کتیبه سیغیندیل و قلعه تاریخی تورکان اورارتویی و آثار ماقبل تاریخ که در روستای سیغیندیل شهرستان ورزقان قرار گرفته است، سال هاست که در سایه بی توجهی مسئولان امر به مانند تمامی آثار تاریخی موجود در شهرستان ورزقان در معرض غارتگران و سوءاستفاده گران آثار تاریخی بوده است.

این آثار باوجود آنکه ثبت ملی شده اند به دلیل بی توجهی و عدم زیر ساخت توسط غارتگران تخریب می گردد ویا در معرض مستقیم شرایط جوی قرار گرفته و نابود می‌شوند.

این تخریب‌ها اساساً از دو دسته عوامل طبیعی و انسانی نشات می‌گیرد که در هر صورت نیز مقصر اصلی سازمان میراث فرهنگی حکومت مرکزی ایران است. در حوزه عوامل طبیعی، عدم آموزش برای نوع برخورد با آثار فرهنگی، یکی از مهمترین دلایل آسیب دیدگی‌ها می‌باشد.

تخریب و نابودی بنا ها و آثار تاریخی آذربایجان در ایران موضوع جدیدی نیست. حکومت مرکزی ایران از دوران رضا شاه تاکنون هر کاری را برای نابودی هویت تورکی آذربایجان، از جمله؛ تخریب آثار تاریخی منع تدریس زبان مادری، سوزاندن کتابهای تورکی، سرقت آثار باستانی آذربایجان و… انجام داده است.

• تخریب سنگ قبور تاریخی و قبرهایی با مضمون‌های تورکی در اردبیل

ورزقان یکی از شهر های کهن و مهم استان آذربایجان شرقی می‌باشد که مرکز شهرستان ورزقان هست این شهر در ۳۵کیلومتری از شهر اهر ، در ۶۵ کیلومتری شهر تبریز و ۱۳۵ کیلومتری شهر جلفا جایگاه دارد و از شهرستان هایی است که به مرکز استان نزدیک است. در نزدیکی این شهر سد مهمی به نام زرآباد واقع شده است که بخاطر لذت ماهیگیری و دل انگیز بودن همه ساله گردشگران زیادی را به خود جذب میکند.

‏پناهگاهی که دانش آموزان روستای حمید شهرستان قوشاچای برای استفاده از اینترنت بر بالای کوه درست کرده‌اند.

در سایه تبعیضات سیستماتیک حکومت مرکزی دانش آموزان آذربایجانی همچنان محروم از اینترنت هستند.

جان این کودکان در مقابل سرما و حمله‌ی حیوانات وحشی در خطر است.

• آموزش زبان مادری یا ممنوعیت استفاده از زبان مادری در مدارس؟!

اهداف گروه خبری آذتورک خبرلری:
سایت آذتورک خبرلری بطور روزانه و فعال اخبار و مطالب مربوط به حقوق‌بشر، آذربایجان، جهان تورک، مقالات و غیره…

با اینکه تورک‌ها خدمات بی پایانی به ایران کرده‌اند. اما رژیم‌های مذکور ملت تورک را به دلیل خواسته‌های مشروعشان بارها سرکوب کرده‌اند و این سرکوب ها همچنان ادامه دارد.

سایت آذتورک خبرلری صدای فعالین مدنی و حقوق بشری و مدافعان آزادی و دموکراسی ملت تورک و پاسخی به تبعیض‌ها و سرکوب‌ها علیه آذربایجان است.

سرزمین آذربایجان متعلق به ملت آذربایجان است و سرنوشت آذربایجان را ملت آذربایجان تعیین خواهد کرد. حق تعیین سرنوشت از ارکان اساسی ملت‌هاست و آذربایجان هم از این قاعده مستثنی نیست.

از شما خواهشمندیم، سایت ما را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید و با ارسال فیلم و خبر ما را یاری نمایید.

در سایه تبعیضات سیستماتیک حکومت مرکزی دانش آموزان آذربایجانی همچنان محروم از اینترنت هستند.

جان این کودکان در مقابل سرما و حمله‌ی حیوانات وحشی در خطر است.

هیئت داوران جشواره فیلم فجر در اقدامی نژادپرستانه و ترک ستیزانه، فیلم قولچاق (عروسک) را به دلیل ترکی بودن، از جشنواره فیلم فجر کنار گذاشتند.

فیلم ترکی قولچاق ساخته «اصغر یوسفی نژاد» کارگردان تبریزی است. او پیشتر نیز فیلم موفق ائو را ساخته بود که با استقبال شدید مخاطبان آذربایجانی مواجه شده بود.

بهروز افخمی عضو هیئت داوران جشواره فیلم فجر در حالیکه فیلم قولچاق را «حیرت انگیز» توصیف می کند، اما در ادامه درباره دلیل کنار گذاشتن این فیلم موفق از جشنواره فجر می گوید: «به دلیل ترکی بودن فیلم، هیئت انتخاب جشنواره نمی توانستند موضوع فیلم را دنبال کنند.»

افخمی می گوید: «پس از این ماجرا به کارگردان فیلم قولچاق تلفن زدم و گفتم فیلم خیلی خوبی ساخته ای اما حساسیت هایی وجود دارد که باعث می شود این فیلم نتواند در جشنواره نمایش داده شود.»

