تحت نام مانور انهدام مزارع مواد مخدر در زنگه زور توسط سپاه/حسن کریمزاده صاحب دیوان

سپاه پاسداران ایران در اصل در حال برگزاری مانور تکفیری(پوشاندن) آثار جرم در مزارع مواد مخدر و انبارهای آن در نواحی مرزی یعنی در منطقه زنگه زور می باشد. تا بعد از باز شدن این دالان اسنادی دال بر صدور اعتیاد به جوانان اروپا توسط ایران و از راه ارمنستان و گرجستان باقی نماند و تمامی این هیاهوها، پروپاگانداها، تهمت ها و دروغ های سفید جهت انحراف افکار عمومی از اصل مذکور می باشد.
دالان زنگه زور که حدودا ۴۰ کیلومتر می باشد هم اکنون تنها مرز زمینی ایران و ارمنستان می باشد.

گفته می شود شاخه برون مرزی سپاه پاسداران ایران(قدس) تحت عناوین شرکت های گوناگون از جاده سازی گرفته تا احداث بیمارستان، کشت محصولات کشاورزی و دیگر فعالیت های اقتصادی در منطقه زنگه زور حضوری به قدمت ۳۰ ساله داشته است که نبرد ۴۴ روزه قاراباغ و مفادی از آتش بس ۱۰ نوامبر(دالان زنگه زور در مقابل دالان لاچین) این حضور سپاه و فعالیت های مواد مخدری و صادرات آن را به کلی خنثی کرده است و بهانه ها و دروغ های کودکانه ایران از این اصل نشات می گیرد.

اخیرا بدون هیچ دلیل و توجیه اخلاقی، سیاسی،حسن همجواری و…سپاه پاسداران ایران پروپاگاندا و شیطنت های ماجراجویانه با گفتن دروغ سفید مبنی بر حضور “صهیونیست ها و تکفیری ها” اعلام کرد مانوری تحت عنوان “خیبر” در مرز برگزار خواهد کرد.
حدود دو هفته است که ادوات و کامیون های سنگین با استتار نمادهای نظامی در حال گسیل به این ناحیه است اما آنچه که از آن خبری نیست، مانور جنگی می باشد.

دو روز قبل مسئولان سپاه ۳ استان شمالغرب ایران یعنی اردبیل،آذربایجان شرقی و غربی جلسه ای در دفتر سید حامد عاملی استاندار اردبیل برگزار کرده اند.

بر اساس اطلاعات درز کرده به بیرون، ماجرا از حکایت و جریان از داستان دیگر است.

حول محور بحث ها بیشتر بر سر برداشت “شاهدانه ها” و انتقال آن به انبارهای سپاه در نزدیکترین شهرستان های منطقه یعنی خداآفرین،کلیبر،علمدار،اهر،آصلاندوز، پارساباد و جلفا بوده است.
همچنین در این نشست سخنانی مبنی بر انهدام انبارهای مواد مخدر از شاهدانه ها گرفته تا گیاه خشخاش،نیلوفر و قارچ های وحشی توهم زا تحت پوشش مانور مطرح شده است.
تخریب مزارع مواد مخدر و تونل های زیر زمینی مخصوص دئپو و حمل مواد مخدر هم بحث و دستوراتی دیگر بوده که بر فرمانده ای هنگ مرزی صادر شده است.

آنطور که از شواهد و قرائن پیداست صهیونیست ها و تکفیری ها بهانه ای جهت تکفیر و پوشاندن مزارع مواد مخدر است که بیشتر از راه گرجستان به اروپا صادر می شده است. به دیگر سخن جمهوری اسلامی دروغ از نوع کودکانه می گوید که زود کشف شد.
در اصل در آن سوی مرز عملیات تکفیری(پوششی) مزارع مواد مخدر توسط سپاه پاسداران ایران در جریان است و تا پاک شدن و پوشاندن آثار جرم بطور کامل این مانور ساختگی ادامه خواهد داشت(حدود ۱ الی ۲ ماه زمان لازم است تا بعد از برداشت محصول و انهدام آثار جرم، ادوات و کامیون های سپاه منطقه را ترک بکنند.)
این دالان مطلق باز خواهد شد و جهانیان در شوک فرو خواهند رفت و رسانه ها تیتر خواهند زد که زنگه زور توسط سپاه قدس ایران در تولید مواد مخدر به “افغانستان کوچک” تبدیل شده بود. و کل اروپا مدیون رشادت سربازان قهرمان آذربایجان خواهد شد.

