انتخابات در مورد اولین انتخابات تاریخ بحث های فراوانی وجود دارد. از همه پرسی‌های روم باستان و یونان تا انتخاباتی درهند و ایران.
در جهان امروز تقریبا تمام کشورهای جهان دارای انتخابات هستند. کشورها از این جهت به دو بخش تقسیم میشوند که، بخش اول آن کشورهایی هستند با دموکراسی پایدار که رأی مردم شخص یا قانون را تایید میکند. بخش دوم که مورد بحث ماست کشورهایی هستند که در اینها همه پرسی‌ها معمولا نمایشی و به اصطلاح سیاسیون انتخابات مهر لاستیکی هستند و اکثرا با پیروزی حزب حاکم به پایان میرسد و تنها نظام برای مشروع نشان دادن خود این کار را میکند.
البته هستند کشورهایی که در آنها انتخابات معنایی ندارد.
بطور مثال: سالوادور آلنده رئیس جمهور قانونی شیلی بود ولی بعد از مدتی در سیستم حمل و نقل کشور مشکلاتی رخ داد که ضمینه سازی نارضایتی ها و کودتا را فراهم کرد. پینوشه فرمانده ارتش شیلی این فرصت را غنیمت شمرد و دست به کودتا زد. در طول حکومت پینوشه انتخاباتی در شیلی شکل نگرفت.
ریچارد اسنایدر میگوید:«انتخابات تاثیر یکسانی بر عمر نظامهای اقتدار‌گرا ندارد؛ گاهی باعت تثبیت نظام میشود، گاهی نیز موجب تضعیف نظام میشود»
در طی نیم قرن گذشته بیش از ۳۰۰ حاکم مقتدر برکنار شدند که از این میان تنها حدود ۶۰ نفر توسط انقلاب مردمی سقوط کرده یا عزل شدند و یا تن به دموکراسی دادند. جالب اینجاست که در این میان بیش از ۲۰۰ تن از دیکتاتورها از درون حکومت کنار گذاشته شدند.
البته نزدیک ۲۰ نفر نیز ترور شدند.
با یک نگاه آماری میتوان فهمید که فروپاشی نظامهای استبدادی اکثرا از درون حاکمیت اتفاق می افتد.
البته این را نیز ذکر کنیم که، دیکتاتور هایی که کمتر از ده سال در حکومت بودند، اکثرا با کودتا و یا خیزش مردمی کنار گذاشته شدند.
بیش از پنجاه درصد رهبرانی را هم که بیش از ده سال در قدرت بودند تا پایان عمر در قدرت مانده‌اند.
حال با این اوصاف شما انتخابات این نوع حکومت ها را متصور شوید.
بیش از هفتاد درصد فروپاشی در نظامهای خود کامه از داخل حکومت هست.
در آینده به قدرت رسیدن استالین را مورد بحث قرار میدهیم تا نحوه انتخابات در سیستم های تک حزبی را بهتر درک کنیم.