افخمی می گوید که چند سال پیش نیز هئیت داوران جشواره فیلم فجر، فیلم «ائو» دیگر اثر آقای اصغر یوسفی نژاد را به دلیل ترکی بودن از جشنواره فیلم فجر کنار گذاشته بودند.

پیشتر در بهمن ماه ۹۸ هم، در جلسه نقد و بررسی فیلم ترکی «آتابای» در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر، «امیر فرض الهی» از خبرنگاراران فارس زبان، سازندگان این فیلم را با اظهارات فاشیستی مورد حمله قرار داد و ادعا کرد در ایران زیان رسمی فارسی است و کسی حق ندارد فیلم ترکی بسازد.

هادی حجازی فر نویسنده و بازیگر فیلم آتابای نیز خطاب به فرض الهی گفت: «افکار شما فاشیستی است و تو و هیچ کس دیگری حق توهین به زبان ترکی را ندارد و طبق قانون اساسی زبان ترکی باید در کشور تدریس شود.»

.

اهداف گروه خبری آذتورک خبرلری:

سایت آذتورک خبرلری بطور روزانه و فعال اخبار و مطالب مربوط به حقوق‌بشر، آذربایجان، جهان تورک، مقالات و غیره… که در رسانه‌ها و سایت‌های دیگر کمتر به آنها پرداخته می‌شود را پوشش می‌دهد.

ما در این سایت بطور ویژه به اخبار و مسائل مربوط به آذربایجان‌جنوبی که همواره مورد استعمار و چپاول دو رژیم جمهوری اسلامی و پهلوی قرار گرفته می‌پردازیم. با اینکه تورک‌ها خدمات بی پایانی به ایران کرده‌اند اما رژیم‌های مذکور ملت تورک را به دلیل خواسته‌های مشروعشان بارها سرکوب کرده‌اند و این سرکوب ها همچنان ادامه دارد.

سایت آذتورک خبرلری صدای فعالین مدنی و حقوق بشری و مدافعان آزادی و دموکراسی ملت تورک و پاسخی به تبعیض‌ها و سرکوب‌ها علیه آذربایجان است.

سرزمین آذربایجان متعلق به ملت آذربایجان است و سرنوشت آذربایجان را ملت آذربایجان تعیین خواهد کرد. حق تعیین سرنوشت از ارکان اساسی ملت‌هاست و آذربایجان هم از این قاعده مستثنی نیست.

این سایت و گردانندگانش به هیچ سازمان سیاسی و غیرسیاسی وابسته نیستند. از شما خواهشمندیم، سایت ما را به دوستان و آشنایان خود معرفی کنید و با ارسال فیلم و خبر ما را یاری نمایید.

نماینده مجلس رژیم ایران: طرح آموزش زبان‌های قومی خلاف امنیت ملی است!

احمد نادری نماینده تهران در مجلس یازدهم و نایب رییس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس رژیم ایران در اقدامی بر ضد ملیت‌های ساکن ایران، ضمن اعلام مخالفت با طرح تدریس ادبیات زبان‌های قومی و محلی (زبان مادری) مصوب این کمیسیون گفت: “طرح اجرای اصل ۱۵ قانون اساسی که در کمیسیون آموزش تصویب شد را خلاف امنیت ملی می‌دانم و امیدوارم رییس مجلس و مراجع بالادستی به این موضوع ورود کنند.”

در کمیسیون آموزش مجلس هنگام طرح آموزش زبان‌های اقوام در مدارس، بنده به نشانه اعتراض جلسه را ترک کردم.‌

وی به غلط مدعی شده “زبان فارسی میراث همه اقوام ایرانی است”، و “عنوان کرده نباید قانون و سیاستی وضع گردد که منجر به تضعیف زبان ملی ایران شود.”‌

این نماینده به اصطلاح مجلس، به دروغ متقاضیان آموزش به زبان مادری در مدارس را در اقلیت خوانده است.

لازم به ذکر است بر طبق طرح مذکور، در ازای دو واحد «اختیاری» آن هم «فقط در کلاس های هفتم و دهم» و با صلاحدید فاشیست کهنه‌کاری چون حداد عادل، طی دوازده سال تحصیل در مدارس، تمام مواد درسی باید فارسی باشد و معلمان قانوناً موظفند سر کلاس فقط فارسی حرف بزنند و نام این طرح نیز تدریس زبانهای محلی و قومی و اجرای اصل ۱۵ است!

این طرح نه تنها و به هیچ وجه طرحی در راستای تدریس زبان ممنوعه جمعیت ۴۰ درصدی تورک و زبان مادری سایر ملیت‌ها در جغرافیای ایران نیست بلکه ترفندی جدید برای ترویج هرچه بیشتر فاشیسم عریان و تحکیم استعمار فارسی در ایران است.

اهداف گروه خبری آذتورک خبرلری چیست؟

سرزمین آذربایجان همواره مورد چپاول رژیم جمهوری اسلامی و رژیم پهلوی قرار گرفته و منابع آن توسط هر دو رژیم به یغما برده شده است. با اینکه تورک ها خدمات بی پایانی به ایران کرده اند اما هم جمهوری اسلامی و هم رژیم پهلوی ملت تورک را به دلیل خواسته های مشروعشان بارها سرکوب کرده اند و این سرکوب ها همچنان ادامه دارد.