آنگ سان سوچی های ایران چه کسانی خواهند بود؟
وقتی خانم آنگ سان سوچی پس از سال‌ها مبارزه و تحمل سختی ‌مردم کشورش، موفق شد نظامیان حاکم را، به تسلیم در مقابل دمکراسی و انتخابات آزاد وادار سازد کشتار روهنگیا توسط ارتش میانمار به وقوع پیوست و خانم سوچی نسبت به ظلم و ستم علیه مسلمانان روهنگیا بی‌تفاوتی نشان داد. واقعا چرا فردی، با آن کارنامه مبارزۀ مسالمت‌آمیز، رنج سال‌ها حصر خانگی و دوری از اعضای خانواده و کسب عالی‌ترین جوایز بین‌المللی، در مقابل نسل‌کشی مسلمانان روهنگیا توسط ارتش میانمار سکوت را بر اعتراض ترجیح داد و حتی تا اندازه‌ای آن را توجیه کرد؟

احمد زیدآبادی تحلیلی بسیار واقع بینانه و وحشتناک از این رویکرد نوشته بود و آن اینکه اکثریت قاطع مردم بودایی میانمار، مسلمانان روهینگیا را مهاجر تلقی می‌کنند که با مهاجرت از بنگلادش به ایالت راخین، زمینه‌ساز مشکلاتی برای کشورشان شده‌اند و همین نگرش منفی سبب شده که بودائیان میانمار نه فقط کمترین حس انسانی نسبت به آن مردم نداشته باشند، بلکه برای رهایی از دست آنها از اقدامات خشونت‌آمیز و غیر‌انسانی ارتش بر ضد آنان نیز حمایت بکنند و سوچی با خود اندیشیده که اگر در ماجرای قتل‌عام مسلمانان روهنگیا، از حقوق آنان حمایت بکند محبوبیت و اعتبار خود را در میان اکثریت بودایی کشور از دست خواهد داد و حزب متبوع و دولت اصطلاحاً دمکراتیکش در معرض سقوط قرار خواهد گرفت و اگر چشم به روی مظالم این اقلیت نامحبوب و حتی مورد نفرت اکثریت ببندد، با حفظ اعتبار خود در بین بودائیان، مانع افزایش نفوذ نظامیان و در نتیجه، موجب تداوم و تحکیم دولت غیرنظامی و دمکراتیک میانمار خواهد شد و برای همین سعی کرد تا اعتبارش را بین ارتش و اکثریت مردم حفظ کرده گامهای دیگری را بسوی دموکراسی بردارد.

تحلیل زیدآبادی واقع‌بینانه است ولی چون این نسخه مورد تایید ایشان است وحشتناک نیز هست که اگر در ایران نیز بعد از سالها، دولتی تقریبا دموکراتیک بدست آید و در دوراهی حمایت از حقوق اقلیتها و حفظ محبوبیت در میان اکثریت متنفر از همه، قرار گیرد، همان بهتر که حفظ محبوبیت کرده و امیدوار به گامهای بعدی باشد و با حمایت از اقلیت، موجب ناراحتی اکثریت نشود خصوصا که ادبیات شوونیستی ایران، ترکها، عربها، بلوچها و… مهاجرانی میداند که هرکدام از جایی به این مدینه فاضله پناه آورده‌اند و نباید انتظار حقوق داشته باشند.

ابراهیم رشیدی

امروز با یک خبرنگار آزربایجانی در خصوص آینده قره باغ بعد از آزادسازی صبحت میکردم و به مطلب بسیار جالبی اشاره کرد که حیفم آمد با دوستان در میان نگذارم. ایشان به قضیه مینهای کار گذاشته در قره باغ از سوی ارامنه اشاره کرد و گفت فکر کنم با این سرعت اگر تکنولوژی مین یاب پیشرفت نکند حداقل 10 سال کار داریم اما سه شهر مرزی با ایران( فضولی، جبرائیل و زنگیلان) از لحاظ مین گذاری تقریبا تمیز هستند که دلیل آنهم ایران است. وی گفت نقشه هایی را که هم ارامنه داده اند زیاد کار ساز نبوده و کوهستانی و جنگلی بودن منطقه نیز باعث کندی کار شده است.

