تداوم بی‌خبری و نگرانی از وضعیت روزبه پیری

امروز یکشنبه، با گذشت بیش از ۱٧ روز از بازداشت روزبه پیری در تبریز، بی خبری خانواده، نزدیکان و سازمانهای حقوق بشری از وضعیت این فعال مدنی آذربایجانی کماکان ادامه دارد.

خانواده روزبه پیری اظهار داشته‌اند علی‌رغم مراجعه به مقامات قضایی و امنیتی تاکنون از دلایل بازداشت و عنوان اتهامی اطلاعی داده نشده است و با تنظیم شکواییه ای خطاب به بازپرس شعبه شانزده گلکار تبریز، خواهان برخورد با ضرب و شتم کنندگان فرزندشان حین بازداشت شده و از بازپرس موسوی خواسته اند اجازه معاینه پزشک معتمد پزشکی قانونی از آقای پیری در بازداشتگاه را صادر نماید تا آثار ضرب و جرح این فعال آذربایجانی در زمام بازداشت از بین نرود.

بنا به اطلاع نزدیکان و شاهدان، روزبه پیری هنگام بازداشت در ۱۸ شهریور، به شدت توسط مامورین امنیتی ایران مورد ضرب و شتم واقع شده و سر و صورت وی هنگام سوارشدن به خودروی مامورین خونین بوده است.

روزبه پیری، سردبیر سابق نشریه تبریز، موسس تشکل دانشجویی نوید اعتدال و مترجم کتاب “سلطان محمد فاتح” است.

اهداف گروه خبری آذتورک خبرلری چیست؟

سرزمین آذربایجان همواره مورد چپاول رژیم جمهوری اسلامی و رژیم پهلوی قرار گرفته و منابع آن توسط هر دو رژیم به یغما برده شده است. با اینکه تورک ها خدمات بی پایانی به ایران کرده اند اما هم جمهوری اسلامی و هم رژیم پهلوی ملت تورک را به دلیل خواسته های مشروعشان بارها سرکوب کرده اند و این سرکوب ها همچنان ادامه دارد.

سایت آذتورک خبرلری به این تبعیض ها و سرکوب ها می پردازد و اخبار فعالین مدنی و حقوق بشری و مدافعان آزادی و دموکراسی ملت تورک که در رسانه ها و سایتهای دیگر کمتر به آنها اهمیت داده می شود را پوشش می دهد.

سرزمین آذربایجان متعلق به ملت آذربایجان است و سرنوشت آذربایجان را ملت آذربایجان تعیین خواهد کرد. حق تعیین سرنوشت از ارکان اساسی ملت هاست و آذربایجان هم از این قاعده مستثنی نیست.

این سایت و گردانندگانش به هیچ سازمان سیاسی و غیرسیاسی وابسته نیستند. از شما خواهشمندیم که در معرفی این سایت خبری ما را یاری نمایید و در ارسال فیلم و اخبار به ما کمک نمایید.

خانواده روزبه پیری خواهان برخورد با ضرب و شتم کنندگان فرزندشان، حین دستگیری شدند

خانواده روزبه پیری، فعال سیاسی آذربایجانی که ۱۸ شهریور، در تبریز بازداشت شده است، با تنظیم شکواییه‌ای خطاب به بازپرس شعبه شانزده گلکار تبریز، خواهان برخورد با ضرب و شتم کنندگان فرزندشان حین بازداشت شده‌اند.

خانواده روزبه پیری همچنین از آقای موسوی، بازپرس پرونده خواسته اند اجازه معاینه پزشک معتمد پزشکی قانونی از فرزندشان در بازداشتگاه را صادر نماید تا آثار ضرب و جرح این فعال آذربایجانی در زمام بازداشت با مرور از بین نرود.

بنا به اطلاع نزدیکان و شاهدان لحظه بازداشت پیری، وی به شدت توسط ضابطین مورد ضرب و شتم واقع شده و سر و صورتش در هنگام سوار شدن به خودروی مامورین خونین بوده است.