سایت آذتورک خبرلری به این تبعیض ها و سرکوب ها می پردازد و اخبار فعالین مدنی و حقوق بشری و مدافعان آزادی و دموکراسی ملت تورک که در رسانه ها و سایتهای دیگر کمتر به آنها اهمیت داده می شود را پوشش می دهد.

سرزمین آذربایجان متعلق به ملت آذربایجان است و سرنوشت آذربایجان را ملت آذربایجان تعیین خواهد کرد. حق تعیین سرنوشت از ارکان اساسی ملت هاست و آذربایجان هم از این قاعده مستثنی نیست.

این سایت و گردانندگانش به هیچ سازمان سیاسی و غیرسیاسی وابسته نیستند. از شما خواهشمندیم که در معرفی این سایت خبری ما را یاری نمایید و در ارسال فیلم و اخبار به ما کمک نمایید.

باربادوس مستقل شد و جبهه آزاديبخش تيگراى و جبهه آزاديبخش اورومو به دنبال مستقل شدن
ملت هاى هم‌زنجير:
باربادوس مستقل شد
تيگراى به دنبال فتح پايتخت ملت غاصب

امروز، سه شنبه ۳۰نوامبر۲۰۲۱، ملت باربادوس، يوغ استعمار ۴۰۰ساله انگليس را گسست و خود را جمهورى مستقل اعلام كرد.

نيمه شب گذشته، پرچم اين جمهورى بر افراشته و پرچم بريتانيا پس از ٣٩٦ سال استعمارگرى به پايين كشيده شد. خانم ساندرا ميسون به عنوان نخستين رييس جمهور اين كشور -واقع در درياى كارائيب- معرفى شد. اين استقلال با توافق و بدون انقلاب و خشونت پديد آمد.

اما در سوى ديگر جهان، در كشور اتيوپى؛ نيروهاى جبهه آزاديبخش تيگراى و جبهه آزاديبخش اورومو در حال پيشروى به سوى آديس‌آبابا پايتخت اين كشور هستند. در سال ٢٠١٩ حكومت مركزى اتيوپى به رياست آبى احمد، اختيارات حكومت ايالت فدرال تيگراى را نقض كرد و مركز اين ايالت را اشغال نمود. عناصر جبهه آزاديبخش تيگراى به كوهها گريختند و پس از هشت ماه تجديد قوا، دوباره كل ايالت خود را باز پس گرفتند. سپس با اتحاد با جبهه آزاديبخش اورومو به سوى آديس‌آبابا پيشروى كردند و هم اكنون در چند كيلومترى اين شهر هستند. اتحاد دو ملت تيگراى و اورومو و چند گروه اتنيكى ديگر عليه شووينيست‌هاى امهرى حاكم در اتيوپى است كه زبان خود را زبان رسمى كشور چند مليتى اتيوپى قرار داده‌اند. اتيوپى ١٠٣ مليون جمعيت دارد كه ملت چيره امهرى تنها ٢٧ درصد آن است. ملت‌هاى هم‌زنجير تيگراى اندكى بيش از ٦درصد و اورومو ٣٤ درصد جمعيت اتيوپى را تشكيل مى‌دهند. هم‌اكنون سيزده گروه اتنيكى در اين كشور براى خودمختارى يا استقلال مبارزه مى‌كنند.

اميد است ملت‌هاى ستمديده ايران با درس گرفتن از اين ملت‌ها، بر شدت نبرد خويش عليه شووينيسم و استبداد حاكم فارس در طهران بيفزايند

یوسف عزیزی بنی‌طُرُف

اهداف گروه خبری آذتورک خبرلری چیست؟

سرزمین آذربایجان همواره مورد چپاول رژیم جمهوری اسلامی و رژیم پهلوی قرار گرفته و منابع آن توسط هر دو رژیم به یغما برده شده است. با اینکه تورک ها خدمات بی پایانی به ایران کرده اند اما هم جمهوری اسلامی و هم رژیم پهلوی ملت تورک را به دلیل خواسته های مشروعشان بارها سرکوب کرده اند و این سرکوب ها همچنان ادامه دارد.

سایت آذتورک خبرلری به این تبعیض ها و سرکوب ها می پردازد و اخبار فعالین مدنی و حقوق بشری و مدافعان آزادی و دموکراسی ملت تورک که در رسانه ها و سایتهای دیگر کمتر به آنها اهمیت داده می شود را پوشش می دهد.

سرزمین آذربایجان متعلق به ملت آذربایجان است و سرنوشت آذربایجان را ملت آذربایجان تعیین خواهد کرد. حق تعیین سرنوشت از ارکان اساسی ملت هاست و آذربایجان هم از این قاعده مستثنی نیست.

این سایت و گردانندگانش به هیچ سازمان سیاسی و غیرسیاسی وابسته نیستند. از شما خواهشمندیم که در معرفی این سایت خبری ما را یاری نمایید و در ارسال فیلم و اخبار به ما کمک نمایید.