وی گفت، در مدت اشغال قره باغ از سوی ارمنستان علاوه بر آنکه تمام شهرها و روستاهای ازربایجان از سوی ایران و ارمنستان به یغما رفته بود و احدی از ارامنه در آن ساکن نشده بودند؛ در زمینهای کشاورزی 3 شهر فوق که در بالا نیز به آنها اشاره کردم، از سوی ایرانیها کشت و زرع صورت میگرفته و در جریان عملیات آزادسازی سال گذشته حدود 250 ماشین زراعی(ترکتور، کمباین و…) ایران به غنیمت نیروهای آزربایجانی در آمده است. و از آن تاریخ به بعد چندین بار مقامات ایرانی به صورت شفاهی خواهان اعاده آن ماشین آلات سبک و سنگین کشاورزی شده اند. طرف ازربایجانی از ایران خواسته تا به صورت کتبی و دادن مشخصات ماشینها انها را پس دهند که صد البته ایران ضمن دانستن عواقب آن از این امر امتناع کرده و این ماشین آلات فعلا در اختیار دولت آزربایجان است.

این فقط بخشی از خباثت دولت ایران در قبال ازربایجان است. مطمئن هستم موارد بسیار دیگری است که ماها فعلا در جریان آن قرار نداریم.

شاید هم لشگرکشی ایران به مرز آزربایجان به خاطر آن ماشینهای کشاورزی بوده نه بخاطر اسرائیل و یا کریدور زنگه زور (این آخری مزاح است).

کریم اصغری

تآملی بر ائتنوتوپونیم” بیانلو “_ی بیجار گروس

روستای بیانلو[ بیان لو ] یکی از بزرگترین روستاهای توابع دهستان سیلتان بخش مرکزی شهرستان بیجار گروس ( 15 کیلومتری بیجار )که در شمال رودخانه قزل اوزن قرار دارد و مردم آن به زبان ترکی آذربایجانی صحبت می کنند؛ روستای بیانلو دارای جغرافیای وسیع که با شهر توپ آغاج و با روستاهای گؤجه گوز ، شیرین بولاغ ،قره جلو ، قشلاق خانا و چاللي بولاغ همسایه می باشد؛ روستای بیانلو دارای بناهای زیبا و تاریخی مثل پل تاريخي بيانلو روي رود خانه قزل اوزن جنب پاسگاه بيانلو می باشد.

تعدد ائتنوتوپونیم ” بیانلو” در اراضی تاریخی آذربایجان:

روستای بیانلو – شهرستان خوی: در غرب آذربایجان و در فاصله ی ۳۶کیلومتری شهر خوی روستایی با هویت و اصالتی ترکی به نام بیانلو قرار دارد.
روستای بیانلو – شهرستان ساوه : این روستا در بخش خرقان شهرستان ساوه و 112 تن سکنه دارد، مردم آن نیز به زبان ترکی تکلم می کنند.(لغتنامه دهخدا ،1377 : )
روستای “بیان دره “: روستایی از توابع بخش ننور شهرستان بانه که در دهستان بوئین قرار دارد.
قنات بیانلو: نام قناتی است که در روستای “یوخاری یکان ” از توابع بخش یامچی شهرستان مرند در شرق آذربایجان قرار دارد.

جاینام بیانلو در چندین منطقه از ایران نیز مشاهده می شود که همگی ترک زبان هستند؛ در شهرستان ایجرود [ اوجا یورد ] استان زنجان روستایی به نام” قلقاتي ” هست که اکثر ساکنان آن نام خانوادگی ” بیانلو ” دارند

ائتنوتوپونیم ” بیانلو ”

بیان / بایان : قدرتمند، ثروتمند و باشکوه (شاهمرسی، 1388 : 42)؛
ائتنوتوپونیم بیان لو را می توان بعنوان یک قومنامه در حوزه ی ائتنوتوپونیم های جهان ترک مورد تحلیل قرار داد؛ ” بیان ” یک واژه ی اصیل ترکی است که به صورت” بایان” نیز تلفظ می گردد دقیقا شبیه بیات که به صورت بایات مصطلح ست؛ لو / لی/ لئ هر سه نشانه نسبت در زبان ترکی هستند. فلذا صورت اصلی بیانلو به شکل بایانلئ و به عنوان نام تیره ای از قوم اوغوز می تواند مورد تجزیه و تحلیل قرار داد.