روزبه پیری سردبیر سابق نشریه تبریز، موسس تشکل دانشجویی نوید اعتدال و مترجم کتاب “سلطان محمد فاتح” است.
متن شواییه خانواده روزبه پیری بدین شرح است:
بازپرس محترم شعبه شانزده گلکار تبریز
باسلام و تحیات
احتراماً نظر به اینکه آقای روزبه پیری فرزند علی در مورخ ۱۴۰۰/۰۶/۱۸ در آدرس خیابان دکتر حسابی نرسیده به فلکه شبنم واقع در منطقه رجایی شهر شهرستان تبریز، توسط تعدادی لباس شخصی به حدود ۱۲ نفر، با فقدان ارائه حکم دستور قضایی موردی بازداشت گردیده است. و در حین دستگیری مشارالیه، اقدام ضابطین توأم با در نظر نگرفتن رعایت اصول اساسی و بالاخص عدم توجه به تکلیف ماده ۷ قانون آیین دادرسی کیفری که بیانگر اصل رعایت حقوق شهروندی مطابق با “ماده واحده قانون احترام به آزادی های مشروع و حفظ حقوق شهروندی – مصوب ۱۳۸۳/۰۲/۱۵” می باشد، به عمل آمده است. چنانکه در رفتاری غیر از حفظ شأن و کرامت انسانی و توجه به اصل برائت هر مظنون و متهم، مأمورین مربوطه با هجوم و حمله به نامبرده اقدام به ضرب و شتم شدیدی نموده اند. دال بر این ادعا تماس اهالی محله با کلانتری نزدیک به محل در هنگام مشاهده رفتارهای فوق الاشاره ضابطان لباس شخصی و ارائه گزارش رعب انگیز و دهشتناک از برخورد ارتکابی می باشد که النهایه با حضور مامورین کلانتری در محل و صحبت های کوتاه، اعلام می کنند اینها مامورین دولت می باشند و اقدام به پراکنده کردن مردم می نمایند. حقیقتاً اینچنین رفتارهایی برخلاف حسب فرمایشات ریاست قوه قضاییه بوده و مع الاسف اقدامات این اشخاص خارج از حدود حاکمیت قانون می باشد.

شایان ذکر است از تاریخ بازداشت آقای پیری، تاکنون هیچگونه اطلاع دقیقی از وضعیت نامبرده علی الخصوص شرایط و اوضاع و احوال جسمی، در دسترس خانواده قرار نگرفته است که این امر علاوه بر خلاف نص قانون آیین دادرسی کیفری و سایر قوانین مرتبطه موجبات نگرانی عدیده ای خانواده دال بر ضرب و شتم به هنگام دستگیری را شده است. لازم به ذکر است در رویه غیرمتعارف بیشتر مأمورین انتظامی و امنیتی در مواجهه با چنین مواردی و فرار از ارتکاب رفتار مجرمانه شان به جرم “تمرد نسبت به مأمورین دولتی در حین مأموریت” متوسل می شوند. این در حالی است که آقای پیری را پس از ضرب و شتم و زدن دستبند و چشمبند سوار خودرو کرده و دوباره از خودرو با لگد و مشت پیاده می نمایند و باز با حالت چشمبند و دستبند به دست با تکیه به ماشین مورد ضرب و شتم قرار داده و دوباره سوار بر ماشین می کنند. حال با تصور بر صحت ادعای جرم انگاری اخیر رویه دار شده، مورد دوم ضرب و شتم نسبت به احد چشمبند و دستبند خورده آنهم در مقابل ۱۲ نفر با چه هدفی تحقق یافته بود!! ولواینکه عنوان اتهامی فوق الاشاره دستاویزی برای فرار از جرم ارتکابی مکرر توسط ضابطین می باشد !! و آیا عدم مقابله با خاطیان، قاصران و عاملان، موجبات گسترش بازداشت و برخورد خودسرانه را فراهم و در نتیجه تحدید آزادی شهروندان نمی شود!!

مع الوصف در راستای ثبوت ادعای فوق الاشاره شاهدانی وجود دارد که حاضر به ادای شهادت نزد مقام قضایی مبنی بر توضیح و توصیف چگونی ضرب و شتم و وخیم بودن حال نامبرده بعد از ضرب و جرح می باشند.

علی ایحال نظر به اینکه اینجانبان به عنوان خانواده نامبرده در نگرانی شدید بسر می بریم و امیدواریم قانون حکمفرما شود، و اشخاص قائم به قانون باشند نه بلعکس، فلذا با استناد به مواد ۷ و ۵۱ قانون اخیرالذکر، از مقام قضایی محترم درخواست صدور دستورات مقتضی و لازم بنا به درخواست بستگان نزدیک وی که تقدیم کنندگان این درخواست می باشیم، یکی از پزشکان ترجیحاً پزشکی قانونی به تعیین بازپرس محترم، از شخص تحت نظر معاینه بعمل آورده و گواهی پزشکی در پرونده ثبت و مضبوط گردد و همچنین نسبت به تعقیب ضابطین عامل بنا بر رفتار فراقانونی فوق الشرح ماوقع به هنگام دستگیری یادشده از قبیل عدم ارائه دستور بازداشت و کارت ویژه ضابط قضائی و علی الخصوص ضرب و شتم آقای پیری اقدامات لازمه مبذول گردد.

