تروریسم یا جنگ طلبی (دو روی یک سکه)!
🔹جنگ نکبتی از نکبت های عالم است، همچنانکه تروریسم همانند آن است.. کسانیکه با عوض کردن شکل و نام جنگ و یا ترور به هر شکلی منافع خود را در آن می بینند، در زبان سیاسی جنگ افروز و یا تروریست نامیده می شوند. عوض کردن نام جنگ، اصالت آن را که کشتار مردم است، تغییر نمی دهد.
پوتین به هر مقدار هم شعار حفظ امنیت کشور خود را بنوازد، یک جنگ طلب است و اشتباهات اوکراین چیزی از رذالت آن نمی کاهد.
کشور ما ایران خاک زیر پای ما است، نقطه ای از آن بدون صاحب نیست و مال ما است. همچنانکه یک سانتی متر خاک همسایگان ما، به ما تعلق ندارد، بحرین یک کشور مستقل است، کویت، عراق، ترکیه و جمهوری آذربایجان، افغانستان، پاکستان، هندوستان، تاجیکستان، ترکمنستان، چه بزرگ و چه کوچک کشورهای مستقلی هستند. هان! ممکن است، سیاست غلطی داشته باشند، ممکن است ما از سیاست آنها خوشمان نیاید! این خوش مان آمد و یا بدمان آمد، هیچگونه حقی برای ما ایجاد نمی کند، که در پی خواسته های خود، راجع به ممالک دیگر جهان باشیم.
اصلا بیائید طور دیگری نگاه کنیم؛ اگر ما بخواهیم آنها را مثل ملل خودمان وادار کنیم که باید به بهشت بروند! آخر عزیزان در طول چهل سال و اندی متوجه نشدید که کسانی را که به زور به بهشت راهی می کنیم، سر از جهنم خدا در می آورند !چون فقط می خواهند نزد ما نباشند.
چه مردم خود را و چه ملل کوچک و بزرگ همسایه ها را، چه مردم دنیا را راحت بگذاریم. خداوند عظمت و تنها قدرت بی نیاز به کمک غیر است، عقده گشائی های ارتجاعی و گذشته گرائی منحط خود به پای خداوند ننویسیم .اگر ما بتوانیم دندان ها و آنجای معروف خودمان را بشوئیم و اطراف خود را به گند نکشیم، به عنوان جزئی از کل شاهکار کرده ایم.
🔹ما جزئی کوچک، بسیار کوچک از کل دنیا و کائنات هستیم. گرچه معیارهای جهان تغییر یافته است و کوچک در مغزهای کوچک امر پسندیده ای نیست، امروزه دنیا به طرف کوچک شدن پیش می رود، چه خانواده و چه کشور و چه خود دنیا که به دهکده ای شبیه شده است. هله هله(حالا-حالاها) مملکت ها، علیرغم اینکه پانزده کشور از روسیه جدا شد، چه آن زمان که وسیع تر از امروز بود و چه امروز همواره آرزوی رسیدن به سوئیس و نروژ و سوئد در سر ش بود.
امروز رسیدن پای ایرانی و روس به سوئیس و موناکوی کوچک یک آرزوی دست نیافتنی است. آمارها را نگاه کنید! سوئیس و موناکو چیه؟ آرزوی مردم، همین ترکیه و عراق و گرجستان شده است.
گنده گوئی شوونیست های راسیست و توسعه طلبان ارضی ایدئولوژیک باستانی تحت عنوان ایران فرهنگی فقط سرپوشی بر جنگ طلبی و جنگ افروزی غده‌های سرطانی توسعه ارضی است.
آنها که در پی جنگ با دیگران چه با سپر فرهنگی و چه با طمع ارضی هستند، تنها در پی تروریسم ( بخوانید داشناک ها و پ .کا .کا ) و کشورهای حامی آنها ارمنستان و یونان له-له می زنند.
ایرانشهری یک پوستین دروغین برای حفظ محتوای خواسته های تروریسم و جنگ افروزان داخلی است .کسانی که با راه های گوناگون در پی نابودی ما بوده اند، الان پیروزی خود را در شروع جنگ علیه یکی از همسایه ها و یا یکی از کشورهای جهان می دانند.
جهان فرمتی ندارد که مثلا صدام عراق بتواند کویت را استان نوزدهم خود اعلام و آنجا را اشغال کند وبتواند به حیات سیاسی خود ادامه دهد .جهان فرمتی ندارد که بزرگ ترین کشور روی زمین (روسیه الان هم وسیع ترین کشور جهان است) به کشور کوچکی چون اوکراین حمله کند و بتواند ظرف سه ساعت از شرق وارد و به غرب کشور برسد! اذهان احمق‌ها در زمان صلح و راحتی درست کار نمی کند، یا عازم تخریب و اشغال سفارتخانه‌ها می شوند و یا به کشورهای کوچک حمله می کنند. اشغال سفارت آمریکا و جنگ ایران و عراق نمونه بارز این اذهان است.
ممکن است کسی ایراد بگیرد که عراق به ما حمله کرد و این درست است، اما چه کسی نمی داند که قبل از حمله عراق ما به سفارت او هجوم بردیم! چه کسی از منصفین همین جمهوری اسلامی نمی داند که ما تلاشی برای صلح نکردیم! چه کسی نمی داند که ما روزانه خروار در خروار شعار می دادیم که فردا جمعه نماز جمعه در کربلا !چه کسی نمی داند که پیام های صلح کشورهای دیگر را هم به یک پاپاسی نمی خریدیم! غرور ما احمقانه ترین صفتی است که، علی رغم اینکه تمام برنامه‌های شاد تلویزیون ما، کپی برداری از برنامه های تلویزیونی همسایه ها است؛ اما فقط هنر نزد ما است و بس.. !
آرزوی مردم یک سفر به گرجستان است و قبرس و ترکیه و جمهوری آذربایجان و … مسئولین ما آن کشورها را اصلا کشور نمی دانند… !
اما به هوش باشید، در جنگ عراق تمامی انبارها پر بود؛ بی گدار به آب نزنید.
عیسی نظری – حقوق‌دان و ژورنالیست