پروفسور جعفری سوی به تحقیقات جالب توجهی در خصوص قوم_نامهای جهان ترک دست یافته است که وجود قوم_نامهای معادل و البته کهن در گستره ی وسیعی از دنیای ترک مخصوصا(ایران،ترکیه،جمهوی آذربایجان)که مربوط به قبل از اسلام می باشد را به اثبات رسانده است؛ ( دکتر میرعلی رضائی، 1397 ، مقاله جاینام_های آذربایجان)

نمونه ای از جدول تحقیقاتی جعفری سوی

1 قایدار_ قایتار(قیدار،قئیدر،حیدر) کاتار /کایتار / کئتار – قئتار
2 بارانلو – بایانلو – بیانلو / برانلو – بیانلو
( پروفسور جعفر سوی،روابط متقابل قوم نامها با اسامی دینی، 2010 )

با توجه به بخشی از جدول پروفسور جعفرسوی، حدس ارتباط ریشه ای دو لغت بیان / بران و باران / بایان [ البته نه در معنای باران = یاغیش ] نیز بعید از ذهن نمی باشد کما اینکه در شهرستان تیکان تپه ( تکاب) و ترکمن صحرا نام خانوادگی ” بارانلو “نیز وجود دارد؛ مع ذلک تغییر و تبدیل برخی از واج ها به یکدیگر در لسان ترکی به علت قریب المخرج بودن برخی از حروف امری متداول و مرسوم هست مانند تبدیل حروف ” د- ت” به یکدیگر در لغات دوتدو / توتدو و یا تبدیل حروف ” ر به ی ” مانند همین لغات بران به بیان و یا باران به بایان و لغت آپاردی به آپایدی و… فلذا با توجه به اینگونه تغییر و تحولات آوایی در لهجه های مختلف زبان ترکی می توان توپونیم بیانلو را تا حدودی تبیین و تعریف کرد.

منابع:
1) بهزادی، بهزاد،فرهنگ آذربایجانی فارسی _ترکی، فرهنگ معاصر، 1389
2) جعفر سوی، الهامی، روابط متقابل قوم نامها با اسامی دینی،باکو،2010
3) دهخدا،علی اکبر،لغت نامه دهخدا،تهران،موسسه دهخدا، 1379
4) زارع شاهمرسی، پرویز،فرهنگ ترکی-فارسی، انتشارات نشر اختر تبریز،چاپ دوم،1388
5- رضائی،میرعلی، ماهنامه آیدین گلجک، سلسله مقالات توپونیم های آذربایجان،1397

میرزا محمود غنی زاده سلماسی از مشروطه خواهی تا استبداد فرهنگی/دکتر توحید ملک زاده

