تحت نام مانور انهدام مزارع مواد مخدر در زنگه زور توسط سپاه/حسن کریمزاده صاحب دیوان

سپاه پاسداران ایران در اصل در حال برگزاری مانور تکفیری(پوشاندن) آثار جرم در مزارع مواد مخدر و انبارهای آن در نواحی مرزی یعنی در منطقه زنگه زور می باشد. تا بعد از باز شدن این دالان اسنادی دال بر صدور اعتیاد به جوانان اروپا توسط ایران و از راه ارمنستان و گرجستان باقی نماند و تمامی این هیاهوها، پروپاگانداها، تهمت ها و دروغ های سفید جهت انحراف افکار عمومی از اصل مذکور می باشد.
دالان زنگه زور که حدودا ۴۰ کیلومتر می باشد هم اکنون تنها مرز زمینی ایران و ارمنستان می باشد.

گفته می شود شاخه برون مرزی سپاه پاسداران ایران(قدس) تحت عناوین شرکت های گوناگون از جاده سازی گرفته تا احداث بیمارستان، کشت محصولات کشاورزی و دیگر فعالیت های اقتصادی در منطقه زنگه زور حضوری به قدمت ۳۰ ساله داشته است که نبرد ۴۴ روزه قاراباغ و مفادی از آتش بس ۱۰ نوامبر(دالان زنگه زور در مقابل دالان لاچین) این حضور سپاه و فعالیت های مواد مخدری و صادرات آن را به کلی خنثی کرده است و بهانه ها و دروغ های کودکانه ایران از این اصل نشات می گیرد.

اخیرا بدون هیچ دلیل و توجیه اخلاقی، سیاسی،حسن همجواری و…سپاه پاسداران ایران پروپاگاندا و شیطنت های ماجراجویانه با گفتن دروغ سفید مبنی بر حضور “صهیونیست ها و تکفیری ها” اعلام کرد مانوری تحت عنوان “خیبر” در مرز برگزار خواهد کرد.
حدود دو هفته است که ادوات و کامیون های سنگین با استتار نمادهای نظامی در حال گسیل به این ناحیه است اما آنچه که از آن خبری نیست، مانور جنگی می باشد.

دو روز قبل مسئولان سپاه ۳ استان شمالغرب ایران یعنی اردبیل،آذربایجان شرقی و غربی جلسه ای در دفتر سید حامد عاملی استاندار اردبیل برگزار کرده اند.

بر اساس اطلاعات درز کرده به بیرون، ماجرا از حکایت و جریان از داستان دیگر است.

حول محور بحث ها بیشتر بر سر برداشت “شاهدانه ها” و انتقال آن به انبارهای سپاه در نزدیکترین شهرستان های منطقه یعنی خداآفرین،کلیبر،علمدار،اهر،آصلاندوز، پارساباد و جلفا بوده است.
همچنین در این نشست سخنانی مبنی بر انهدام انبارهای مواد مخدر از شاهدانه ها گرفته تا گیاه خشخاش،نیلوفر و قارچ های وحشی توهم زا تحت پوشش مانور مطرح شده است.
تخریب مزارع مواد مخدر و تونل های زیر زمینی مخصوص دئپو و حمل مواد مخدر هم بحث و دستوراتی دیگر بوده که بر فرمانده ای هنگ مرزی صادر شده است.

آنطور که از شواهد و قرائن پیداست صهیونیست ها و تکفیری ها بهانه ای جهت تکفیر و پوشاندن مزارع مواد مخدر است که بیشتر از راه گرجستان به اروپا صادر می شده است. به دیگر سخن جمهوری اسلامی دروغ از نوع کودکانه می گوید که زود کشف شد.
در اصل در آن سوی مرز عملیات تکفیری(پوششی) مزارع مواد مخدر توسط سپاه پاسداران ایران در جریان است و تا پاک شدن و پوشاندن آثار جرم بطور کامل این مانور ساختگی ادامه خواهد داشت(حدود ۱ الی ۲ ماه زمان لازم است تا بعد از برداشت محصول و انهدام آثار جرم، ادوات و کامیون های سپاه منطقه را ترک بکنند.)
این دالان مطلق باز خواهد شد و جهانیان در شوک فرو خواهند رفت و رسانه ها تیتر خواهند زد که زنگه زور توسط سپاه قدس ایران در تولید مواد مخدر به “افغانستان کوچک” تبدیل شده بود. و کل اروپا مدیون رشادت سربازان قهرمان آذربایجان خواهد شد.