اقبال آشتیانی و ناسیونالیست های زبان فارسی گرای ایرانی و مشکل جغرافیا

علی بابازاده

اقبال آشتیانی در جای دیگری هم گزافه گویی خود در بارۀ وسعت قلمرو و قدرت تمدّنی قوم خود را خاطرنشان کرده و نوشته است:
« به طور اجمال تعاليم اخلاقي مذهب زردشت؛ يعني، كمال مطلوب يك نفر زردشتي در زندگاني انفرادي رعايت حقيقت و انتظام و كار و در حيات اجتماعي مراعات عدالت و مرافقت و تبعيّت از قانون است و در ساية رعايت همين اصول بلند اخلاقي بوده است كه ايراني قبل از اشكاني درفش نصرت خود را از درة سند تا وادي نيل به استقلال تمام به اهتزاز مي آورده و همة اقوام متمدّنة قديم را در ظلّ حمايت خود مي گرفته است. » (مجموعه مقالات عباس اقبال آشتياني، گردآوري و تدوين دكتر سيّد محمّد دبير سياقي، تهران، دنیای کتاب، چاپ اوّل، بخش نخست، 1369، ص 195)
اشارۀ اقبال آشتیانی به اینکه ایرانی قبل از اشکانی حدود سرزمین خود را از سند تا نیل کشانده؛ بی حکمت نیست. در این بخش آشتیانی ضمن ارضای حس خودبرتربینی و نشان دادن اعتقاد و علاقۀ خود به وسیع بودن قلمرو اجدادش که البتّه دروغ گویی و زیاده نمایی او و همفکرانش در نمایاندن این وسعت قلمرو بی تأثیر نیست؛ قصد دارد قلمرو کوچک شدۀ اشکانیان را به رخ آنها و جانبداران ترکی بودن این سلسله بکشد.
اقبال آشتیانی در جایی از نوشته هایش اشکانیان را تورانی های بی استعداد نامیده بود (همان، ص 273) و در اینجا نیز با وسیع نشان دادن قلمرو ایران عصر موسوم به هخامنشی؛ می خواهد در گمان خود بنی اشکان را در کوچک تر کردن سرزمین ایران مقصّر و بی کفایت جلوه دهد. با این حال حدود ایران قبل از اشکانی یا حدود قلمرو اشکانی مشکل اصلی این بخش نیست، بلکه در ظلّ حمایت آوردن همۀ اقوام متمدّنۀ قدیم ـ و مثلاً نه بخشی از آنها ـ در سایۀ حکومت ایران است که مشکل ساز می شود و حکایت «داس از بیخ زدن» را تازه می گرداند.
معیار تعیین مرزهای سرزمینی و فرهنگی ایران در گذشته در مکتب ناسیونالیسم فارسی گرای ایرانی بر میزان همّت و ارادۀ سردمداران این اندیشه در دوران معاصر ایران تکیه داشته و اسناد تاریخی نقش چندانی در این تحدید حدود بازی نمی کرده اند.

مهندس ناصح ناطق فرزند میرزاجواد ناطق از مشروطه خواهان تبریز هم که به تأسّی از پدرش به مفکورۀ ناسیونالیسم فارسی گرا و باستان گرای ایرانی پیوسته بود؛ در کتاب «زبان آذربايجان و وحدت ملّي ايران» ضمن کوبیدن بر طبل آذری بازی؛ سخنان خود را با مدح زبان فارسی و تراشیدن قلمروهای تخیّلی برای این زبان آغاز می کند. ناصح ناطق در تخيّلات خود گسترة بسيار وسيعي از زبان فارسي را ترسيم مي‌كند، تا زمينه را براي نتيجه‌گيري خاصّ خود فراهم كند. وي در بارة قلمرو زبان فارسي مي‌نويسد:
« روزگاري بود كه زبان فارسي يكي از شايع‌ترين زبان‌ها در پهنة گسترده‌اي از آسيا و حتّي در بخش كوچكي از اروپا مثلاً (يوگوسلاوي) بوده است … » (زبان آذربايجان و وحدت ملّي ايران، ناصح ناطق، تهران، بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار (شماره 11)، چاپ اوّل، 1358، ص 17)
می توان احتمال بی نصیب بودن ناصح ناطق از دانش جغرافیایی را پیش کشید و از این طریق در بارۀ این لاف زنی او سختگیری نکرد، لیکن ناصح ناطق آدم دنیادیده و جهان گشته ای بود و حتماً می دانست منتسب کردن سرزمین هایی بدان گستردگی به قلمرو زبان فارسی نسبتی با واقعیّت ندارد. بخصوص فارسی در اروپا حضوری نداشت و معقول نبود تدوین چند شرح بر کتب فارسی در بالکان که آن هم نتیجۀ حضور امپراتوری عثمانی در این ناحیه و دریادلی سلاطین ترک در مواجهه با زبان ها و فرهنگ ها بود؛ این همه موجب ذوق زدگی و استنتاجات نادرست گردد. باید اعتراف کنیم ناصح ناطق منصف تر از دیگر پیروان این مفکوره بوده و فارسی را یکی از زبان های رایج از یوگسلاوی تا ناکجای آسیا دانسته بود و گر نه برخی همفکران او فارسی را تنها زبان نواحی به آن بزرگی قلم داده بودند!