میرزا محمود غنی زاده سلماسی فرزند میرزا غنی در جمادی الثانی 1296ق در دیلمقان مرکز ولایت سلماس عصر قاجاری متولد شد. وی از جمله ژورنالیستهای دوره مشروطیت بود که در شهر ارومیه با همکاری چند تن از روشنفکران اورموی اولین روزنامه این شهر به نام (فریاد) را به دو زبان ترکی_فارسی منتشر کرد. در همین ایام منشی¬گری ستارخان را نیز به عهده گرفته نشریه انجمن و در سال 1327 ق نشریه فکاهی بوقلمون و شفق و محاکمات را در تبریز منتشر نمود. غنی زاده در سال 1328 ق نشریه هفتگی محاکمات را در تبریز منتشر نمود.
غنی زاده پس از عاشورای 1330 ( درگیری شدید و مسلحانه مشروطه خواهان آذربایجانی با روسهای اشغالگر) به عثمانی پناهده شد.
غنی زاده تا اواخر سال 1915 (1334م) در استانبول اقامت داشت. در این ایام تقی زاده به آلمان دعوت شده بود تا با حقوق ماهیانه دویست دلار تبلیغات علیه متفقین را آغاز کند. وی در برلن کمیته ملیون را تشکیل می دهد.
غنی زاده با ورود به برلن وارد دسته های باستانگرایی شد که گرچه در اوایل حول ضدیت با انگلیس و روس در آلمان گرد هم آمده بودند ولی بعدا وارد امور داخلی ایران شده و اساس شونیزم فارس حول ایرانگرایی را بنا نهادند.
غنی زاده در آلمان با کاظم زاده ایرانشهر، میرزا محمود اشرف زاده، محمدعلی تربیت، میرزا محمد قزوینی، سید محمد علی جمال زاده، ابراهیم پور داوود و سید حسن تقی زاده به فعالیتهای سیاسی و فرهنگی دست زده در نشر مجله کاوه همکاری می کند. این نشریه علاوه بر مشی سیاسی، مشی باستانگرایانه داشت.
مجله ایرانشهر در میزان سال 1302 برای بررسی تاریخ آذربایحان و اثبات اینکه آذربایجان از ترکان نبوده اند و رد هر گونه شبهه در ایرانی بودن آذربایجان در باب تاریخ دیرین آذربایجان وارد بحث “ایرانی – آذربایجانی ” شد که از سال 1298 شمسی روزنامه “ایران ” آن را براه انداخته بود. در همین یادداشت ها ایرانشهر ضمن درخواست کمک از یک یا چند نفر صاحب همت وحمیّت که عاشق ترقی و استقلال بوده باشند برای تآمین مخارج ترجمه و نشر کتاب مذکور از ارباب فضل و اطلاع نیز می خواهد هر چه درباره آذربایجان _ ولو چند سطر باشد _ در کتب معتبر مورخین شرق و غرب خوانده¬اند آن را با کمال دقت استنساخ کرده برای ما بفرستند. علاوه بر این ایرانشهر (ش2/س2/24 میزان 1302/ص95) از محققین و فضلایی که در خود آذربایجان اقامت دارند نیز می خواهد درباره زبانهایی که هنوز از قرار معلوم در بعضی از دهات آذربایجان معمول و زبانزد است که نه فارسی و نه ترکیست و حتمآ از بقایای پهلوی می باشد تحقیقاتی بعمل آورده مشروحآ بنویسند که این زبانها در کجا و از طرف کی ها تکلم می شود و نمونه کلمات این زبانها چیست؟
یکی از نخستین کسانی که این درخواست ها را اجابت کرد میرزا محمود غنی زاده سلماسی بود که علاوه بر انتشار رساله ای مستقل در پاسخ به روشنی بیگ – روشنی بگه جواب – در همان ایام (1924_1343) بخشی از کتاب تاریخ آذربایجان خود را که بر پاره ای از منابع ایرانی اسلامی و همچنین تحقیقات جدید اروپایی استوار بود برای چاپ ایرانشهر ارسال داشت. رضا زاده شفق به طبع رساله ” جواب به روشنی بیگ” اشاره می کند. ایرانشهر می کوشید در نفی ترکی گرایی آذربایجان شالوده تاریخی فراهم آورد ولی مجله آینده وظیفه طرح شرایط لازم برای وحدت و فارسی سازی همه ایرانیان به مثابه یک ملت را برعهده گرفت.
وی در دوره رضاشاه با مشاهده نتیجه عکس اقداماتش دئپرس شده به نوشته دکتر مهدی مجتهدی: چون وی از عدم پیشرفت کار کسل شد در 30 بهمن 1313 در 57 سالگی در تبریز درگذشت.

تسلط آذربایجان بر قاراباغ چه ضررهایی برای ایران داشت/مانور نظامی ایران درست پس از مانور نظامی مشترک آذربایجان، پاکستان و تورکیه صورت گرفت
خلاصه‌ای از مصاحبه “بوابة الحركات الاسلامية” با محمد رحمانیفر نویسنده آذربایجانی درباره تنش‌‌ اخیر بین آذربایجان و ایران:

1- اظهارات بین مقامات آذربایجان و ایران را چگونه می بینید؟
اگر بخواهم پاسخ صریحی به این پرسش داشته باشم باید بگویم که جز در دوران کوتاه ریاست جمهوری ابوالفضل ائلچی‌بی که جمهوری آذربایجان، تازه استقلال خود را به دست آورده‌بود، در سی سال اخیر هیچگاه تنش در اظهارات مقامات آذربایجان و ایران تا به این حد جدی نبوده‌است. به عبارت دیگر پس از سقوط دولت ائلچی‌بی، مقامات جمهوری آذربایجان همواره سعی داشته‌اند حتی در انتقاد از برخی سیاست‌های ایران نیز لحن دیپلماتیک و ملایم داشته‌باشند. لکن، سخنان صریح الهام علیف خطاب به ایران نشانگر آن است که آذربایجان پس از آزادسازی سرزمین‌های خویش از اشغال ارمنستان، از یکسو اعتماد به نفس بیشتری در مواجهه با ایران به دست آورده و از سوی دیگر نیازی نمی‌بیند در مواجهه با کشوری که در تمام این سی سال در کنار ارمنستان اشغالگر قرار داشته، مثل سابق از خودش خویشتنداری نشان دهد.