آنگ سان سوچی های ایران چه کسانی خواهند بود؟
وقتی خانم آنگ سان سوچی پس از سال‌ها مبارزه و تحمل سختی ‌مردم کشورش، موفق شد نظامیان حاکم را، به تسلیم در مقابل دمکراسی و انتخابات آزاد وادار سازد کشتار روهنگیا توسط ارتش میانمار به وقوع پیوست و خانم سوچی نسبت به ظلم و ستم علیه مسلمانان روهنگیا بی‌تفاوتی نشان داد. واقعا چرا فردی، با آن کارنامه مبارزۀ مسالمت‌آمیز، رنج سال‌ها حصر خانگی و دوری از اعضای خانواده و کسب عالی‌ترین جوایز بین‌المللی، در مقابل نسل‌کشی مسلمانان روهنگیا توسط ارتش میانمار سکوت را بر اعتراض ترجیح داد و حتی تا اندازه‌ای آن را توجیه کرد؟

احمد زیدآبادی تحلیلی بسیار واقع بینانه و وحشتناک از این رویکرد نوشته بود و آن اینکه اکثریت قاطع مردم بودایی میانمار، مسلمانان روهینگیا را مهاجر تلقی می‌کنند که با مهاجرت از بنگلادش به ایالت راخین، زمینه‌ساز مشکلاتی برای کشورشان شده‌اند و همین نگرش منفی سبب شده که بودائیان میانمار نه فقط کمترین حس انسانی نسبت به آن مردم نداشته باشند، بلکه برای رهایی از دست آنها از اقدامات خشونت‌آمیز و غیر‌انسانی ارتش بر ضد آنان نیز حمایت بکنند و سوچی با خود اندیشیده که اگر در ماجرای قتل‌عام مسلمانان روهنگیا، از حقوق آنان حمایت بکند محبوبیت و اعتبار خود را در میان اکثریت بودایی کشور از دست خواهد داد و حزب متبوع و دولت اصطلاحاً دمکراتیکش در معرض سقوط قرار خواهد گرفت و اگر چشم به روی مظالم این اقلیت نامحبوب و حتی مورد نفرت اکثریت ببندد، با حفظ اعتبار خود در بین بودائیان، مانع افزایش نفوذ نظامیان و در نتیجه، موجب تداوم و تحکیم دولت غیرنظامی و دمکراتیک میانمار خواهد شد و برای همین سعی کرد تا اعتبارش را بین ارتش و اکثریت مردم حفظ کرده گامهای دیگری را بسوی دموکراسی بردارد.

تحلیل زیدآبادی واقع‌بینانه است ولی چون این نسخه مورد تایید ایشان است وحشتناک نیز هست که اگر در ایران نیز بعد از سالها، دولتی تقریبا دموکراتیک بدست آید و در دوراهی حمایت از حقوق اقلیتها و حفظ محبوبیت در میان اکثریت متنفر از همه، قرار گیرد، همان بهتر که حفظ محبوبیت کرده و امیدوار به گامهای بعدی باشد و با حمایت از اقلیت، موجب ناراحتی اکثریت نشود خصوصا که ادبیات شوونیستی ایران، ترکها، عربها، بلوچها و… مهاجرانی میداند که هرکدام از جایی به این مدینه فاضله پناه آورده‌اند و نباید انتظار حقوق داشته باشند.

ابراهیم رشیدی

زنگ پایان ابزارها و عناصر ساختگی استعمار در منطقه از جمله امپراطوری پارسی و قدرت یافتن تورک ها و روسیه/رحمان اوکتای