سعيد نفيسي دیگر شخصیّت پیرو این ناسیونالیسم منحط هم از معتقدان به جهانگیری زبان فارسی بود. او در سرآغاز كتاب «بابك خرم‌دين»؛ در بخش مربوط به «جنبش‌هاي ايرانيان» همچون ديگر باستان گرايان سراغ تخيّلات تاريخي مي‌رود و ضمن ترسيم قلمروي غير واقعي براي ايران؛ از شام تا كاشغر را قلمرو ايرانيان معرّفي مي‌كند و در اين بيان نادرست خود ضمن نفي و ناديده گرفتن تركان؛ اعراب را نيز مشمول محبّت خود قرار مي‌دهد و با دادن نسبت‌هايي چون: سوسمارخواري، بي‌خطي و بي‌دانشي، يك بار به نمایندگی از باستان گرایان اعراب می نوازد. وي مي نويسد:
اگر با نظري دقيق و منصفانه بر تاريخ دوره‌اي كه ايرانيان در برابر تازيان ايستاده‌اند بنگريم؛ گويي همة مردم ايران از مرز شام گرفته تا اقصاي كاشغر همداستان و يك كلمه بوده‌اند و همه با يكديگر پيمان بسته بودند از هر راهي كه بتوانند اين گروه سوسمارخوار بي‌خط و دانش را نگذارند بر جان و دل ايشان فرمانروايي كند و زبان و انديشه و نژاد و فرهنگ و تمدّنشان را براندازد. » (بابك، سعيد نفيسي، تهران، انتشارات عطّار، چاپ اوّل، 1384، صص 7 ـ 6)
نفیسی مردم ساکن از مرز شام تا کاشغر را به کل ایرانی معرّفی می کند و البتّه ایرانی او مترادف با فارسی و گاه آریایی است، تا با تکیه بر این واژه اقوام تحلیلی زبان فلات ایران را در ذیل زبان فارسی جایگزین سازد. در اين اظهار نظر؛ سعيد نفيسي در آن واحد مرتكب چندين اشتباه يا دروغ فاحش مي‌شود. نخست اينكه قلمرو تركان را در خيالات خود به قلمرو ايرانيان مي‌افزايد. ديگر اينكه حاكميّت تركان در دوراني طولاني بر ايران را ناديده مي گيرد. ديگر اينكه علي‌رغم اقتباس خطّ عربي براي زبان فارسي، اعراب را بي‌خط معرّفي مي‌كند. چهارم اينكه لحن و لفظ بي‌ادبانه و غير منصفانه‌اي به كار مي‌برد. پنجم اينكه وي نيز به مانند ديگر باستان گرايان تنها با عرب و زبان عربي مشكل ندارد؛ وي با دين مبين اسلام هم مشكل دارد و شايد اساسي‌ترين مشكل او در همين نكته نهفته است.

توجه بیش از حد، کار دست مناطق مرکزی کشور داد/دوپینگ، مرکز را بیمار کرده است

ساسان نیک‌رفتار خیابانی

با آغاز سلطنت پهلوی، دوران ناسیونالیسم ملی در ایران آغاز می‌شود. دورانی که به دلیل وجود یک گفتمان خاص، شاهد پررنگ شدن عقاید و افکاری شوونیستی با گرایش‌های مرکزگرایی هستیم. در این گفتمان مناطق مرزنشین ایران به دلیل تفاوت‌های زبانی، قومی و مذهبی دچار تبعیض‌های بی‌شماری شده‌اند. این تبعیض‌ها شامل موارد بسیاری از جمله تحقیر زبان و مذهب و تاریخ و لباس و عوامل فرهنگی شد. اما این تبعیض‌ها به همین مقدار خلاصه نشد.

ناسیونالیسم، بالی بود که از درون نظام سرمایه‌داری بیرون زده بود، لذا تبعیض اقتصادی نیز پای کار آمد. آمارهای اقتصادی در دوران سلطنت پهلوی حکایت از تمایل دولت به سرمایه‌گذاری در بخش‌های میانی و مرکزی کشور به دلیل قرابت بیشتر زبان اهالی این مناطق با زبان فارسی -که دیگر رسمی قلمداد می‌شد- شد. بخش قابل توجه بودجه به توسعه‌ی تهران به عنوان قلب و پایتخت کشور تخصیص یافت. اما اصفهان و شیراز و اراک و قزوین در دوران پهلوی و کاشان و یزد و کرمان و سمنان و … پس از انقلاب از این توجهات بی‌بهره نماندند.

ایجاد بزرگترین کارخانه‌های فولاد ایران در منطقه‌ای خشک و بی‌آب

ساخت و ایجاد کارخانه‌ی ذوب آهن اصفهان در ۲۳ دی ۱۳۴۴ با تصویب توسط مجلس شورای ملی وقت به عنوان نخستین و بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی فولاد ساختمانی و ریل در ایران به همین منظور رخ داد. بنابر موافقت‌نامه‌ای که میان ایران و شوروی بسته شد، روس‌ها متعهد شدند در ازای صادرات گاز ایران به شوروی،ماشین سازی اراک و ذوب‌آهن اصفهان را احداث کنند.ذوب‌آهن اصفهان، بزرگ‌ترین شرکت فولاد در ایران از لحاظ تنوع محصولات است که با ظرفیت ۳٫۶ میلیون تن محصول پایانی، انواع مقاطع فولادی ساختمانی و صنعتی را تولید می‌کند.