مع هذا، ناگفته نماند که روزبه پیری مبتلا به بیمار لاعلاج کرون روده است و چنانکه داروهایش را مصرف و یا به موقع مصرف نکند، بشدت دچار درد در روده و خونریزی می شود.

با تجدید احترام؛ خانواده پیری

عباس نیکروان از زندان مرکزی اورمیه آزاد شد

عباس نیکروان، موزیسین و فعال مدنی آذربایجانی ساکن شهرستان سلماس، با تودیع قرار وثیقه ۶۰۰ میلیون تومانی، موقتا تا پایان مراحل دادرسی از زندان مرکزی اورمیه آزاد شد.

اتهام این فعال آذربایجانی در مرحله مقدماتی دادرسی «تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی ایران »، «تشویش اذهان عمومی» و «عضویت در گروههای مخالف نظام» عنوان شده است.

این فعال آذربایجانی ۱۴ شهریور توسط نیروهای امنیتی در سلماس بازداشت و به اداره اطلاعات اورمیه منتقل شد.

نیکروان پیشتر نیز بارها به دلیل فعالیت های مدنی خویش بازداشت و به زندان محکوم شده است. وی از جمله در ۱۴ تیر ۱۳۹۷ همزمان با سالگرد گردهمایی بزرگ قلعه بابک بازداشت و پس از حدود یک هفته با تودیع قرار وثیقه آزاد شده بود.

نیروهای امنیتی ایران بارها مانع فعالیت های هنری این موزیسین تورک شده اند. برای نمونه کنسرت وی در ۱۵ الی ۱۷ بهمن ۱۳۹۳ در حمایت از بیماران سرطانی و کودکان بی سرپرست در شهرستان قوشاچای (میاندوآب) بدلیل فشار نیروهای امنیتی لغو شده بود.

اهداف گروه خبری آذتورک خبرلری چیست؟

سرزمین آذربایجان همواره مورد چپاول رژیم جمهوری اسلامی و رژیم پهلوی قرار گرفته و منابع آن توسط هر دو رژیم به یغما برده شده است. با اینکه تورک ها خدمات بی پایانی به ایران کرده اند اما هم جمهوری اسلامی و هم رژیم پهلوی ملت تورک را به دلیل خواسته های مشروعشان بارها سرکوب کرده اند و این سرکوب ها همچنان ادامه دارد.

سایت آذتورک خبرلری به این تبعیض ها و سرکوب ها می پردازد و اخبار فعالین مدنی و حقوق بشری و مدافعان آزادی و دموکراسی ملت تورک که در رسانه ها و سایتهای دیگر کمتر به آنها اهمیت داده می شود را پوشش می دهد.

سرزمین آذربایجان متعلق به ملت آذربایجان است و سرنوشت آذربایجان را ملت آذربایجان تعیین خواهد کرد. حق تعیین سرنوشت از ارکان اساسی ملت هاست و آذربایجان هم از این قاعده مستثنی نیست.

این سایت و گردانندگانش به هیچ سازمان سیاسی و غیرسیاسی وابسته نیستند. از شما خواهشمندیم که در معرفی این سایت خبری ما را یاری نمایید و در ارسال فیلم و اخبار به ما کمک نمایید.

تجزیه قطعی ایران با جنگ ایران و جمهوری آذربایجان! یوسف صمدی نمین

احتمال تعرض و یا حمله به خاک جمهوری آذربایجان از سوی ایران نزدیک صفر و در عین حال کاملا احمقانه می باشد، هر چند که رژیم فاشیستی و ترک ستیز جمهوری اسلامی ایران در ۴۰ سال گذشته همواره مرتکب اقدامات احمقانه و فاجعه باری در قبال دیگر کشورها شده است، ولی چنین اقدام احمقانه ای علیه جمهوری آذربایجان، نوعی خودکشی محسوب شده و به تجزیه ایران منجر خواهد شد. یک مانور ساده در مرزهای آذربایجان تنها کاری است که ایران می تواند انجام دهد، سپس از طریق دروغپردازی و فوتوشاپ، به آن جلا دهد و آنرا بزرگ نمایی کند.