ارمنستان آیینه تمام نماییست برای همه ی عناصر ساختگی جعلی و بی ریشه در منطقه که نهایتاً با شکست و تسلیم مواجه خواهند شد.
کشوری که در اروپا طراحی و توسط روسیه کارپردازی و ساخته شد نه کشور بلکه ابزاری برای پیش برد اهداف استعماری
بدلیل اینکه منطقه قفقاز و خاورمیانه درست مابین جهان غرب و شرق قرار دارد، عناصر جعلی اینجا نوکری دو وجهی میباشند برای هر دو سو خدمات میدهند و متاسفانه هیچگاه پی به این واقعیت نمیبرند و مثل حبابی بزرگ روی دریا هستند که به خود مینازند و خود را یک جهان دیگر روی اقیانوس حساب میکنند.
من محقق تاریخ سیاسی هستم و تمامی مسائل را از ریشه آن بررسی کرده و نظاره میکنم چون شرایط فعلی یک کوه نیست بلکه راهی طولانیست که مبدأ و مقصد دارد.
پس از فروپاشی دو امپراطور تورک_اسلامِ عثمانی و قاجار در این منطقه سرزمینها توسط قدرتهای غربی و شرقی تقسیم شده بنا هم بر این گذاشته شد که دیگر چنین قدرتهایی در اینجا وجود نداشته باشد تا مزاحم کار استعمار شود.
بر حسب این جغرافیای سیاسی را تقسیم دولتها احزاب شخصیتها و جوامع ساختگی تولید کردند که دم شان به آنها وصل باشد.
از افغانستان گرفته تا دریای عمان و جمهوریهای بعد از عثمانی و قفقاز بین روسیه(بعدا چین هم به آن اضافه شد) و انگلیس، فرانسه و آمریکا و در سایه آلمان، استرالیا و برخی کشورهای غربی تقسیم شد باید عناصری در اینجا سرکار می آمدند که با هرشکل و شمایلی نهایتا بر خلاف اتحاد اعراب و تورکها باشند چون این دو مرکزیت اسلام بوده و البته تمدن طولانی حکومت داری داشتند و صاحبان اصلی این مناطق بودند.
در اوج بریدن پشت و روی شمشیر بریتانیای کبیر و جولان امپراطوری روسیه بعنوان ابرقدرتهای جهان قبل از جنگ جهانی دوم و اضافه شدن فرانسه و آمریکا و چین به آنها پس از جنگ دوم چنین تقسیماتی انجام شد در ایران که کشوری پهناور و مهمی بود یک شگفتی در تولید ابزار بوجود آوردند و مثل انکشاف در تکنولوژی در توسعه نوکرانشان هم بسیار خوب عمل کردند، از درون دامان چرکین به نفع گرایی و شهوت گین به قدرتِ استعمارگران رژیم فاشیست پهلوی تولید شد تا بر تکیه بر توهمات ساختگی و ایدئولوژی مضحک و دروغین ایران باستان با محوریت پارسی ممالک محروسه را با این ویروس مسموم کرده به تحت تکلف خود دربیاورند به یکباره و یک شبه پادشاه پارسی دولت پارسی سلطنت سیستم حکومتی ارتش و کشور پارسی تولید شد، با زیرساختهای مبتنی بر جنایت، دروغ، دغل، جعل، تبعیض و نژادپرستی این سلطنت مصنوعی میتوانست بهترین پایگاه و منبع درآمد استعمار باشد آمریکا انگلیس فرانسه آلمان همه در ایران اختیارات را در دست داشته و بالاتر از شاه مصنوعی و مردم بیچاره بودند.
در افغانستان رژیمهای ساختگی چند وجهی در عراق، سوریه، لبنان، لیبی و بعدا قفقاز انواع اقسام اوباشان جنایتکاران و دولتها احزاب و سیاستمداران نوکر و وابسته استعمار پی در پی تولید شدند.
اواخر کار پس از فروپاشی اهریمن سرخ در روسیه قرار بر این شد مانعی بین آزربایجان و جمهوری تورکیه قرار بگیرد تا مانع اتصال اینها بهم و اتصال این دو به جهان تورک شوند که خطری بزرگ برای استعمار محسوب میشد.
کشور عجیب قریب و پلیدی همچون ارمنستان را ساخته و پرداخته کردند و قاراباغ همان نقطه ای که کریدور اتصال تورکیه و آزربایجان و پیوستن همه کشورهای تورک بهم میشد توسط این شیطان کوچولو با یک قتل عام و جنایت هولناک اشغال شد.
جنگهای خاورمیانه به راه افتاد تا مانع از قدرتمندی و اتحاد اعراب شوند هم از اسراییل حفاظت بکنند هم اقتصاد جهانی را با دسترسی بر نفت اینجا تامین بکنند هم با فروش سلاح به عروسکهایشان درآمد حاصل بکنند و هم رقابت ژئوپلوتیک و سیاسی اشان را در توازن نگه بدارند.
بخشی از غربیها و زمانی یهودیان با ترس از دست دادن نفوذ خود و برای تامین امنیتشان از اپوزیسیون قلابی و مصنوعی امپراطوری پارسی حمایت کردند تا با به قدرت رساندن اینها در ایران از گسترش نفوذ روسیه هم جلوگیری بکنند و به نوعی شرایط را به نفع جبهه خود تغییر دهند. همین امر را در مورد افغانستان عراق سوریه و برخی دیگر کشورها انجام دادند ولی بدلیل مقاوت محکم روسیه بهمراهی چین و در وسط بودن بازیگران ناخوانده ای چون دولت تورکیه و حرکت ملی آزربایجان جنوبی بازیها بهم ریخت.
در ایران فعالان حرکت ملی آزربایجان پروژه بازآفرینی سلطنت پارسی و سرکار آمدن گروههای وابسته به غرب و فاشیست را ناکام گذاشتند.
در وسط جنگهای خاورمیانه تورکیه هم از تولید مدل دوم ارمنستان یعنی کشور کردستان جلوگیری کرد و کاملا این پروژه را از خط تولید خارج نمود.