2- تسلط آذربایجان بر قاراباغ چه ضررهایی برای ایران داشت؟
من پارسال بعد از خاتمه جنگ آزادسازی سرزمین‌های اشغالی که به جنگ قاراباغ مشهور شد نوشتم که ایران بزرگترین بازنده این جنگ بود؛ یعنی، ضرری که در نتیجه جنگ مزبور متوجه ایران شد بسیار بیشتر از ضرری بود که متوجه کشور شکست‌خورده در جنگ یعنی ارمنستان شده بود. ایران در تمام این سال‌ها با قرار گرفتن در کنار اشغالگران ارمنی علاوه بر خدشه وارد کردن بر اعتبار داخلی و خارجی خویش، متحمل خسارات اقتصادی، سیاسی و امنیتی فراوانی شد و فرصت برقراری روابط استراتژیک پایدار با تورکیه و آذربایجان را از دست داد. لکن مهمتر از همه اینکه در داخل خود ایران جمعیت حدود 30 میلیون نفری تورک آذربایجانی زندگی می‌کنند که حمایت ایران از آذربایجان موجب رنجش آنها از حکومت مرکزی و تقویت میل به استقلال‌طلبی گردید.

سناریوهای آینده چیست ، آیا امکان وقوع جنگ وجود دارد؟
حداقل در شرایط کنونی امکان وقوع جنگ بین آذربایجان و ایران صفر است. ایران به هیچ وجه توان رویارویی با آذربایجان و متحدانش را ندارد… مانور نظامی ایران درست پس از مانور نظامی مشترک آذربایجان، پاکستان و تورکیه صورت گرفت. تنها بودن ایران در برابر متحدان قدرتمند آذربایجان نیز نباید مورد غفلت واقع شود.

ممکن است این سوال پیش بیاید که با این وجود، چرا ایران همچنان به اجرای مانور نظامی در مرزهای آذربایجان اقدام نمود؟ باید بگویم که ایران اکنون حکم “الغریق یتشبث بکل حشیش” را دارد و بیهوده دست و پا می‌زند! شکست سنگین سیاست‌های ایران در قبال آذربایجان و ارمنستان و توافقات آذربایجان و ارمنستان و همچنین نقش‌آفرینی تورکیه و روسیه در منطقه، دست ایران را در پوست گردو نهاده‌است (ایران دست خالی مانده است) و همین مساله موجب جریحه‌دار شدن احساسات ملی ایرانیان یا به عبارت صحیحتر موجب جریحه‌دار شدن احساسات نژادپرستانه فارسگرایانه و تورک‌ستیزانه افراط گرایان پان‌فارسیست شده‌است.

بنابراین به نظر من اظهارات مقامات ایران و اقداماتی همچون برگزاری مانور نظامی اخیر، صرفاً کارکرد داخلی داشت و تلاشی بود برای ارضای شهوت تورک‌ستیزی عناصر پان‌فارسیست که هم در مجموعه حاکمیت ایران نفوذ کرده‌اند و هم رسانه‌های فارسی‌زبان داخل و خارج از کشور را در اختیار دارند. اتفاقاً از این منظر می‌توان گفت که تنها دستاورد مانور اخیر ایران ارضای همین شهوت تورک‌ستیزانه عناصر پان‌فارسیست بوده‌است. در عین حال که نباید فراموش نمود خیل کثیری از جمعیت ایران غیر فارس هستند و اینگونه اظهارات و اقدامات ایران موجب رنجش آنها و موجب شدت گرفتن جریان استقلال‌طلبی ملت‌های ساکن در ایران مخصوصا تورک‌های آذربایجان جنوبی می‌شود. البته، ایران با نامی که برای مانور نظامی خویش انتخاب نمود و با متهم نمودن آذربایجان به همکاری و همراهی با اسرائیل سعی دارد طیف محافظه‌کار ملت‌های ساکن در ایران را با خود همراه سازد به عبارت دیگر در عین اینکه ما در رسانه‌ها و شبکه‌های مجازی اجتماعی شاهد غلیان احساسات تورک‌ستیزانه عناصر پان‌فارسیست هم در بدنه نظام و هم در بین اپوزیسیون نظام هستیم ایران سعی دارد با مطرح کردن موضوع اسرائیل افکار عمومی را از تورک‌ستیزی به اسرائیل‌ستیزی منحرف نماید تا به زعم خود خشم تورک‌های آذربایجان جنوبی را برانگیخته نکند!