جمعیت ترکهای ایران طبق گفته دکتر علی اکبر صالحی وزیر امور خارجه پیشین ایران، حدود ۴۰ میلیون نفر می باشد و تهران بیشترین جمعیت ترک را در ایران داراست. ترکها در سراسر دنیا همزبانان خود را فارق از دین و ملیت، برادر و خواهر خود می دانند و ترکهای ایران هم از این قائده مستثنی نیستند. مخصوصا ترکهای آذربایجان مردمان جمهوری آذربایجان را نه تنها برادر و خواهر خود می دانند بلکه نسبت فامیلی بسیار نزدیکی هم باهم دارند.

همانطور که سوریه برای رژیم فاشیستی ایران مهتر از خوزستان است و در عمل سوریه و لبنان از هر استانی به غیر از تهران و قم برای این رژیم مهمتر بوده، برای ترکهای ایران هم جمهوری آذربایجان مهمتر از هر استان غیرترک نشین می باشد. البته این حس نزدیکی و برادری برای دیگر ملیتها هم صدق می کند. برای کردهای ایران، کردستان عراق مهمتر از خراسان یا تهران یا آذربایجان است. در جنگ سوریه هم بسیاری از کردهای ایران به کمک برادران کرد خود در سوریه شتافتند و عده ای از آنها هم هنوز با گروههای مختلفی در کردستان عراق مشغول نبرد هستند. برای فارسی زبانان هم پنجشیر افغانستان و تاجیکستان مهمتر از استانهای ترک نشین و کردستان می باشد. کشور تاجیکستان تا همین اواخر تنها کشوری بود که با پیوستن ایران به سازمان همکاری شانگهای مخالفت می کرد علت این مخلفت هم این بود که تاجیکستان ایران را به حمایت از تروریست های اسلام گرای تاجیکی متهم کرده بود و در سال ۲۰۱۷ ایران تروریستهایی را به تاجیکستان فرستاده بود. ولی وقتی رییسی جلاد ۶۷ که اخیرا برای شرکت در اجلاس سازمان همکاری شانگهای به تاجیکستان رفت، به خاطر همزبانی با مردم تاجیکستان، با تیم همراه خود بهترین تجهیزات نانو تکنولوژی را بطور مجانی از جیب مردم ایران به دانشگاه تاجیکستان هدیه داد و گفت دستور داده ام که درِ دانشگاه های ایران را به روی دانشجویان تاجیک باز گذاشته و برای پذیرش آنها در دانشگاههای ایران، تمامی امکانات دولتی را به کار گیرند و هر دانشجوی تاجیک در هر دپارتمانی که دوست دارد می تواند در ایران تحصیل کند. دانشگاه تاجیکستان نیز به رئیسی شش کلاسه دکترای افتخاری اعطا کرد! جالب است که بدانیم معمولا دکترای افتخاری به کسانی داده میشود که یک کاری کرده باشند حالا از نظر دیگران چه خوب باشد یا چه بعد ولی رییسی هنوز کاری را شروع نکرده است و اهدای دکترای افتخاری از دانشگاه تاجیکستان که در رنکینگ دانشگاههای دنیا بخاطر بی ارزش بودن مدرکش اصلا وجود خارجی ندارد فقط در حد یک جوک میباشد. در طول تاریخ هم دیکتاتورها و قاتلان زیادی دکترای افتخاری گرفته اند.