و همچنین روسیه هم بخاطر منافع خودش با سرکار آمدن هر نوع دولت و گروه غربگرا بر سر قدرت مقابله نمود.
هوش سیاسی و ریشه تمدن و تجربه هزاران ساله حکومتداری تورکها دوباره در وجودشان حلول کرده با استفاده از رقابت بین قدرتهای شرقی و غربی و شرایط جهانی ساختارهای فکری سیاسی نظامی و امنیتی خود را مستحکم تر کرده و نهایتا سال پیش یک معجزه ای انجام دادند که آغازی بود بر پایان دوران صدساله فلاکت این منطقه
آزادی قاراباغ از اشغال ارمنستان پشت سر این فعالیتها و موفقیتهای تورکها حاصل شد.
و حالا به دلایل و فلسفه درونی آزادی قاراباغ خواهم پرداخت که تا به امروز کمتر اشاره شده و پس از آن اصل مطلب مقاله ام را ادا خواهم کرد.
چرا آمریکا و اروپا با آنهمه توانایی و قدرت در خاورمیانه موفق نشدند؟
چرا سال پیش و پس از ۳۰ سال آزربایجان بصورت جدی و بی محابا عملیات نظامی علیه اشغالگری ارمنستان شروع کرد؟ پس از همه این اتفاقات مرحله دیگر چه خواهد بود؟ اینها سوالات مهم و عمیقیست که تا حدودی در این مقاله به آنها میپردازم و بعدا بصورت تفسیری و مفصل به آن خواهم پرداخت.
اگر دقت کنیم با پیشرفت و توسعه بشر جنگها هم روز به روز کمتر میشود و همه به سمت همکاری و تعامل حرکت میکنند
آنهایی که تاریخ را خوانده اند میدانند که همین سه قرن پیش همه باهمدیگر در کل جهان در حال جنگ بودند جنگهای حکومتها باهمدیگر و جنگ و جدال منطقه ای قبیله ای طایفه ای
ولی با گذر زمان بشر به سمت دوری از حیوانیت یعنی دریدن و دعوا و به سوی آرامش و حیات تؤام با امنیت پیش رفته
دلایل در جهالت و آگاهیست ما جوابها از بُعد فلسفی خواهیم داد.
جنگ های جهانی اول و دوم برای رهایی از جنگ بود و برای دفن نفرت جهالت و خشم بود تا جهانی آرام و متفق بوجود آید اگر توجه بکنیم در جنگ جهانی دوم دو جبهه وجود داشت متحدین و متفقین متحدین یعنی یک چیز واحد آن واحد همان فاشیست توتالیتریسم و سیاهی بود و متفقین در اجبار نبود بلکه با حفظ اختیار عمل و هویت خود با افکار خصوصیات و سلایق مختلف کنار هم قرار گرفته بودند، همکاری میکردند. تا به اتفاق هم هیولا را شکست بدهند از دل همین اتفاق سازمان ملل و جامعه جهانی و قوانین حقوق بشری بوجود آمد ما اعمال و گذشته نادرست کشورهای متفق را انکار نمیکنیم ولی به هر حال مجبور شدند همدیگر را دوست بدارند برای همدیگر یاور بوده کنار هم از جهان حفاظت بکنند.
چون در آن حالت استعمار انگلیس و امپراطوری روسیه مهم نبود بلکه مرگ و زندگی جهان و بشریت مطرح بود.
حتی انگلیس و روسیه مجبور شدند دست نشانده خود رضاپالانی را هم از قدرت حذف بکنند تا جهان تمیز و خالی از کوچکترین آثار هیولای ضدبشر فاشیسم باشد.
اتفاقا سقوط رضاپالانی هم منجر به سرنگونی سلطنت ‌شیطانی پهلوی شد چون در ادامه پسر بزدل و بی عرضه او سرکار آمد و مردم با تجدید روحیه از هلاکت رضاقلدر به سرنگونی سلطنت شیطانی امیدوار شده و نهایتا آن را برچیدند.
چرا همه اینها را شرح میدهم چون بهمدیگر ارتباط دارند و من میخواهم سطور نهایی را خوبتر درک بکنیم.
جنگهای نظامی بزرگ پس از جنگ دوم به جنگ سرد نزول کرد جنگ سرد هم پایان یافت جنگ غیرمستقیم و به رقابت تبدیل شد و حالا جهان در شُرف پایان دادن به جنگ و عمل به قوانین طبیعت است.
همین دلایل بود که سال پیش مانع دخالت روسیه در جنگ قاراباغ شد غرب را ساکت نگه داشت
جهان در حال اصلاح خویش است و در اصلاح موارد زائد را باید حذف کند.
هر کشوری هر دولتی به این نتیجه رسیده که نمیتوان بعد از این به ملتها زورگویی کرد نمیتوان با فروش سلاح و تخریب سرزمین ها تا ابد زندگی کرد.
نمیتوان نوکران جاسوسان و وابستگان را حمایت نمود.
روسیه آغازگری متفق شدن جهان بود
همه امروز محتاج همکاری با یکدیگرند محتاج حل فصل مناقشات و منازعاتشان بوده و مجبورند واقعیات را بپذیرند آمریکا دومین نفر در پیوستن به دوران جدید بود.
ارتش خود را از افغانستان خارج کرد و گفت اگر نیازی برای جنگ است بگذاریم خود مردم افغانستان بجنگند تا کی میتوان در خاک دیگران با میلیاردها هزینه و تلفات انسانی بدنبال قدرت و امنیت بود
انگلیس از اتحادیه اروپا خارج شد
کشورهای اروپایی و کانادا با چین روابط تجاریشان را گسترش میدهند اعراب با اسرائیل توافق میکنند.
و هرچه این قدرتها عقب بروند هرچه از جنگ از قدرت طلبی فاصله بگیرند همان قدر تروریستها اشغالگران دیکتاتورها و همه عناصر پلید سقوط خواهند کرد چه کسی فکر میکرد ایران آسمان خود را بر روی آزربایجان ببندد و بلافاصله ارمنستان خطوط هواییش را بر روی هواپیماهای آزربایجان باز کند الان دولت ارمنستان در پی حل فصل منازعاتش با آزربایجان هست تمایل علنی به هرگونه گفتگو را نشان میدهد و دیگر مقاومت بیهوده را کنار گذاشته چون میداند از ریشه بازیچه بوده به آن نتیجه رسیده که تنها باید به حفظ خویش و پیوستن به حیات نرمال تلاش بکند.

