سکوت روشن، مرگ تدریجی
گفتگویی پر از پرسش و پاسخی در پیش داریم، اما در همین اول کار چنین سوالی مرتبط با اصل صحبت مان را برای شروع مطرح میکنم: رفراندوم چیست؟ رفراندوم یک رای مستقیم است که در آن از کل رأی دهندگان خواسته می شود یک پیشنهاد خاص را بپذیرند یا رد کنند. این نوع رأی به شهروندان در تصمیم گیری های مهم سیاسی و حق اظهار نظر مستقیم می دهد و نوعی دموکراسی مستقیم است.
برای نمونه اشارهای به قسمتی از سخرانی مقام اول یکی از کشورهای جهان مینمایم:
مقام عالی قدر در دیدار دوستانه ای با جوانان میهن خود در جواب مسئله دموکراسی با بکارگیری رفراندوم در اهداف کشورداری شان چنین نطق نمودند:(در کجای دنیا این کار رو میکنند؟! مگر مسائل گوناگون کشور قابل رفراندوم هستش!؟ مگر تمام افرادی که در رفراندوم شرکت میکنند و باید شرکت کنند توان تحلیل آن مسئله را دارند؟!؟؟ این چه حرفیه؟)
بعد آن دیدار و حواشی، سوالاتی که یک به یک جوانه میزنند از این قرار می باشد که: در سال ١٣٩٧شمسی چرا رفراندوم برای فلسطین در سازمان ملل از طرف نایبان مقدس درخواست و ثبت گردید ولی اصل رفراندوم برای جامعه ٨۵ میلیونی غیرممكن است…
بعد از اظهار نظر شخص اول جامعه ٨۵ میلیونی و احمق شمردن مردمش چرا باز هم همان ملت ساکت ماندن؟ چرا پس از حملات اخیر به جان دختران در مدارس آن جامعه جدیتی به خرج داده نشد و مسمومیت دانش آموزان دختر تبدیل به یک خبر عادی و روزمره برای مردم شد؟
واقعاً خبری از شعور ملی نیست!
جامعه دقیقاً برای چه چیزی پایبند به ادامه زندگی در شرایط فعلی کشور میباشد؟ چرا مردمش حتی برای آزادی نیرنگ ها را باور میکنند!؟ و چرا ملت، خودباوری را از منظر سلطنت طلبی و بازوان او یعنی «من و تو، ایران اینترنشنال» را اصل حقیقت میدانند؟
«آگاهی» ابزاری برای احیاء یک حیات رویایی است، اما فلسفه آگاهی چیست؟
فلسفه آگاهی یک رویکرد فلسفی است که به بررسی مفهوم و ماهیت آگاهی و دانش میپردازد. این رویکرد به بررسی سؤالات مختلف درباره آگاهی، از جمله اینکه چگونه ما آگاه هستیم، چگونه دانش را به دست میآوریم، چگونه دانش را تصدیق میکنیم و چگونه دانش را به دست دیگران منتقل میکنیم، پرداخته است. فلسفه آگاهی شامل بحث درباره نظريات و الزامات لازم برای تصديق يك پديده يا حقيقت است.
این رویکرد به بررسی سؤالات مختلف درباره آگاهی، از جمله اینکه چگونه ما آگاه هستیم، چگونه دانش را به دست میآوریم، چگونه دانش را تصدیق میکنیم و چگونه دانش را به دست دیگران منتقل میکنیم، پرداخته است.
فلسفه آگاهی شامل بحث درباره نظريات و الزامات لازم برای تصديق يك پديده يا حقيقت است. این فلسفه به بحث درباره نحوه تولید و تأكید بر دانش، نحوه تأثیر گذاري آن بر عملكرد انسان و همچنین نحوه تأثیر گذاری عامل های خارج از شخص بر فعاليت های او میپردازد.