عملیات اجرایی شرکت فولاد مبارکه اصفهان نیز در سال ۱۳۶۰ آغاز شد و در ۲۳ دی ماه ۱۳۷۱ احداث شد. شرکت فولاد مبارکه اصفهان بزرگ‌ترین واحد صنعتی خصوصی در ایران و بزرگ‌ترین مجتمع تولید فولاد در کشور ایران است، که در زمینی به مساحت ۳۵ کیلومتر مربع در نزدیکی شهر مبارکه و در ۷۵ کیلومتری جنوب غربی شهر اصفهان واقع شده‌است.

فولاد مبارکه به مانند ذوب آهن اصفهان از واحدهای صنعتی پرمصرف آب اصفهان به‌شمار می‌آید و از عوامل کم‌آبی زاینده‌رود شناخته می‌شوند.

احداث تونل‌های کوهرنگ برای سیراب بخش مرکزی کشور

در سال ۱۳۲۷ هجری‌شمسی کلنگ تونل کوهرنگ به زمین زده می‌شود و در ۲۴ مهر ۱۳۳۲ شمسی نخستین تونل انتقال آب به زاینده رود افتتاح می‌شود.

تونل کوهرنگ دو نیز در سال ۱۳۶۶ با هدف انتقال سالیانه‌ی ۲۵۰ میلیون مترمکعب آب از رودخانه‌ی زاینده‌رود به بهره‌برداری رسید. در سال ۱۳۸۳ تونل چشمه لنگان با هدف انتقال سالیانه ۱۲۰ میلیون مترمکعب از حوضه‌ی رودخانه دز به حوضه‌ی رودخانه زاینده رود به منظور تأمین نیاز شرب و صنایع موجود اصفهان به بهره‌برداری رسید و بعدها قصد احداث تونل سوم کوهرنگ را نیز داشتند که با اعتراض اهالی چهارمحال و بختیاری و خوزستان فعلا این طرح رها شده است.

عمده‌ترین چالش‌های حوضه‌ی آبریز زاینده‌رود شامل بروز خشکسالی‌های متعدد، مشکلات در تأمین آب شرب جمعیتی در حدود ۶ میلیون نفر در استان‌های اصفهان و یزد، مسئله‌ی تأمین آب مورد نیاز صنایع (که به شدت روند افزایشی داشته)، عدم امکان توزیع آب کشاورزی برای اراضی زراعی استان اصفهان با توجه به حجم ذخیره‌ی مخزن سد زاینده‌رود و مصارف ذکر شده و عدم امکان تأمین نیازهای زیست محیطی تالاب گاوخونی و تهدید تبدیل شدن آن به کانون ایجاد ریزگرد است.

دوپینگ، مرکز را بیمار کرده است

تفکر توسعه در ایران باری به هر جهت و توام با برنامه‌های کوتاه‌مدت و آغشته به تفکرات ناسیونالیسم ملی بوده است. نداشتن افق دید بالا و لابی‌ها و رانت مدیران و نمایندگان مرکزنشین موجب شده مسیر توسعه‌ی ایران بر این مبنا شکل بگیرد. نتیجه‌ی توجه افراطی به استان‌های مرکزی و بی‌توجهی به استان‌های حاشیه‌ی کشور و از آن مهمتر تفوق سلایق شخصی بر برنامه‌ریزی منطقی و از همه مهمتر عدم توجه به ظرفیت‌های جغرافیایی، سرزمینی، جمعیتی و فرهنگی استان‌های کشور موجب توسعه‌ی نامتوازن در طی صد سال گذشته در ایران شده است. براین اساس، ایران امروز شبیه به کالبد بیماری است که به برخی از اعضایش بیش از حد رسیدگی شده و به برخی از اندام‌ها هیچ توجهی نشده است. بخش‌های کم‌برخوردار ظرفیت‌های حیاتی و تاریخی و بومی خود را از دست داده‌اند و بخش‌های برخوردار به خاطر توجه بیش از پیش دچار مریضی تورم شده‌اند و حال باد کرده‌اند.
اگر از همان ابتدا متناسب با ظرفیت‌های هر منطقه و به دور از مسایل سیاسی و تمرکزگرایانه و تبعیض‌گرایانه عمل می‌کردیم حال با یک توسعه‌ی متوازن در کشور روبرو بودیم. آنچه که در نظام توسعه‌ی صد سال اخیر به چشم نمی‌خورد، توسعه‌ی پایدار است. ایجاد کارخانه‌های عظیم فولاد در بخش‌های خشک و کویری کشور همچون اصفهان و اراک، و سپس روانه شدن خیل جمعیت به این مناطق موجب شد تا اشتباهات قبلی را با طرح‌های انتقال آب از مناطق حاشیه‌ای به مراکز کشور تکرار کنیم. اگر از همان ابتدا به صورت منطقی و نه احساسی و متعصبانه، سرمایه‌گذاری‌ها و احداث کارخانه‌ها را متناسب با ظرفیت‌های هر منطقه انتخاب می‌کردیم حال با چنین بحران‌هایی مواجه نبودیم.

توجه بسیار زیاد به مرکز کشور، حال واکنش طبیعت و صدای خود آن مردمی که فکر می‌کردیم به آنها لطف می‌کنیم را درآورده است و این طنز تاریخ است.