این جهان به سمت کاملا متفاوتی حرکت میکند به سمتی که همه چیز بصورت طبیعی به جایگاه خود بازگردد و جهان جایی واقعی باشد تا همه کنار هم بتوانند زندگی بکنند حالا آنهایی که غیرطبیعی هستند رفتی خواهند بود
این میان جریان پانفارسیسم باستانگرایان متوهم امپرا‌طوری پارسی هم به قطار رفتنیها میپیوندند
چون مثل ارامنه کسی وجود ندارد که پشتیبانشان باشد.
مرکزیت و تئوری امپراطوری پارسی اپوزیسیون پارس اعم از گروهای طالب براندازی حکومت فعلی و برپایی حکومت ناب پارسی و البته گروهها و افرادی با همان افکار در کنار حکومت فعلی هستند که با چالش بزرگی مواجه اند اپوزیسیون که کاملا شکست خورده و هیچگاه دیگر نمیتواند در ایران سرکار بیاید چون یک هیچ حامی قدرتمند در جهان ندارد. دوم ریشه و هویت انسان دوستانه ندارد که دارای پایگاه قوی اجتماعی باشد و پس از آن جریان داخل حکومت که جواب را از وزیرخارجه روسیه سرگی لاوروف گرفت و تنها امید و پشتیبان هم رسما گفت ما دیگر حامی این اهداف شما نیستیم.
چون روسیه با نگاهی کلی تر به این نتیجه رسیده که چرا من در استراتژیک ترین نقطه جهان دو کشور مهم و قدرتمند تورکیه و آزربایجان و چندین کشور دیگر تورک و پاکستان را فدای پانفارسها و ارامنه بدبخت بکنم در جهان تعاملات و همکاریهای و ایجاد منافعات متقابل این تورکیه و آزربایجان و ملتی بزرگ همچون تورکهاست که میتواند برای روسیه یا هر قدرت دیگر مفید باشد نه عده ای متوهم ذلیل و بی ریشه
بدین ترتیب پرونده امپراطوری پارس در منطقه و ایران برای همیشه بسته میشود و اگر جمهوری اسلامی خواهان ادامه حکومت داری خودش باشد باید تفکرات پارس گرایانه را از خود قیچی کرده به صف اتفاق تورکها و روسها بپیوندد و گرنه خود را فدای یک ایدئولوژی پوسیده و شکست خورده خواهد کرد.