بنابرین طبیعی است که انتظار داشته باشیم که ترکهای ایران هم حمله و تعرض به جمهوری آذربایجان را حمله و تعرض به خانه و کاشانه خود بدانند. ترکهای ایران در طول ۸ سال جنگ ایران و عراق صدها هزار شهید و زخمی و معلول تقدیم این کشور کردند اما مزدی که تا بحال گرفته اند بجز تبعیض، بیکاری، فقر و غارت منابعشان چیز دیگری نبوده است. آخرین چیزی که این رژیم فاشیستی می تواند در سر داشته باشد حمله و تعرض به برادران و خواهران ترک ایران در جمهوری آذربایجان است. ترکهای ایران به هیچ وجه، اجازه چنین تعرضی را به کسی نخواهند داد. ترکها در زیر یوغ رژیم فاشیستی و ترک ستیز جمهوری اسلامی ایران در ۴۰ سال گذشته شدیدترین تبعیضها را تجربه کرده اند. این تبعیضها مخصوصا در دوران رییسی، شتاب بیشتری بخود گرفته است. تا جایی که با چراغ سبز خامنه ای، رییسی سیاست ترک زدایی و حذف ترکها از تمامی مقامات و مناسب مهم سیاسی، اقتصادی و نظامی را در دستور کار خود قرار داده است. رییسی در انتخاب کابینه خود از میان ۱۹ وزیر فقط یک وزیر ترک انتخاب کرده! آن هم وزیر بهداشت است که بخاطر سوء مدیریت بحران کرونا و تحریم واکسن توسط خامنه ای، بیش از نصف جمعیت ایران داغدار شده و از این وزارتخانه متنفر هستند. شاید هم انتخاب وزیر ترک برای وزارت بهداشت به همین علت صورت گرفته است.
ترکهای ایران با داشتن حدود ۴۰ میلیون نفر جمعیت انتظار داشتند که حداقل ۸ وزیر ترک در کابینه رییسی داشته باشند تا مقداری از شدت تبعیض و ظلم و ستم بر علیه ترکها کاسته شده و جلوی کینه و دشمنی میان مردم گرفته شود ولی برای این رژیم فاشیستی، رییسی و کابینه وی، سوریه و لبنان و ارمنستان مهتر از استانهای ترک نشین شده است. هیچ رییس جمهوری در تاریخ ۴۰ ساله ایران به اندازه رییسی علیه ترکها حق کشی نکرده است. البته این ترک ستیزی و ترک زدایی قبل از رییسی هم شدت گرفته بود ولی در دوره رییسی شتاب بیشتری بخود گرفته است.

کابینه روحانی هم با چراغ سبز خامنه ای ادامه دهنده سیاست ترک ستیزی در ایران بود و در اواخر دوره دوم روحانی، جواد جهانگیرزاده اهل اورمیه که ۴ سال سفیر ایران در آذربایجان بود برکنار شد و سید عباس موسوی یک ترک ستیز اهل مازندران جایگزین وی شد. موسوی از راه نرسیده با سفیر اسراییل در آذربایجان درگیر شد که رفتاری خارج از عرف دیپلماتیک بود و این کار در اصل مداخله در امور داخلی آذربایجان به حساب می آید. فتنه انگیزی ایران در آذربایجان پدیده جدیدی نیست، ایران همواره تلاش کرده از آذربایجان به عنوان کریدور قاچاق مواد مخدر به اروپا استفاده کند و ۲ روز پیش گمرک آذربایجان برای چندمین بار نیم تن هرویین از مقصد ایران به اروپا را ضبط کرد. زبان امامان جمعه دست نشانده رژیم در استانهای ترک نشین هم همواره در قبال این قاچاق مواد مخدر لال و چشمانشان کور بوده است. نکته قابل تامل اینکه، در ایران تبعیضهاس سیستماتیک بر علیه ترکها نه تنها علیه مردم عادی، بلکه علیه ترک های طرفدار نظام و ذوب شده در ولایت فقیه، پاسداران و خانواده های شهید و مجروحان جنگ ۸ ساله هم اعمال می شود. فقط به صرف اینکه آنها ترک هستند تفاوتی هم نمی کند که ترک مسلمان شیعه باشد یا ترک مسلمان سنی!

برای جمهوری اسلامی ایران رابطه حسنه با چین کمونیست ضد مسلمان و ضد دین و خدا، و ارمنستانی که به نسل کشی شیعیان ترک آذربایجانی در خوجالی اقدام کرده، و رژیم قاتل بعثی سوریه و طالبان وهابی، مهمتر از داشتن رابطه حسنه با یک کشور مسلمان ترک شیعه مثل آذربایجان است. این سیاست اساسی رژیم است که توسط خامنه ای رهبر مستضعفین جهان و مدیریت روسیه تایید و تبیین می گردد و وزارت امور خارجه مسؤل اجرای آن است. سیاست های اساسی نظام توسط ارکان زیر نظر خامنه ای تعیین و اجرایی می شوند و فقط رهبر نظام است که آنها را رد یا تایید می کند. فرقی هم نمی کند که مسئله درباره فروش قسمتی از ایران به چین یا روسیه باشد و یا خرید واکسن کرونا از کشوری خاص! برای مثال از میان ۱۴ نفر از اعضای شورای نگهبان که هفت نفرشان را مستقیما آقای خامنه ای تعیین می کند و ۷ نفر بعدی هم می بایست مورد تایید وی قرار گیرند، حتی یک نفر هم ترک نیست! آنهایی که می گویند خامنه ای ترک است با اینکه خود خامنه ای بارها تاکید کرده مشهدی است، جوابی در قبال این تبعیضها علیه ترکها ندارند و کاسه صبر آنها نیز از این ظلم و ستم علیه ترکها در حال لبریز شدن است.

اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام و وزارت امور خارجه ایران هم مثل شورای نگهبان اکثرا از استانهای فارس نشین اصفهان، یزد، کرمان، سمنان و تهران می باشند. اینها هستند که تصمیم می گیرند که از استانهای ترک نشین چه کسانی می توانند کاندید مجلس باشند یا نباشند، چه کسانی می توانند کاندید ریاست جمهوری، استانداری، فرمانداری، شهرداری و … باشند یا نباشند! از میان ۴۴ عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام هم فقط ۲ نفرشان ترک است. یعنی بجای اینکه حدود ۴۵% ترک باشد فقط کمتر از ۵% آنها ترک هستند. این نابرابری و ظلم و تبعیض در ارکان مهم نظام علیه ترکها باعث شده که تصمیمات این سازمانها در رابطه با اختصاص بودجه و سرمایه گذاری روی پروژه های کلان و مادر، به نفع استانهای فارس نشین و به ضرر استانهای ترک نشین ختم گردد و تنها سهمی که از سفره انقلاب عاید مناطق ترک نشین شده بجز فقر، بیکاری، محرومیت چیز دیگری نباشد.

ظلم و تبعیض علیه ترکها فقط در شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت نظام، و یا وزارت امور خارجه خلاصه نمی شود بلکه بطور سیستماتیک در تمامی سازمانها، ادارات دولتی، سپاه پاسداران، وزارت اطلاعات و حتی در شرکتهای خصوصی نیز اعمال می شود. چرا که بیشتر از ۹۰% شرکتهای خصوصی هم زیر نظر سازمانهای مافیایی و غول پیکری مثل آستان قدس رضوی، بنیاد مستضعفان، قرارگاه خاتم الانبیا و دیگر شرکتهای زیر نظر خامنه ای و سپاه می باشد. نمونه ای از نتایج این ظلم و ستم نسبت به ترکها این است که معادن طلا، مس، سرب و روی، سنگ و سایر منابع ارزشمند مناطق ترک نشین همواره غارت شده به استانهای فارس نشین منتقل می شود. برای مثال معادن مس و طلای ورزقان و تکاب در آذربایجان صرف رفاه و آسایش یزد، کرمان، اصفهان و دیگر استانهای فارس نشین می شود و تنها چیزی که عاید مردم آذربایجان شده، فقر، بیکاری، مهاجرت و آلودگی شدید زیست محیط بوده است.

ایران ، قفقاز و نُه گانه ی عقلانیت.علی افسر شهبازی

ایران کافیست قبول کند که از این به بعد باید قفقاز را بجای مرز ارمنستان، از پشت عینک آزربایجان نظاره کند…