توسعه‌ی متوازن در تمام مناطق کشور و توسعه‌ی پایدار و توجه به ظرفیت‌های بومی و سنجش آثار بلندمدت تصمیمات توسعه‌ای‌مان می‌تواند راهکار و درمانی باشد بر بدن نحیف و رنجور کشور تا به‌تدریج دردهایش را التیام بخشد.

همه راهها به تهران ختم می شوند/دکتر توحید ملک زاده
جستاری در باب اقتصاد و جامعه آذربایجان در عصر رضاشاه پهلوی

بررسی تاریخ راستین آذربایجان به تدریج در حال جان گرفتن است آنهم نه با اعضای هیئت علمی حقوق بگیر دانشگاهها، بلکه با جوانانی تحصیل کرده و مسئول که نسبت به خاک و تبارشان احساس دِین دارند. بررسی ابعاد مختلف تاریخ آذربایجان از جمله مطالعات این نخبگان فرهنگی جامعه آذربایجان می باشد و در این میان بعد تاریخ اقتصادی آذربایجان نیز از چشم تیزبین محققان جوان نیز دور نمانده و با استفاده از اسناد و مدارک رسمی داخلی و خارجی سعی در بازیابی چگونگی اقتصاد تاریخ معاصر آذربایجان را دارند.
افسوس که خیانتها و اقتصاد دستکاری شده توسط دولت پهلوی در این دوره آذربایجان چنان در هیاهوی تبلیغاتی تمامیت خواهان آریایی پرست معاصر مغفول مانده که قانع کردن بسیاری از خود آسیب دیدگان این بلبشوی مصنوعی اقتصادی – فرهنگی نیز کاری بسیار دشوار است.
قبلا نوشتجات مختلفی درباره ظلم پهلوی ها به نه تنها فرهنگ و زبان ترکی آذربایجان بلکه اقتصاد آن نیز نوشته شده ولی جوان تاریخ پژوه آقای « آروین قائمیان» با نوشتن کتاب مستند « همه راهها به تهران ختم می شوند» کاری بس دشوار اما بسیار اساسی در این مورد انجام داده اند. ایشان با مطالعه موردی شهر تبریز بر اساس فقط اسناد و گزارشهای محرمانه آرشیو انگلیس سعی نموده اثرات تغییر سیستم سیاسی- فرهنگی ایران را در آذربایجان و در محدوده مرکز آن تبریز مطالعه و بحث نماید. یکی از این اثرات، انتقال زورکی قطب اقتصادی ایران از تبریز به دیگر شهرهای ایران بود به طوریکه مداخله ی دولت رضاشاه عرصه را بر ابتکار و نوآوری تجار آذربایجانی تنگ کرد و آنها را از زادگاهشان پراکنده نمود..
آقای قائمیان به زیبایی تلاش نموده سیمای اقتصاد آذربایجان دوره رضاشاهی را در فصول زیر تصویر نماید:
فصل اول: نگاهی به اوضاع اقتصادی و اجتماعی آذربایجان و شهر تبریز در دوره رضاشاه
فصل دوم: بازرگانان، پیشه وران و کارگران تبریزی در عصر رضاشاه
فصل سوم: تازیانه بر امواج: جامعه و فرهنگ در آذربایجان
فصل چهارم: تبریز، تجارت و مسیرهای مواصلاتی
فصل پنجم: بین دو سنگ آسیاب: شوروی و اقتصاد آذربایجان در عصر رضاشاه
تمام اسناد، مدارک و تحلیل های مندرج در این کتاب به درستی علت ترکیدن سریع بغض سیاسی فرهنگی آذربایجان پس از خلع رضاشاه از سلطنت توسط متفقین در شهریور 1320 و همچنین علت بوجود آمدن حوادث 21 آذر 1324 و تشکیل حکومت ملی آذربایجان را به خوبی و رسایی بیان می کند.
برای محقق ارجمند آقای قائمیان آرزوی انتشار سریعتر دیگر کتب ارزشمندشان را دارم.

دریاچه اورمو دومین پروژه از سوی استعمارگران و دشمنان بزرگ ملت تورک/رحمان اوکتای

“هیچ چیز در سیاست تصادفی نیست هر اتفاقی رخ داد شک نکنید که از قبل بر روی آن برنامه ریزی شده
فرانکلین روزولت”