فرق انگاری میان ترک و توران توسط ایرانشهری ها/صالح سجادی

یکی از مسائل تحریف آمیز و دروغ بنیادی که آریا پرستان و باستان پرستان در ایران سعی کرده اند بسیار روی آن مانور بدهند فرق انگاری میان ترک و توران است. آنها میگویند تورانیان در سنت‌های ملی و روایی با ایرانیان هم نژادندو این بیش از هر چیز از نام‌های ایرانی بیشترِ شاهان و یلان و مکان‌های توران زمین در اوستا، متون پهلوی، شاهنامه و منابع تاریخی دریافته می‌شود. انها میگویند . علت اصلی آمیختگی و یکسان‌انگاری ترکان و تورانیان در این است که اقوام ترک‌تبار یکی از دشمنان شرقی ایرانیان بودند که از مرزهای این نواحی به ایران می‌تاختند. تداوم این حملات یادآور تجاوزهای تورانیان از این مناطق در روایات ملی و پهلوانی بود؛ به همین سبب به‌تدریج موجب درآمیختگی دشمنان واقعی (ترکان) و داستانی (تورانیان) ایران شد و دو واژه یا مفهوم ترک و تورانی به خطا یکی انگاشته شد. فردوسی در شاهنامه چنین گفته که فریدون جهان را میان سه پسر خود یعنی(سلم، تورج، و ایرج) تقسیم میکند و ایران را به ایرج میدهد لیکن سلم و تور بر او حسد برده او را میکشند و فریدون پس از آگاهی از این رخداد ایران را به منوچهر فرزند ایرج میدهد و از آن زمان چنگ و درگیری میان ایران و توران آغاز میشود.صرف نظر از اینکه چطور تورانیان و ترکان هردو ازیک منطقه مرزی میتوانستند به ایران حمله کنند(لابد نوبتی حمله میکردند و یا ترکان اول  یا بی اجازه وارد سرزمین توران میشدند و به ایران می تاختند) و همچنین صرف نظر از اینکه اگر توران دشمن داستانی و ترکان دشمن حقیقی ایران بودند چطور فردوسی در شاهنامه کوچکترین اشاره ای به این دشمنان واقعی ایران نکرده و آنها را رها کرده و حتی در بخش تازیخی شاهنامه نیز تنها به تورانیان چسبیده است.ماجرا وقتی جالب میشود که سند رد این مسئله را در خود شاهنامه می یابیم. در داستان‌های شاهنامه چند بار به صراحت از خود «زبان ترکی به عنوان زبان تورانیان یاد شده است. بار نخست در روایت رفتن گیو به توران برای یافتن کیخسرو است که پهلوان ایرانی در آنجا با تورانیان به «ترکی»سخن می‌گوید:
به فرمان او گیو بسته میان
بیامد به کردار شیر ژیان
همی‌تاخت تا مرز توران رسید
هر آن کس کش از راه تنها بدید
زوان را به ترکی بیاراستی
ز کیخسرو از او نشان خواستی
چو گفتی ندارم از او آگهی
تنش را ز جان زود کردی تهی
(فردوسی، 1393: 1/ 424/ 23 ـ 26)
بار دوم نیز در گزارش جهان‌گردی‌های اسکندر است؛ او در خاور زمین به جایی می‌رسد که
زوانشان نه تازی و نی خسروی
نه ترکی نه چینی و نی پهلوی
(همان: 2/ 310/ 1137)
همچنین زبان تورانیان در داستان رزم دوازده رخ، ترکی است. هومان، پهلوان تورانی، زمانی که به هماوردجویی از سپاه ایران می‌آید با خود مترجم، می‌آورد تا گفتار او را از ترکی به زبان ایرانی برگرداند:
نشست از برِ زین سپیده‌دمان
چو شیر ژیان با یکی ترجمان
بیامد به نزدیک ایران سپاه
پر از جنگ دل سر پر از کین شاه
بد ایرانیان گفت پس ترجمان
که آمد گهِ تیغ و گرز و کمان
(همان: 1/ 708 و 700/ 445، 446 و 460)
در مقابل، بیژن، یل ایرانی نیز زمانی که به پیکار هومان می‌آید، ترجمانی با خود همراه می‌کند
یکی ترجمان را ز لشکر بجُست
که گفتار ترکان بداند درست
وُزان پس بفرمود تا ترجمان
یکی بانگ برزرد بدان بدگمان
(همان: 1/ 719/ 714 و718)
همچنین در داستان نبرد رستم و پولادوند که افراسیاب به پسرش شیده می‌گوید برود و به ترکی به پولادوند یادآوری کند که اگر رستم را بر زمین افکند او را با شمشیر بکش
به ترکی بیاموز و راهش نمای
مگر روستم را درآرد ز پای
بگویش که چون او به زیر آوری
به شمشیر کن زان سپس داوری
(فردوسی، 1386: 3/ 276/ زیرنویس 13)
باری دیگر در روایت رفتن جاماسپ به گنبدان دژ برای آوردن اسفندیار چنین آمده است که جاماسپ چون از میان و محاصرۀ تورانیان، می‌گذرد با ایشان به زبان ترکی سخن می‌گوید تا شناخته نشود:
هر آن کس که او را بدیدی به راه
بپرسیدی او را ز توران سپاه
به آواز ترکی (بر آواز ترکان) سخن رانَدی
بگفتی بدان کس که او خوانَدی
ندانستی او را کسی حال و کار
که گفتی به ترکی سخن هوشیار
(همان: 5/ 191/ زیرنویس 17)
منبع:متن شناسی‌ادب‌ فارسی (علمی- پژوهشی)
دانشکده ادبیا ‌و‌علوم‌انسانی‌- دانشگاه‌اصفهان
دورو‌جدید،‌شماره(2پیاپی 34)(تابستان 1396،ص36-11)
نگاهی به واژه های ترکی شاهنامۀ فردوسی /سجاد آیدینلو