یک سیاستمدار عاقل کسی ست که وقتی توان رقیب را دریافت، تلاش کند وارد یک جنگ بی نتیجه نشود و این عین شجاعت و سیاست و شعور سیاسی ست که پاشینیان مالک آن است…
۱- امروزه پاشینیان این را فهمیده و در تلاش است که بیخود وارد جنگ دیگری با آزربایجان نشود و هر چقدر هم دولتهای دیگر برای ایستادگی و آغاز جنگی دیگر به او فشار می آورند ، پاشینیان حتی در خفا هم که شده دنبال دادن امتیازات بیشتر و کسب رضایت آزربایجان است و نتیجه میگیریم که، تا زمانی که این پاشینیان در راس قدرت است سرمایه گذاری کشورهای همسایه برای فشار بر آزربایجان سرمایه ای بر هدر خواهد بود و همسایگان باید این را بفهمند…
۲- روسیه شرایط جنگ با مثلث آزربایجان-تورکیه-پاکستان که اتحادشان دیگر قطعی شده است را ندارد و طبیعیست که تلاش کند تا ج ا ایران را نایب الزیاره ی این خطر بکند و حکومت ایران باید این را هم در نظر بگیرد…
۳- ایران پشتوانه ی اقتصادی لازم برای آغاز جنگ با مثلث قید شده را ندارد و طبیعتا سیاستگذاران ایران این را بهتر از هر کسی میدانند و نباید طی مانوور های مصلحتی در مرز آزربایجان، سرمایه ای دیگر از کشور را هدر دهند…
۴- ارمنستان یک محور استراتژیک برای ایران نیست که دوستان بخواهند بخاطر آن، مملکت را درگیر جنگ و متعاقب آن درگیر مصائب داخلی کنند و کافیست که دوستان ایرانی قبول کنند که زین به بعد قفقاز را نه از مرز ارمنستان بلکه از پشت عینک آزربایجان نگاه خواهند کرد و چون چاره ای جز این نیست یک سیاستمدار عاقل باید تمکین کند…
۵- سران ج ا ایران اگر از فشار پان ایرانیزم خارج شوند باید بدانند که عقل سلیم خودش را بخاطر دو میلیون ارمنی گرسنه، با ۱۵۰ میلیون ترک سرافراز و توانمند درگیر نمیکند که بالای ۴۰ میلیون این جمعیت نیز شهروند خود شماست و نارضایتی آنها میتواند گسل های خطرناک ایران را به حرکت در آورد…
۶- زخم قره باغ در دل ایرانیان و مخصوصا ترکها و آزربایجانی ها زخمی ست که تازه دارد بهبود می یابد و حکومت نباید یکبار دیگر این ملت را در موضوع قره باغ از خود برنجاند چرا که در جنگ ۴۴ روزه، خشم سرکش ترکهای ایران در حمایت از آزربایجان را دیدیم که با پایان پیروزمندانه ی جنگ به خوشی پایان یافت و در غیر اینصورت میتوانست خسارات جبران ناپذیری را برای کشور رقم بزند…
۷- ج ا ایران در تمامی مرزهای خود با انفجار و شلیک سر کار دارد الا مرزهای آزربایجان با کشورهای ترک، و یک سیاستمدار آگاه تلاش میکند که این مرزها را تبدیل کند به مرز مودت و صلح و اقتصاد و در سایه ی این آرامش، به مرزهای نا امن خود رسیدگی کند نه اینکه یک نا امنی دیگر در این قسمت از مرزهایش را استارت بزند…
۸- ایرانی که هم غرب را دشمن دارد و هم همسایه های عرب را و هم پاکستان و افغانستان را باید برای مانوور و کارهای احتیاطی، اولویت بندی کند و سران محترم نظام باید بدانند که بزرگترین خطر کشور داعش و القاعده و طالبان هستند و امروزه شما بجای لشگر کشی به مرزهای صلح در آزربایجان، باید تمامی لشکریان خود را از سراسر ایران و حتی از سوریه و لبنان و عراق به مرزهای افغانستان منتقل کنید که طرح تجزیه ی ایران از آنجا استارت خورده است…
۹- بزرگترین شانس حاکمیت در داخل کشور در سالهای گذشته، عدم اتحاد جنبش سیاسی آزربایجان با اپوزسیون بر انداز در خیابانهای کشور بود و درگیری احتمالی ایران با آزربایجان (که بنده احتمال آن را بسیار ناچیز میدانم) میتواند در آینده جنبش سیاسی آزربایجان را در کف خیابانها در کنار جریانات بر انداز قرار دهد و طبیعتا این موضوع میتواند پایان خیلی چیزها باشد…
امروز ایران شرایط سختی را سپری میکند و باید در اولویت بندیهایش دقت کند تا کلاهی که در حمایت از طالبان بر سرش رفت در مرزهای ترکیه و آزربایجان تکرار نشود….