لازم به توضیح نیست که ما تورکها چه گذشته ای داشتیم و چه کسانی با چه دلایلی برای تضعیف و شکست ما تلاش کرده و میکنند اینها برایمان عیان است ولی این دشمنی و رقابت پس از اینکه جهانی بسوی مدرنیته و انفجار قدرت و ثروت و ساختار نوینش حرکت میکرد هم شدت یافت هم به ابزار و شیوه ها افزوده شد.
تکه پاره کردن و قطع خطوط اتصال اقوام تورک بصورت جغرافیایی و انسانی یکی از این روشها بود.
از طرفی حکومتهای جنایتکار و خیانتکار روس از طرفی هم غربیهای مکار و یاغی دست به دست هم داده با ایستادن در یک جبهه واحد پروژه های شیطانیِ مختلفی را علیه اقوام و حکومتهای تورک پیش بردند.
از دوران صفوی گرفته تا امروز
ساقط کردن امپراطوری شکوهمند عثمانی و پس از آن با کودتا و فتنه های فراوان براندازی پادشاهی قاجار که همراه بود با دو تکه شدن آزربایجان بزرگ و تجزیه و پراکنده شدن سرزمینها و جمعیت تورک.
از قزاقستان و قبرس گرفته تا اورمیه همین سیاست گهی به واسطه تزار و امپراطوری بریتانیا گهی هم با کمونیسم شوروی و امپریالیسم آمریکا و اروپا پیش رفت.
در عصر نوین تمرکز روی دو نقطه بیشتر بود تا برای همیشه به جهان تورک پایان دهند اولی قاراباغ و دومی اورمیه یا اورمو
این دو نقطه جهان تورک را بهم وصل نموده و رگ حیاتی جهان در اختیار حاکمیتهای تورک قرار میگرفت.
طرح اشغال قاراباغ و تغییر ترکیب جمعیتی اورمیه در تاریکخانه های مسکو پاریس لندن و نیویورک نوشته و توافق شده
اورمیه ضمن اینکه نقطه اتصال به اروپا هست همچنین نقطه اتصال به جهان عرب هم هست.
بنابراین پس از دو تکه شدن آزربایجان کم کم ارامنه و کوردها با شیوه های نرم و خونریزی روانه قاراباغ و اورمیه(آزربایجان غربی) میشود تا جایی که به حدنصاب رسیده و این موجودات در این سرزمین ها ریشه می اندازند.
محور اتصال استانبول_آزربایجان که نخجوان و ایروان بود با ارامنه یاغی و جانی پر میشود و نهایتا در واپسین لحظات قرن بیستم دشمنان ملت تورک ضربه خود را زده همین محور را به تور می اندازند و تقدیم به ارمنیها کرده کشور ارمنستان را در قلب جهان تورک تولید میکنند.
قرار است دقیقا همین طرح در اورمیه هم اجرایی شود کوردها در آنجا اسکان یافته گسترش یابند و قبل از ضربه نهایی با خشکاندن عمدی دریاچه اورمیه و برهم زدن اکوسیستم طبیعت آزربایجان خیل عظیم مردم تورک را بدون شلیک یک گلوله از خانه های خود فراری دهند و اورمیه را به یک بیابان تبدیل کنند آنگاه که روز نهایی فرا رسید این منطقه تقدیم کوردها شده کشور کوردستان یعنی ارمنستان 2 در این سوی جهان تورک کاشته شود و با یک تیر دو نشان را بزنند هم نقطه اتصال بخش جنوبی آزربایجان به تورکیه و اروپا و جهان عرب قطع شود هم طبیعت آزربایجان به پاس خشک شدن بزرگترین دریاچه آن غیرقابل سکونت و حیات باشد.
اگر هم آزربایجان آزاد شد دیگر به ویرانه ای تبدیل شده باشد که تورکها نتوانند آنجا به زندگی ادامه دهند
خوشبختانه دولتهای تورک نقشه شوم اول را ناکام گذاشته و سعادت از دست رفته را به منزل بازگرداندند حالا سوال این است که دومین بحران که خشک شدن دریاچه اورمیه هست را میتوان حل کرد؟
دریاچه اورمیه حکم نیست و هست برای بخش جنوبی آزربایجان را دارد.
اگر این دریاچه کامل خشک شود و سالها هم بگذرد نقشه دوم دشمنان موفقیت آمیز خواهد بود.
غده سرطانی منطقه تروریسم کوردی که توسط استعمار برای عراق و سوریه در مناطق تورکمن نشین با همین رویه هدایت میشد و چیزی برای تشکیل کشور کوردستان باقی نمانده بود دولت تورکیه با مشت و لگد جنگ جدل نگذاشت چنین اتفاقی رخ دهد
الان غریب تر و تنهاتر از ما وجود ندارد نه دولتی داریم که نجاتمان دهد نه حامی و نه فعلا افراد مبتکر و کاربلدی که از این مرگ حتمی آزربایجان را نجات دهد.
این مسئله دیگر محدود به فعالان محیط زیست و دوستداران طبیعت نیست مسئله دریاچه اورمیه یک بحران ملی هست اگر مثل آنسوی آزربایجان که کودک و بزرگ زن و مرد حتی پرندگان و حیوانات هم قاراباغ را فریاد زده اشک میریختند الان برای دریاچه اورمو اشک ریخته نمیشود فردا سنگ لحد اشکهایمان را جاری خواهد ساخت.
تبریزی که برای هر آزربایجانی حکم قدیس را دارد اگر امروز اشک نریزیم فردا در کتابها درباره اش خواهیم خواند این طبیعت بکر کوه و دشت و جنگلهایمان روستاها و باغاتمان خاطراتمان همه چیزمان در آن دریاچه در حال خشک شدن است.
آنجا بچه هایمان هستند که خشک و پژمرده میشوند آینده امان زندگیمان تمام دار و ندارمان همان نمکهاییست که در باد پراکنده شده
آیا مردن را انتخاب میکنیم یا زندگی را؟
این را با فکر کردن به دریاچه اورمیه میتوانیم دریابیم.

رحمان اوکتای