باكو را از خود نرانيم/افشار سليمانی – سفیر اسبق ایران در آذربایجان

اظهارات اخير رييس‌جمهور آذربايجان در مصاحبه با يك خبرگزاری تركيه، با سوءبرداشت‌هايی در ايران مواجه شده است كه می ‌تواند بر روابط بلندمدت ميان اين دو همسايه تاثيرات منفی برجای بگذارد. به دليل سال‌ها ارتباط نزديك با مسائل منطقه، به ويژه مسووليت چند ساله به عنوان سفير ايران در باكو، آشنايی زيادی با مسائل جاری ميان دو كشور دارم، تلاش می‌كنم در اين نوشته ارزيابی واقع‌بينانه و غيرمغرضانه‌ای از شرايط پيش آمده ميان دو پايتخت ارايه دهم. اظهارات روز دوشنبه از سوی الهام علی اف، رييس‌جمهور آذربايجان، نخستين اظهارات از اين دست بود كه از سوی رييس‌جمهور آذربايجان خطاب به جمهوری اسلامی ايران بيان می‌شد. در طول سه دهه گذشته، ما سابقه چنين واكنشی را از سوی باكو، در سطح رييس‌جمهور نسبت به تهران نداشتيم.اظهارات آقای علی‌اف به چند بخش تقسيم می ‌شود. آقای علی‌اف معتقد است كه كاميون‌های ايرانی بدون اجازه دولت مركزی باكو وارد بخشی از خاك جمهوری آذربايجان شده‌اند. دوم اينكه ايشان ادعا می ‌كند جايي كه فقط ۲۵ هزار نفر جمعيت دارد، چه نيازی به ارسال ۶۰ كاميون كالا از ايران دارد؟ بعد هم آن‌گونه كه او ادعا می ‌كند، اين مساله ابتدا به صورت شفاهی به ايران تذكر داده ‌شده، سپس به صورت كتبی يادداشت اعتراضی داده ‌شده است و نهايتا مجبور به احضار سفير شده‌اند. مساله‌ای كه وجود دارد، اين است كه گويا چه در مركز و چه در محل نمايندگی ما در باكو، توجه چندانی به مطالبات دولت جمهوري آذربايجان نشده و اين اهمال باعث ايجاد نوعی سوءبرداشت و اختلاف‌نظر ميان دو طرف شده است. به هر حال بايد اين را در نظر گرفت كه در باكو اين ايده جا افتاده است و افكار عمومی حساس شده‌اند كه در طول جنگ ۴۴ روزه، سلاح‌های روسی از طريق خاك ايران به ارمنستان ارسال شده‌اند و همچنين در مورد همين كاميون‌ها هم الان در شبكه‌های اجتماعی و رسانه‌های آذربايجانی اسنادی دست به دست می‌شود كه انگار روی بارنامه‌های اين كاميون‌ها نام جمهوری خودخوانده آرتساخ به عنوان مقصد كالا ذكر شده است. ما نمی ‌دانيم اين شايعات تا چه اندازه صحت دارد، اما بايد توجه داشت كه به هر حال اينكه نام بخشی از خاك جمهوری آذربايجان به صورت يك كشور خودخوانده كه در هيچ جای دنيا، حتی در جمهوری ارمنستان هم به رسميت شناخته نمی‌شود، نسبت داده ‌شود، موجب حساسيت افكار عمومی و دولت جمهوری آذربايجان می ‌شود.در اين ميان، برخی ادعاها از جمله زنده كردن بحث يك مصاحبه مربوط به چهار سال پيش از سوی برخی اشخاص دارای تريبون، باعث التهاب افكار عمومی شده است. مصاحبه قدرت حسين قلی ‌اف، نماينده پارلمان جمهوري آذربايجان با روزنامه ينی ‌شفق مربوط به چهار سال پيش است. يكسری حرف‌های بسيار زشت و زننده و توهين‌آميز در اين مصاحبه وجود دارد، كار بسياری غلطی بود و مستحق پاسخ دادن بود، اما مربوط به چهار سال پيش است و زنده كردن آن بعد از گذشت اين سال‌ها، جز ريختن بنزين روی آتش اختلاف‌نظرهای سياسی ميان دو كشور، هيچ ارزش ديگری ندارد.كسانی كه مسائل ميان جمهوری اسلامی ايران و جمهوری آذربايجان را ارزيابی می كنند يا افرادی كه قصد اظهارنظر در اين زمينه را دارند، بايد توجه داشته‌ باشند كه جمهوری آذربايجان يكی از همسايگان ايران است كه در سه دهه گذشته دچار مشكلات متعددی بوده و تحت فشار مشكلات داخلی و خارجی قرار داشته است. سه دهه بعد از استقلال اين كشور، هنوز تماميت ارضی و حاكميت ملی اين كشور، به صورت كامل احيا نشده و فكر و ذكر مقام‌ها و مردم اين كشور، احيای تماميت ارضی كشور خودشان است.مساله ديگری كه در اظهارات آقای علی ‌اف مورد توجه قرار گرفت، موضوع اعتراض او به برگزاری رزمايش در ايران بود. نخست اينكه در ايران، برگزاری رزمايش‌های مشترك جمهوری آذربايجان با تركيه و پاكستان و رزمايش‌های دوجانبه با تركيه، عليه ايران برداشت شده است. واقعيت اين است كه تمامی اين رزمايش‌ها دور از مرزهای ايران و برای تمرين آزادسازی مناطق تحت اشغال خاك آذربايجان و واكنش در مقابل ضدحمله‌های جمهوری ارمنستان انجام شده است. دوم اينكه برخی حضور تركيه در جمهوری آذربايجان را يك اتحاد عليه ايران تصور می ‌كنند، سوال من اين است كه مگر آنكارا در حال حاضر مشكل خاصی با ايران دارد؟ چرا بايد از تركيه يا روابط نزديك باكو و آنكارا، احساس دشمن‌انگاری در ايران ايجاد شود؟ سوم اينكه آقای علی‌اف ادعا كرده كه ايران تا پيش از آزاد‌سازی مناطق تحت اشغال ارمنستان، رزمايشی در اين منطقه انجام نداده، حالا كه جمهوری آذربايجان خاك خود را آزاد كرده، اين رزمايش‌ها برگزار شده است. به گمان من اين بيش از آنكه اظهارنظر تند عليه ايران باشد، احساس تهديد از سوی ايران است. من معتقدم كه نبايد اجازه دهيم كه در باكو احساس تهديد از سوی ايران ايجاد شود.