آذربایجان پیشگام تاریخ فوتبال، حسین صدقیانی سلماسی الاصل اولین بازی کن حرفه ای فوتبال در ایران/دکتر توحید ملک زاده
برای اولين بار فوتبال را يک سلماسی الاصل متولد تبریز از عثمانی به ایران ارمغان آورد. حسين صدقيانی معروف به حسین افندی (۱۰ دی ۱۲۸۱ در تبریز – ۱۰ آذر ۱۳۶۱ تهران) فرزند تاجر آزاديخواه سلماسی ساکن تبريز يعنی حاج رسول صدقيانی از رهبران انجمن غيبی تبریز، مغز سیاسی انقلاب مشروطیت آذربایجان، می باشد.
حاجی رسول با خانواده به دنبال اشغال آذربایجان توسط روسها در سالهای بعد 1290 شمسی در استانبول ساکن شد. حسین صدقیانی موقعيکه در عثمانی ساکن بود بازی فوتبال را از کلوپ فنر باغچا استانبول اخذ و به تبريز آورد . گفتنی است اين کلوپ در سال 1907 توسط نوری زاده ضياء ( son Gulen) در خانه نجيب بی در منطقه moda در استانبول تاسيس شد . فنر باغچا در سال 1908 به ثبت رسمی در آمد در سال 1909 رنگهای زرد و لاجورد را انتخاب و به ليگ فوتبال استانبول وارد شد در سال 12 – 1911 بدون باخت به قهرمانی عثمانی نائل شد و در سال 1923 با شکست دادن تيم فوتبال نيروهای متفقين، مردم شهر اشغال شده استانبول را شادمان کرد.
حسین صدقیانی تا ۱۸ سالگی در استانبول بود و ۳ فصل در فنرباغچه ترکیه بازی کرد. او در سال ۱۲۹۹ شمسی و در ۲۶ سالگی برای تحصیلات به دانشگاه تراویل چارلری اتریش وارد شد. در آن زمان او به باشگاه مارچین مونسئو بلژیک پیوست. در سال ۱۳۰۴ به ایران آمد، برای ادامه زندگی مشهد را انتخاب کرد و عضو کلوب فردوسی شد که یکی از قدیمی‌ترین باشگاه‌های ورزشی کشور بود. آوازه مردی که فوتبال را با کفش ورزشی انجام می‌داد در ایران پیچید. تا آن زمان بازیکن فوتبال‌های ایرانی با گیوه بازی می‌کردند، صدقیانی به تیم منتخب تهران دعوت شد. همان تیمی که با سرپرستی میرمهدی خان ورزنده در سال ۱۳۰۵ به باکو پایتخت جمهوری آذربایجان رفت. تیم ایران با تحمل شکست از باکو برگشت و صدقیانی ۲۴ ساله بار دیگر عزم سفر کرد و این بار به بلژیک رفت. او در بلژیک عضویت باشگاه شارل¬روا را پذیرفت. ده سال بازی در بلژیک، زندگی و نگرش افندی را به فوتبال عوض کرد. در سال ۱۹۳۲ عنوان آقاي گلي مسابقات بلژیک را به خود اختصاص داد . وي در حضور آلبرت اول پادشاه بلژيک و ۶۰ هزار تماشاگر در بازي فينال، سه گل به تيم بروکسل زد و تيم رويال – شارل روآ اسپورتنيگ کلوب را به قهرماني باشگاههاي بلژيک رساند. در سال ۱۳۱۵ شمسي در سن ۳۳ سالگي تماشاگر بازي المپيک ۱۹۳۶ برلين با حضور هيتلر و جسي اوونس بود . سپس به ایران برگشت هنوز با همان لهجه ترکی صحبت می‌کرد و نشان می‌داد که سال‌ها زندگی در اتریش و بلژیک تأثیری بر فرهنگ آذربایجانیش نگذاشته است.
او در ایران عضو تیم توفان و همبازی اکبر حیدری معروف شد. یک سال بازی کرد و در سال ۱۳۱۶، به انجمن تازه تأسیس تربیت بدنی و پیشاهنگی رفت. او در این انجمن مسوولیت اداره تیم‌های فوتبال را برعهده گرفت. وقتی تیم ملی در شهریور ۱۳۲۰ به کابل رفت و با تیم ملی افغانستان بازی کرد، حسین صدقیانی را به عنوان سرمربی در کنارش داشت. تا سال ۱۳۲۹ همواره مرد اول و تصمیم گیرنده امور فوتبال بود. سال ۱۳۵۱، با آمدن کامبیز آتابای به فوتبال ایران، زمینه بازگشت دوباره حسین صدقیانی به تیم ملی فراهم آمد و حسین صدقیانی ۷۰ ساله با عنوان سرپرست به جایی بازگشت که ۴۶ سال قبل برایش بازی کرده بود. آخرین میدان حضورش جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین در سال ۱۳۵۷ بود. پنج سال بعد در ۸۰ سالگی و در 10 آذرماه سال ۱۳۶۱ درگذشت. ۲۸شهریور ۱۴۰۰