در نزاع اخیر اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها، بعضی‌ها در آذربایجان و ترکیه کاسه داغ‌تر از آش شده‌اند-اسماعیل جوادی
در نزاع اخیر اسرائیلی و فلسطینی‌ها، بعضی‌ها در آذربایجان جنوبی، شمالی و جمهوری ترکیه کاسه داغ‌تر از آش شده، یقه خود را پاره و غش می‌کنند.
به این آقایان می‌گویم که درگیری اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها «نزاع برای بقاء ملی» دو ملت است و ربطی به من و تو ندارد. ملت تورک آذربایجان خود درگیر «نزاع حیات و بقاء ملی» با فاشیسم و شعوبیه ایرانی است. لطف کنید کمی به فکر «خانه پدری» باشید.
هنوز خون ۱۵۰۰۰ سرباز تورک عثمانی بر روی شن بیابان‌های فلسطین که در سال ۱۹۱۶ توسط «شریف حسین» و ایادی‌اش زیر همین بیرق کنونی، که علیه عثمانی عصیان کرده بود،قتل‌عام شدند تا ارباب انگلیسی‌شان تکه از عثمانی را که به یهودی ها نداده بود به آن‌ها بدهد،باقی است.
هنوز داغ شهادت دیپلمات‌های جمهوری ترکیه بر دل مادران و فرزندانشان هست که توسط تروریست‌های «آسالا» که در کمپ‌های جبهه آزادی‌بخش خلق فلسطین به رهبری «نایف حواتمه» و «جرج حبش» آموزش‌دیده بودند، ترور شدند.
هنوز تاریخ معاصر ما سخنان گستاخانه «یاسر عرفات» رهبر افسانه‌ای فلسطینی‌ها را فراموش نکرده است که فریاد می‌کشید: «ارمنی‌ها ملت مظلومی هستند که توسط ترکیه قتل‌عام شده‌اند و اسیر تورک‌ها شدند، ما در کنار برادران مبارز ارمنی هستیم.»
هنوز هم تروریست‌های «پ.ک.ک» که زمانی درکمپ‌های الفتح، جبهه آزادی‌بخش فلسطین و امروز در کمپ های حماس و حزب‌الله با کمک ایران، سوریه، یونان و ارمنستان آموزش‌دیده و به‌سوی اراضی ترکیه، آذربایجان جنوبی و قاراباغ سرازیر می‌شوند.
کجا بودند، برادران فلسطینی وقتی کودکان تورک آذربایجانی با راکت‌های اهدایی ایران به شهادت می‌رسیدند و پدر آذربایجانی فریاد کشان زیر آوار خرابه‌ها دنبال فرزندش بود کجا بودند چریک‌های «عزالدین قسام»؟
همین‌هایی که ادعای امت اسلامی دارند در جریان اشغال شبه‌جزیره کریمه توسط روس‌ها چرا در کنار مسلمانان نیایستادند؟ همین‌هایی که امروز فریاد وامصیبتا سر می‌دهند چرا در قطع‌نامه سازمان ملل در محکومیت رفتارهای چین علیه مسلمانان اویغور، در کنار چین ایستاده و آن را امضا نکردند؟
دوستان شاید شما فراموش کنید ما فراموش نمی‌کنیم.
نزاع فعلی در نوار غزه جدال «حیات و بقاء ملی» دو ملت عرب و یهود است و ربطی به من تورک آذربایجانی که زیر چکمه‌های استعمار و استبداد فاشیسم ایرانی مجادله می‌کنم، ندارد.
زیرا اکنون نیز بعد ۱۰۰ سال فرزندان «لورنس» و «حسین شریف» با فاشیسم شعوبیه ایرانی با دوستان تروریست خود با همان بیرق با «آسالا» و «پ.ک.ک» در یک جبهه قرار دارند.
ما برای «حیات و بقاء ملی» خود می‌جنگیم و همان‌گونه که خیانت به ملتمان را فراموش نمی‌کنیم، کسانی را که در روزهای سخت در کنار ما بودند را نیز فراموش نمی‌کنیم.
اسماعیل جوادی