هرچه به رویداد۲۰۱۸ نزیکتر میشدیم با کسری بودجه شهرداری و کندی پروژهها مواجه بودیم و یک اقدام خطیر شهردار سابق در اصلاح ورودی غرب تبریز کافی بود که مردم تمام پلهایی که در ۱۰۰روز ساخته شده را فراموش کنند و به شهردار وقت معترض شوند، وعده این اصلاح ۱۰۰ روزه بود ولی تا به امروز به بهره برداری کامل نرسیده است و هزینه های زیادی بابت طراحی و تغییر نقشه های معماری شد، به همین علت شورای پنجم شهر تبریز در اولین جلسه تصمیم به برکناری شهردار تبریز گرفت . تا انتخاب شهردار بعدی، مدیریت شهر به مدت ۵ماه به سرپرست سپرده شد. پس از آن ایرج شهین باهر به عنوان شهردار برگزیده شد. اگر چه صادق نجفی و شورای چهارم ، شهری را به شهردار کنونی تبریز و شورای پنجم دادند که پیشرفت خوبی در جذب گردشگر خارجی مانند پروژه میدان آذربایجان و دیگری رویداد تبریز۲۰۱۸ داشت ؛ ولی آن میراثها اکنون به کجا رسیده است ؟
دستاورد تبریز ۲۰۱۸ : کاهش چشمگیر گردشگر
پنج ماه پس از انتخاب شهین باهر به عنوان شهردار منتخب تبریز وی در اولین مصاحبه خود با خبرنگاران گفت: « سعی میکنیم تا رویداد تبریز۲۰۱۸ سه پروژه مهم میدان آذربایجان، مقبره الشعرا و مرکز همایشهای بینالمللی را به اتمام برسانیم» . وعده های آقای شهردار به نوع خود جالب و معقول بود ولی تا چه حدی این پروژه ها انجام شد؟
۱۱ دی ماه بود که رسما سال ۲۰۱۸ میلادی آغاز شد و ما منتظر هجمه مهمانان خارجی به تبریز بودیم ولی هیچ خبری نشد تا اینکه در ۵ اردیبهشت با سفر رئیس جمهور به استان این رویداد افتتاح شد ولی کدامین افتتاح آنچه آمارهای نشان میداد کاهش چشمگیر گردشگر در تبریز داشتیم ولی آنگونه که گفته میشد حس کاذبی به وجود میآمد که تبریزچندین هزار مهمان خارجی دارد در این میان آنقدر وعده هایی مبنی بر اینکه تبریز قطب گردشگری میشود داده شد که اکثر جوانان را مجذوب خود کرد و بر این باور بودند با آشنایی که به زبان انگلیسی دارند میتوانند در امور راهنمایی گرشگران سهمی داشته باشند ولی مساله این بود کدام گردشگر؟
پیدا کن پرتقال فروش را
در این میان نماینده تامالاختیار استاندار آذربایجانشرقی و مشاور شهردار در امور تبریز ۲۰۱۸ نیز از این مسئولیت استعفا کرد،تا بر دامنهی حواشی پایتخت گردشگری کشورهای اسلامی افزوده شود.
وی در پیام خود علت اصلی استعفایش را رسیدن به بنبست مدیریتی و اجرایی به سبب فقدان امکانات از نظر مادی و معنوی و عدم همراهی سیستمی و اداری برای نیل به اهداف عنوان کرد.
آنچه از استعفای الموسوی میتوان کشف کرد این بود که برخلاف ادعاها اعتبارات دولتی محقق نشده است تا در نهایت نماینده استاندار در ستاد مربوطه به علت نبود اعتبار خود را کنار کشید.
با شروع فصل تابستان فصل پروژههای عمرانی آغاز شد و اجرای پروژه ها در محل هایی که گردشگر از آنجا میتوانست بازدید کند بسیار ناشایست بود،چرا که گردشگر قصد گردش در شهر و بازدید از آثار تاریخی تبریز را دارد نه اینکه خاک پروژههای عمرانی تبریز رابخورد،از این پروژه هایی که سهم قابل توجهی در جذب گردشگر داشت ولی ناقص بودند می توان به پروژه مقبره الشعرا،محوطه سازی ارک علیشاه تبریز،پروژه میدان شهید بهشتی و … اشاره کرد و از همه مهم تر بازار تبریز یکی از بهترین قطب های جذب گردشگر بود ولی بازار هم مشکلاتی داشت که میتوان به نبود روشنایی و عدم تکمیل کف سازی پروژه بازار اشاره کرد.
نکته جالب این بود که در شهر هر برنامهای اجرا میشد، در راستای رویداد تبریز ۲۰۱۸ به پایان میرسید از برنامه سازمانهای مردم نهاد گرفته تا ارگانهای دیگر،که یکی از مسئولان شهرهم در مصاحبه ای مدعی شده بود که (شهرداری متولی اجرای رویداد تبریز۲۰۱۸ نیست)،در این میان ضرب المثل “پیداکن پرتقال فروش را” به وضوح میتوان حس کرد چه کسی،کدام سازمان،متولی اجرای این رویداد بود و یا است؟
از خواهر خواندگیها چه سود؟
همه و همه مشکلات دست در دست هم دادند که فرصت سوزی های زیادی در راستای تبریز ۲۰۱۸ انجام شود و آنچه برای تبریز باقی ماند یک المان تبریز ۲۰۱۸ در پارک ائل گلی تبریز است که محل خوبی برای گرفتن عکس یادگاری است و متاسفانه در این واپسین روزها هیچ اقدامی نمیشود بجز اینکه با شهری از ژاپن پیمان خواهر خواندگی بسته شود و جدیدا هم با آنکارا، تبریز پیمان خواهر خواندگی بست ولی این خواهر خواندگی ها چه سودی برای تبریز دارد؟
برای پایان سال ۲۰۱۸ روزشماری میکنم چرا که بعد از آن شهر ما تبریز شاید از رویا و وعده خلاص شده و در مسیر حقیقت جلو برود تا شاید شهری بدون آرمان ولی توام با عمل شورا نشینان و شهردار داشته باشیم، البته نا گفته نماند که شورای شهر تبریز هم الان نزدیک به چند هفته است که تعطیل شده است و کسی پاسخگوی این وضیعت نیست.
تبریز ۲۰۱۸ آرام آرام تمام شد و آنچه برای مردم ثابت شد وعدههای تهی برای شهر بود و شاید طبق گفته ها ۵۰سال دیگر دوباره شانس پایتختی به تبریز برسد و امیدوارم مسئولان وقت تاریخ ۲۰۱۸ را مطالعه کنند و بعد اقدام کنند چراکه آبروی تبریز برای یکبار رفت حداقل بار دیگر چنینی اتفاقی نیفتد.
فرشید ولیزاده