بايد روشی در پيش گرفته شود كه به جای ريختن بنزين بر آتش التهابات اخير، به دنبال ريختن آب بر آتش باشيم.به ياد دارم كه در دوران نخست‌وزيری پناه حسين‌اف، نخست‌وزير آذربايجان در زمان استقلال كه موضعی بسيار ضد ايرانی داشت، بعد از مدتی اظهارات ايران‌ستيزانه و ايران‌هراسانه، نهايتا به دليل مشكلات و نيازهايی كه در باكو وجود داشت، پناه حسين‌اف درخواست سفر به ايران داد. من در آن زمان در وزارت خارجه اين تحليل را ارايه دادم كه به دليل نياز جمهوری آذربايجان به ايران، به‌‌رغم موضع‌گيری ‌های ضدايرانی اين فرد بهتر است كه درخواست سفر پذيرفته ‌شود. اتفاقا ايشان به تهران آمد و در ديدار با مرحوم اكبر هاشمی ‌رفسنجانی، تلويحا نسبت به مواضع پيشين خود هم عذرخواهی كرد. من به ياد دارم كه حرف بسيار جالب و مهمی آقای رفسنجانی در مقابل عذرخواهی ايشان بيان كرد. رييس‌جمهور وقت ايران گفت كه از نظر تهران، «مردم آذربايجان» مهم است.مردم جمهوری آذربايجان، دوست، همسايه، هم‌كيش و برادران و خواهران ما هستند. اگر يك سياستمدار در پارلمان حرفی زياده می ‌زند يا اظهارنظر نادرستی انجام می ‌دهد، چيزی از تاريخ و فرهنگ مشترك مردم دو كشور كم نمی ‌كند. دولت‌ها می ‌آيند و می ‌روند، كرسی ‌های پارلمان پر و خالی می‌شوند، اما اين اشتراكات فرهنگی و تاريخی باقی می ‌ماند.

معاوضه اراضی ایران و ترکیه در زمان رضاشاه و آتاتورک/دکتر توحید ملک زاده

با تشکیل سیستم جدید ایران ( کشور متمرکز سیاسی و …) و جمهوری ترکیه روند رفع اختلافات دو کشور سرعت بیشتری گرفت و با سرکوب سیمیتقو با همکاری ترکیه به اوج خود رسید. پس از این سیگنالهای مثبت از طرفین بود که رضاشاه اولین و آخرین سفر خارجیش را به ترکیه انجام داد و داستان حیرت وی از عملکرد نظام جمهوریت در ترکیه مشهور است.
کمیسیون تحدید حدود ایران و ترکیه در سال 1309 تصمیماتی گرفت که کاملا برد- برد بود. نصب میله های مرزی از شمالی ترین نقطه قلمرو ایران در ماکو به نام بورالان آغاز شد. ناحیه شمالی بورالان ماکو رودخانه ایست به نام قره سو که براساس اسناد کمیسیون حدود، سه چشمه آن مصب رود قره سو می باشد.
قره سو رودی در جنوب رود ارس بوده که منطقه واقع در رود ارس و قره سو، در ترکیه آرالیق نام دارد. منطقه قره سو در ولایت ایغدیر عثمانی قرار داشت که ادامه این منطقه، منطقه نخجوان می باشد.
منطقه ایغدیر و به تبع آن قره سو قبل از جنگ جهانی اول به اشغال روسها درامده بود و پس از جنگ به ترکیه عودت داده شد. در قرارداد ۱۹۲۱ قارص بین ترکیه و شوروی علاوه بر تایید حق ترکیه بر ایغدیر و به تبع آن نوار قره سو، تامین امنیت منطقه نخجوان در مقابل حملات خارج به ترکیه واگذار شد . بدین خاطر بود که در جنگ قره باغ اول، ارامنه علیرغم داشتن دست بالا، به سبب ترس از ترکیه نتوانستند به نخجوان حمله کنند.
در مرزکشی ایران و ترکیه در سال ۱۳۰۹، برای کمک به استقرار امنیت در دو کشور، دو دولت معاوضه قسمتهایی از کشورشان را توافق کردند. در این توافق قسمت شرق آغری داغ کوچک به ترکیه واگذار و در عوض قسمت قره سوی سفلی، مناطق مورد ادعایشان در قوطور خوی، باجیرگه (منطقه سئرو در غرب اورمیه) و منطقه داخل در اراضی اورمیه به نام عمومی دالامپر ( شمدینلی ترکیه) به ایران واگذار گردید.