با وجود نشانه هایی از پیشرفت علم و افزایش درصد افراد تحصیل کرده در کشور و جان گرفتن جو مطالبه گری جامعه ترس نایبان مقدس از تن دادن به لفظ “رفراندوم” برای چیست؟ تا امروز ادعایی از ملت یک پارچه و انقلابی به زبان آورده شده است پس خوب است که برای بار دیگر پس از نزدیک به نیم قرن برای دومین بار قدرت انقلاب را به رخ جهان کشیده شود و ولی مقدس از این ماجرا مستفیض گردند، واقعاً چرا مقاومت چرا ترس؟
آیا حقیقت پس از ۴۵سال یک چیز دیگه است؟ باید کمی بیشتر توضیح دهم که ترس از حقیقت ممکن است به دلیل چندین عامل باشد، از جمله:
١. ترس از پذیرش واقعیتهای ناخوشایند: نایبان مقدس و برخی از افرادی ممکن است از پذیرفتن حقایق ناخوشایند ترس داشته باشند، زیرا ممکن است باعث شکست و نارضایتی شان شود.
٢. ترس از تغییر: بعضی از آنان ممکن است ترس داشته باشند که با پذیرفتن حقایق جدید، باید رفتار و عادات خود را تغییر دهند و این ممکن است برای آنها سخت باشد.
٣. ترس از عواقب: نایبان مقدس ممکن است ترس داشته باشند که پذیرفتن حقایق، منجر به عواقب نامطلوب شود و آیندهی آنها را به خطر بیندازد.
۴. فروپاشی عقیدههای قبلی: آن ها ترس دارند که پذیرفتن حقایق جدید، باعث فروپاشی عقیدههای قبلی و از دست دادن هویت شخصی آنها شود.
و حالا عوامل اصلی ترس یک قدرت مرکزی در قالب نایب الهی از چیست؟
برای مثال عامل اصلی ترس شخصی در قالب دیکتاتور، قدرت و کنترل بی رحمانه او بر جامعه و مردم است. چنین شخصیتی به طور معمول از ترس و تهدید استفاده می کنند تا قدرت خود را حفظ کنند و از هرگونه مخالفت با حکومت خود جلوگیری کنند. آنها به طور معمول با استفاده از نظام قضایی فاسد ، رسانه های دولتی دست نشانده، نیروهای ویژه امنیتی _ نظامی خود، همچنین با شکست دادن هرگونه حقوق شهروندی و آزادی شخصی، قدرت خود را تثبیت میکنند…
… در نتیجه، مردم در برابر دولت و حکومت خود به شدت تحت فشار قرار می گیرند و شاید این امر باعث چشمنوازی حقیقت چند ساله اندی حاصله در جامعه است که اینگونه توصیف میشود:
«مگر تمام افرادی که در رفراندوم شرکت میکنند و باید شرکت کنند توان تحلیل آن مسئله را دارند؟!؟»
در کل میتوان گفت که؛ ترس همان نایبان مقدس شامل بسیاری از عواقب منفی اعمالشان است. این شامل محدودیت آزادی های شخصی، کنترل بر رسانه ها و اطلاعات، سانسور و تحریم، تعقیب و تحقیر مخالفان سیاسی، استفاده از خشونت و قدرت برای حفظ قدرت و کنترل جامعه است. همچنین، ولی دشمن شناس معمولاً به دنبال خودپرستی و تمجید از خود بود و در نتیجه، به طور مداوم به دنبال کسب قدرت بیشتر بوده است. در نهایت، ترس آنان باعث محروم شدن جامعه از حقوق و آزادی های پایهای خود مانند حق به زندگی، حق به آزادی بیان و حق به عدالت میشود.
در کلام آخر این را هم در نظر داشته باشیم در کل، شخصیت های والای کشورهای مختلف برای حفظ قدرت و کنترل بر جامعه خود، ممکن است از رفراندوم ترس داشته باشند.
در صورتی که نتیجه رفراندوم علیه آنها باشد، میتواند به شکست وضع فعلی و حتی از دست دادن قدرت منجر شود. همچنین، بسیاری از آنان مخالف با رفراندوم هستند زیرا آنها فکر میکنند که جامعه نباید تصمیمات سخت و پیچیده را بگیرد و باید به آنها اطلاعات لازم را فراهم کنید تا تصمیمات درست گیرند.
و جای تأمل دارد که مردم با شناخت از آگاهی چرا به خودباوری نرسیده اند و پیوسته به دنبال یک منجی برای آزادی هستند؟ چرا نسل مدرن مسئولیت «حیات حق» خودش را به دوش نمیگیرد؟! ما خوبی شاه و شیخ را دیده ایم…
محمد دوین (دمیر گوجو)